«Στη Μόσχα! Στην Μόσχα!»[1]
«Ο Κοτζιάς, παίδες, δεν είναι τυχαία περίπτωση. Έχει συγκρότηση, πατριωτικό πυρήνα και καθαρό μυαλό»
Φαήλος Κρανιδιώτης
«Ο Κοτζιάς έχει δύο ελαττώματα: ελληνοκεντρική ρεαλιστική άποψη και δύσκαμπτη μέση. Αν δε τίς των γνωστών μαλακίων του την έπεφτε για “υπερπατριωτισμό” θα ’πεφτε πολύ γέλιο.»
Φαήλος Κρανιδιώτης
1
«Όμως το ειρηνικό πέρασμα [στον σοσιαλισμό], περιέχει όχι μόνο βία γενικά (μιας και επιβάλλει τη θέληση του λαού πάνω στους εχθρούς του), αλλά μπορεί να περιέχει και ένοπλη βία. Απλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο. Η χρήση των όπλων στην περίπτωση του ειρηνικού περάσματος το πολύ να είναι αποσπασματική, ευκαιριακή και γεωγραφικά περιορισμένη. Ο ειρηνικός δρόμος σημαίνει ότι η αντίδραση “νιώθει τη θηλειά γύρω από το λαιμό της” και υποχωρεί από την εξουσία έστω και αν το κάνει για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να οργανώσει πιο καλά την αντεπανάσταση.»
Αυτό είναι το «ειρηνικό πέρασμα» στον σοσιαλισμό. Φανταστείτε πώς εννοεί ο συγγραφέας αυτού του κειμένου το «βίαιο πέρασμα», το «επαναστατικό πέρασμα» στη «δικτατορία του προλεταριάτου» και δι’ αυτής στον σοσιαλισμό, το οποίο πέρασμα, στο σημείο αυτό, δεν θεωρεί απαραίτητο να περιγράψει. Παρακαλούμε, αν κάποιος έχει διαβάσει τόσο ακραίο κείμενο γραμμένο από στέλεχος της επίσημης Αριστεράς μεταπολιτευτικά, και μάλιστα ελάχιστα χρόνια πριν από την πτώση των καθεστώτων του σοβιετικού συνασπισμού, να μας το θέσει υπόψη. Παρακαλούμε όσους αναγνώστες έτυχε να διαβάσουν κάποια προκήρυξη οποιασδήποτε ελληνικής τρομοκρατικής οργάνωσης (από τη «17 Νοέμβρη» έως τη «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς»), αν έπεσε στην αντίληψή τους παρόμοια πρόταση των τρομοκρατών, για την κήρυξη «γεωγραφικά περιορισμένου» εμφυλίου πολέμου, να μας το κάνουν γνωστό.
Ζητούμε, τέλος, να απαντήσουν στο Κουίζ: «Ποιος έγραψε τα παραπάνω κείμενο: Ο Κουφοντίνας, ο Ξηρός, ο Μαζιώτης, ή μήπως ο διαβόητος “Διαφωτιστής” του Προλεταριάτου των δεκαετιών 1970, 1980 και κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 Νίκος Κοτζιάς;».
