Μέχρι να διανύσουμε τη δεκαετία του 1980, κάθε αναγνώστης αναγορευόταν σε συγγραφέα. Από μεταφορικό, το σχήμα δεν άργησε να εξελιχθεί σε κυριολεξία. Οι άλλοτε ευάριθμες λέσχες ανάγνωσης πολλαπλασιάστηκαν σε εκκολαπτήρια συγγραφέων και τα «μαθήματα δημιουργικής γραφής» έγιναν περιζήτητα. Πλέον, όποιος διαβάσει μερικά βιβλία γράφει αμέσως ένα δικό του, ψάχνει εκδότη να του το τυπώσει και, στις δυο τελευταίες δεκαετίες, σίγουρα βρίσκει κάποιον. Σε κάθε νέα γνωριμία, αντί των «καρτ ντε βιζίτ» είναι πιο πιθανό να ανταλλάσσονται λογοτεχνήματα. («–Να το τελευταίο μου μυθιστόρημα –Ιδού η πιο πρόσφατη ποιητική μου συλλογή»!)