Ο Όμηρος είναι διαρκής πρόκληση. Ορίζει μιαν αρχή που συνεχίζει να τροφοδοτεί τον πολιτισμό με τη δύναμη του λόγου της, έχοντας ήδη καταγράψει θαυμαστή πορεία μέσα στον χρόνο. Η αρχή αυτή ωστόσο, ως εκκίνηση της γραπτής λογοτεχνίας, προϋποθέτει έναν ελάχιστα γνωστό κόσμο, ένα μίγμα ιστορίας και μύθου, μια κοινωνία προφορικότητας. Αυτός ο κόσμος είναι βυθισμένος σε πυκνό σκοτάδι, που θα είχε παραμείνει αδιαπέραστο στους αιώνες, αν δεν μας επέτρεπαν να ρίξουμε μια ματιά πίσω του και να ανασύρουμε μια εικόνα του τα δύο έπη: η Ιλιάδα και η Οδύσσεια.