Λέγονται ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), αλλά οι ιδιοκτήτες και ταμίες τους χρηματοδοτούνται από τα κράτη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα αχανές παρακράτος διαφθοράς έχει στηθεί στην Ε.Ε. Η υπόθεση Παντζέρι - Τζόρτζι - Καϊλή και Σία είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ο Παντσέρι υπήρξε Πρόεδρος της «Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα». Στο πλαίσιο αυτού του καρτέλ των ΜΚΟ, ίδρυσαν κάποιες με στομφώδη ονόματα όπως «Fight Impunity», «No Peace Without Justice» κ.ά. O Φραντσέσκο Τζόρτζι μετά τη σύλληψή του ομολόγησε: «Τις ΜΚΟ τις χρειαζόμασταν για να διακινούνται τα χρήματα». Η Ε΄ Ευρωπαϊκή Διεθνής παρακρατικών ΜΚΟ αλλοιώνει και υπονομεύει την δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις χώρες-μέλη και την σπρώχνει στην άκρα δεξιά ή την άκρα αριστερά. Μέχρι αυτά τα δύο άκρα να συναντηθούν – στην υλοποίηση των υψηλών σκοπών τους, πάντα.

Οι αντίστοιχες Ελληνικές ΜΚΟ δεν σώζουν μετανάστες, αλλά καταγγέλλουν το ελληνικό κράτος και τον Μητσοτάκη (σκέτο) ότι δολοφονεί μετανάστες και πρόσφυγες – όχι όμως τον «Πρόεδρο Ερντογάν». (Παρεμπιπτόντως, γι’ αυτούς τους τύπους δεν υφίσταται διαφοροποίηση της έννοιας μετανάστης από την έννοια πρόσφυγας και δη από εμπόλεμη ζώνη: Με την ίδια ανθρωπιστική αγανάκτηση καταγγέλλουν σε όλες τις περιπτώσεις το «δολοφονικό ελληνικό κράτος»). Ωστόσο, μόνο το κράτος έχει τα μέσα και τους μηχανισμούς να σώσει πρόσφυγες και μετανάστες όταν οι σκυλοπνίχτες των διακινητών βουλιάζουν πραγματικά ή επίτηδες, είτε κινδυνεύουν να βυθιστούν σε θαλασσοταραχή. Μόνο τα ταχύπλοα του Λιμενικού, του Πολεμικού Ναυτικού, ενδεχομένως και στρατιωτικά ελικόπτερα, μόνο δηλαδή ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να σώσει ανθρώπους με τη ζωή των οποίων παίζουν οι δουλέμποροι και οι ανιδιοτελείς συνεργάτες τους διακινητές… ανθρωπισμού. Αδρά πληρωνόμενου ανθρωπισμού.

Και όμως, οι κρατικοί υπάλληλοι που όντως ανιδιοτελώς σώζουν ανθρώπους κατηγορούνται από τις παρακρατικές ΜΚΟ - Παράγκες του Καραγκιόζη «Ο Ουμανισμός» σαν κατά συρροήν δολοφόνοι. Παράδειγμα η ανύπαρκτη «μικρή Μαρία» του Έβρου. Ένα ψέμα που χάλκευσε μια Ελληνική ΜΚΟ και διακίνησαν κάποιες άλλες ελληνικές και ευρωπαϊκές ανά την υφήλιο κατασυκοφαντώντας τη χώρα μας, όπως ακριβώς κάνει και ο «Πρόεδρος Ερντογάν». Κάποια από δαύτες λειτουργεί σαν να είναι Γραφείο Τύπου της Τουρκικής Κυβέρνησης: διακινεί πριν από τις Τουρκικές Αρχές τις «ειδήσεις» και τα «στοιχεία» που της έδωσαν προφανώς οι τελευταίες. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός είναι δολοφόνος, ο σχεδόν δικτάτορας αδίστακτος Ερντογάν είναι ουμανιστής.

Ο διαβόητος επαγγελματίας ουμανιστής και μηνυτής Δημητράς (επικεφαλής και της «Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας») εκτός των άλλων διακινεί πάντοτε και με ευλάβεια τα κείμενα κάποιου κατά δήλωσή του ποιητή ονόματι Θανάση Τριαρίδη. Στο ανοικονόμητο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό, με την εικόνα που παραθέσαμε, ανάμεσα σε άλλα γράφει:

«Η ελληνική κυβέρνηση εκτός από τον μηχανισμό των Pushback (δολοφονικό μηχανισμό) έχει δημιουργήσει και ένα παρακράτος καθαρμάτων για την επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης αυτής.

» Η ελληνική κυβέρνηση και το παρακράτος της παλεύουν να διασφαλίσουν την δυνατότητα να σκοτώσουν κι άλλους μετανάστες με τα Pushback – και η ευρεία δημοσιοποίηση της υπόθεσης της νεκρής Μαρίας στον Έβρο χαλούσε το αφήγημα. Με τον απόλυτο τρόπο που λειτουργεί το παρακράτος των καθαρμάτων (χαλκεύοντας, συκοφαντώντας, εκβιάζοντας και απειλώντας) αναμφίβολα πέτυχαν να δημιουργήσουν μια θολή εικόνα στο σύνολο της κοινωνίας – αυτό που ήθελαν εξαρχής. Επιπλέον ο ξένος τύπος, μετά την χθεσινή (31-12-2022) επανατοποθέτηση του Spiegel, θα τους πιέσει ελάχιστα για να μην κάνουν τους επόμενους φόνους.

» Με άλλα λόγια: Εάν σας έπεισαν πως δεν υπάρχει η νεκρή Μαρία στον Έβρο, δεν θα το πληρώσετε εσείς... Θα το πληρώσουν οι επόμενοι μετανάστες που θα θανατωθούν, τα επόμενα παιδιά, τα επόμενα νεκρά βρέφη. Όσο σας πείθουν, τόσο περισσότερα θα είναι τα πτώματα. (...)

» Η εκτίμησή μου (εκτίμηση διανοητική, δεν είμαι σε θέση να έχω αποδείξεις) είναι πως το Spiegel πιέστηκε πολύπλευρα ή και εκβιάστηκε με κάποιον τρόπο για να καταλήξει σε έναν δημοσιογραφικό παραλογισμό. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το επιχείρημα “αμφισβητώ όλους τους αυτόπτες, διότι έχουν ιδιοτέλεια στις μαρτυρίες τους” το χρησιμοποίησαν οι ναζί στις δίκες του Άουσβιτς και οι Αμερικάνοι για να μην παραδεχτούν τα βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο. Ας μην ξεχνάμε πως τα ελληνικά Pushback είναι μια κεντρική πολιτική ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε το πώς απειλήθηκε και εκβιάστηκε και εν τέλει διώχθηκε η οργάνωση HumanRights360 για την ίδια υπόθεση πριν από μερικούς μήνες. (…)

» Η ελληνική κυβέρνηση και το παρακράτος της παλεύουν να διασφαλίσουν την δυνατότητα να σκοτώσουν κι άλλους μετανάστες με τα Pushback – και η ευρεία δημοσιοποίηση της υπόθεσης της νεκρής Μαρίας στον Έβρο χαλούσε το αφήγημα. Με τον απόλυτα τρόπο που λειτουργεί το παρακράτος των καθαρμάτων (χαλκεύοντας, συκοφαντώντας, εκβιάζοντας και απειλώντας) αναμφίβολα πέτυχαν να δημιουργήσουν μια θολή εικόνα στο σύνολο της κοινωνίας – αυτό που ήθελαν εξαρχής. Επιπλέον ο ξένος τύπος, μετά την επανατοποθέτηση του Spiegel, θα τους πιέσει ελάχιστα για να μην κάνουν τους επόμενους φόνους.

» Με άλλα λόγια: Εάν σας έπεισαν πως δεν υπάρχει η νεκρή Μαρία στον Έβρο, δεν θα το πληρώσετε εσείς... Θα το πληρώσουν οι επόμενοι μετανάστες που θα θανατωθούν, τα επόμενα παιδιά, τα επόμενα νεκρά βρέφη. Όσο σας πείθουν, τόσο περισσότερα θα είναι τα πτώματα.»

