Το κορυφαίο παράδοξο με τον Μαρξ είναι ότι όσα καθεστώτα οικοδομήθηκαν με βάση τις θεωρίες του κατέληξαν γραφειοκρατικές δεσποτείες, χωρίς πολύ μεγάλες διαφορές από την πρωσική ή την τσαρική μοναρχία, τις οποίες ο Μαρξ απεχθανόταν βαθύτατα. Ίσως όλα να οφείλονται στη θρυλούμενη φιλοδοξία του να συγκροτήσει μια θεωρία περί κοινωνικής εξέλιξης ισότιμη προς την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου.