σύνδεση

Μιλά ο Δαμαστής ο επονομαζόμενος και Προκρούστης

Μιλά ο Δαμαστής ο επονομαζόμενος και Προκρούστης

 

 

Η κινητή μου αυτοκρατορία ανάμεσα στην Αθήνα και τα Μέγαρα
χαράδρα εξουσίαζα ερημιά γκρεμό από μόνος μου
δίχως διαπιστευτήρια από συμβούλια ανόητων γερόντων με ένα απλό ρόπαλο στο χέρι
τυλιγμένος μόνο στου λύκου τη σκιά και τρόμο ξυπνώντας με τον ήχο της λέξης Δαμαστής

Μου έλειπαν οι υποτελείς με άλλα λόγια τους είχα για μικρό διάστημα
δεν επιζούσαν της αυγής είναι ωστόσο προσβλητικό να με λένε ληστή
όπως διαδίδουν οι παραχαράκτες της ιστορίας

Στην πραγματικότητα υπήρξα διανοούμενος κοινωνικός μεταρρυθμιστής
το πραγματικό μου πάθος ήταν η ανθρωπομετρία

επινόησα ένα κρεβάτι φτιαγμένο για τον τέλειο άνθρωπο
πάνω σε αυτό το κρεβάτι ίσιωνα τους ταξιδιώτες που έπιανα
ήταν δύσκολο – το ομολογώ – να αποφύγω να κόβω μέλη να τεντώνω άκρα

οι ασθενείς πέθαιναν αλλά όσο περισσότεροι χάνονταν
τόσο πιο πολύ σιγουρευόμουν πως οι έρευνές μου ήταν ακριβείς
ο στόχος ήταν υψηλός η πρόοδος απαιτεί θυσίες

οραματιζόμουν να μειώσω τη διαφορά ανάμεσα στο υψηλό και στο χαμηλό
στην αηδιαστικά ποικιλόμορφη ανθρωπότητα ήθελα να δώσω ενιαία μορφή
επέμενα να επιδιώκω την ισότητα των ανθρώπων

μου λήστεψε τη ζωή ο Θησέας ο δολοφόνος του αθώου Μινώταυρου
αυτός που εξερεύνησε τον λαβύρινθο με ένα γυναικείο κουβάρι μαλλί
ο όλος κόλπα απατεώνας χωρίς αρχές και όραμα για το μέλλον

τρέφω την βάσιμη ελπίδα ότι άλλοι θα συνεχίσουν το έργο μου
και την υπόθεση που τόσο έντιμα ξεκίνησα θα φέρουν σε πέρας.

— Μετάφραση από τα πολωνικά: Αλεξάνδρα Ιωαννίδου

 

Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi

Moje ruchome imperium między Atenami i Megarą
władałem puszczą wąwozem przepaścią sam
bez rady starców głupich insygniów z prostą maczugą w dłoni
odziany tylko w cień wilka i grozę budzący dźwięk słowa Damastes

brak mi było poddanych to znaczy miałem ich na krótko
nie dożywali świtu jest jednak oszczerstwem nazwanie mnie zbójcą
jak głoszą fałszerze historii

w istocie byłem uczonym reformatorem społecznym
moją prawdziwą pasją była antropometria

wymyśliłem łoże na miarę doskonałego człowieka
przyrównywałem złapanych podróżnych do owego łoża
trudno było uniknąć - przyznaję - rozciągania członków obcinania kończyn

pacjenci umierali ale im więcej ginęło
tym bardziej byłem pewny że badania moje są słuszne
cel był wzniosły postęp wymaga ofiar

pragnąłem znieść różnicę między tym co wysokie a niskie
ludzkości obrzydliwie różnorodnej pragnąłem dać jeden kształt
nie ustawałem w wysiłkach aby zrównać ludzi

pozbawił mnie życia Tezeusz morderca niewinnego Minotaura
ten który zgłębiał labirynt z babskim kłębkiem włóczki
pełen forteli oszust bez zasad i wizji przyszłości

mam niepłonną nadzieję że inni podejmą mój trud
i dzieło tak szczytnie zaczęte doprowadzą do końca.