Ας παραθέσουμε λοιπόν και ένα «ποιητικό» πόνημα του περί ού ο λόγος Θ. Τριαρίδη[1] όπου ο στιχοπλόκος αχαλίνωτος ουμανιστής συκοφαντεί το πραγματικό και ανεπανάληπτο Ολοκαύτωμα. Στο πόνημά του θα ταίριαζε ο σαρκαστικός τίτλος «Το Ολοκαύτωμα της μικρής Μαρίας του Έβρου». Μνημείο λόγου εφάμιλλο του Συριζαϊκού μνημείου των… «νεκρών της ΕΡΤ». Γράφει λοιπόν ο «ποιητής»:

ΕΛΛΑΔΑ, 2022

Γιά φαντάσου,
να ξυπνήσεις ένα πρωί
και αντί για τον Γκέργκορ Σάμσα
να είσαι ο ελεεινός Μηταράκης,
Υπουργός Μετανάστευσης ενός κράτους δολοφόνων,
κι Αύγουστο του δύο χιλιάδες είκοσι δύο
να εγκλωβίζεις την πεντάχρονη Μαρία Α. σέ μια νησίδα στον Έβρο,
πιστός στο δόγμα των Pushbacks,
και το κορίτσι να πεθάνει εκεί
 «από τσίμπημα σκορπιού».

Και μονομιάς να βάζεις τα καθάρματά σου
να γράφουν παντού πως δεν υπήρξε νεκρό κορίτσι,
πως δεν υπάρχουνε ούτε πρόσφυγες ούτε σκόρπιοι στον Έβρο –
όλοι πρόθυμοι ψεύτες για να τους δώσεις λεφτάκια.

Κι έπειτα, το βράδυ, να πηγαίνεις στη Φαραντούρη,
κι η Φαραντούρη ενώ ξέρει
 (ή θά ’πρεπε να ξέρει)
το ποιος είσαι εσύ και το πώς πέθανε το κορίτσι,
να σου τραγουδά:
«Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά...
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία...»

Κι εσύ, ξεχνώντας πως έχεις μεταμορφωθεί,
να γέρνεις πίσω το κεφάλι και να τραγουδάς
τους στίχους που έγραψε ο Καμπανέλης για το Άουσβιτς
και το Νταχάου και το Μαουτχάουζεν και το Μπέλσεν.

Και μήτε στιγμή
να σου περνά απ’ το μυαλό
πως αυτό το κορίτσι,
που δεν έχει πια το φόρεμά του,
ούτε το χτενάκι στα μαλλιά,
είναι η πεντάχρονη Μαρία Α.

Και μήτε στιγμή
να σου περνά απ’ το μυαλό
πως δεν είσαι πια ο άνθρωπος που νόμιζες –
πως έχεις μεταμορφωθεί
σε Μηταράκη.

Απαραίτητη διευκρίνιση: Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι με τα παραπάνω δεν εννοούμε ότι κάθε ΜΚΟ είναι κομμάτι της διαφθοράς που περιγράψαμε. Υπάρχουν ΜΚΟ, όχι με ηχηρά ονόματα, που προσφέρουν πραγματικά, ελέγχονται και κάνουν απολογισμό του έργου και των οικονομικών τους. Και μόνο από τα ονόματα πολλές φορές καταλαβαίνει κανείς αν πρόκειται για έντιμες οργανώσεις ή για ιστό διαφθοράς. Λ.χ., από το όνομα «Fight Impunity» οι αρμόδιες αρχές όφειλαν να υποπτευθούν ότι το πιθανότερο είναι να πρόκειται περί απατεώνων. Είναι ευθύνη της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να ελέγξουν αυτό το καρτέλ, ξεκινώντας από τον οικονομικό έλεγχο, τη διαφάνεια στις πηγές χρηματοδότησης και την χρηστή διαχείριση αυτών των πόρων για τον σκοπό που διατέθηκαν.

[1] Περιέχεται στο Θανάσης Τριαρίδης, Για τους άγνωστους σφαγμένους, εκδόσεις Gutenberg, Δεκέμβριος 2022, σελ. 62-64. Δηλαδή η «ποιητική συλλογή» του εν λόγω προπαγανδιστή εκδόθηκε αφού είχε διαψευσθεί πανηγυρικά ο θάνατος της μηδέποτε υπαρξάσης «μικρής Μαρίας». (Που κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της, όπως έλεγε εκείνο το παλιό παιδικό τραγουδάκι).