Για την ώρα θα ασχοληθούμε με ένα από τα πονήματα του τελευταίου, ο οποίος είναι και πολυγραφότατος, αφήνοντας έτσι ανεξίτηλα ίχνη των ιδεολογικών του μεταμορφώσεων. Η Πολωνία ήταν η χώρα η οποία ενώ βρισκόταν υπό την «δικτατορία του προλεταριάτου», της επιβλήθηκε και στρατιωτικός νόμος το 1981, έζησε δηλαδή διπλή δικτατορία μέχρι την πτώση του καθεστώτος. Ο Κοτζιάς υπήρξε απολογητής και προπαγανδιστής και των δυο αυτών δικτατοριών στην ίδια χώρα. Στην περίπτωση του τότε κορυφαίου προπαγανδιστή του σταλινικού ΚΚΕ Νίκου Κοτζιά η λέξη «σκληροπυρηνικός» είναι πολύ ήπια για να αποδώσει τον φανατισμό του: ήταν κυριολεκτικώς λυσσόδηκτος. Ανάμεσα σε άλλα βιβλία προπαγάνδας, έγραψε όταν είχαν κατασταλεί βίαια οι εξεγέρσεις στο Γκντανσκ, και το Η Πολωνία κι εμείς. Διαπιστώσεις και προοπτικές.[2] Η βιαιότητα του λόγου του έφθανε στο σημείο να γράφει στο πρόλογό του ότι
«…ο αναθεωρητικός-αντικομμουνιστικός τύπος («Αντί», «Αυγή», φυλλάδια αριστεριστών κ.λπ.) εντείνουν την προπαγάνδα τους ενάντια στον υπαρκτό σοσιαλισμό και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας». (σ. 6)
Με δυο λόγια, ο γκαουλάιτερ της προπαγάνδας δύο ταυτοχρόνως δικτατοριών σε μία χώρα, ο καθ’ έξιν και κατά συρροήν κήρυκας του πιο ακραίου ψεύδους, θεωρούσε «αντικομμουνιστικό τύπο» ακόμη και την ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς Αυγή! Ακόμη και τα περιοδικά Αντί και Πολίτης (σ. 33). Κάθε φράση σ’ αυτό το βιβλίο είναι ψέμα, κάθε σελίδα περιέχει λεκτικούς τραμπουκισμούς και ολόκληρο είναι ένα παραλήρημα σταλινικής ψευδολογίας και αναίσχυντης προπαγάνδας.
Τολμούσε να καθυβρίζει διανοούμενους διεθνούς κύρους και αγωνιστές της δημοκρατίας του ύψους ενός Άνταμ Μίχνικ. Τολμούσε να γράφει, το 1982, για τον μεγάλο ποιητή Τσέσλαβ Μίλος:
«Ας σημειωθεί ακόμα εδώ ότι τις πρώτες απεργίες [της Αλληλεγγύης]…, τις συνοδεύει η απόδοση του Βραβείου Νόμπελ της Λογοτεχνίας στον άγνωστο πολωνό πρόσφυγα Μίλος (10.9.1980), τόσο άγνωστο, ώστε να μην είναι μεταφρασμένο ούτε ένα ποίημά του στη γλώσσα αυτών που αποφάσισαν να τον βραβεύσουν! (…) Την ίδια μέρα, με την απόδοση του Βραβείου Νόμπελ στον Μίλος η καθοδήγηση της “Α” [Αλληλεγγύης] αρνείται να συμπεριλάβει στο καταστατικό της την παραδοχή του καθοδηγητικού ρόλου του ΠΕΕΚ[3] [κομμουνιστικού κόμματος]». (σ. 19-20)
Όχι μόνο δεν έψαξε μέρος να κρυφτεί, αλλά ο επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες προσηλωμένος στην χειρότερη και από τη σοβιετική ορθοδοξία, στην ορθοδοξία της DDR, Κοτζιάς, θεωρεί εκτός των άλλων πως είναι και… ποιητής. Έχει εκδώσει μάλιστα και μια συλλογή αριστουργημάτων του (Μονοπάτια, Καστανιώτης), το 2000, για να θυμάται η ανθρωπότητα τα πενήντα χρόνια από τη γέννησή του. Όπως όλοι οι μεγάλοι κομμουνιστές ηγέτες ήταν ταυτοχρόνως ιστορικοί, φιλόσοφοι, λογοτέχνες, οικονομολόγοι, ποιητές κ.λπ., γνώριζαν και έγραφαν για τα πάντα, έτσι κι ο Κοτζιάς. Πάνω απ’ όλους όμως ο Στάλιν: δεν έγραψε ούτε ένα στίχο, εξόντωσε τον Μάντελσταμ και άλλους ποιητές, αλλά είχε στρατιές από συναδέλφους του Κοτζιά να υμνούν και να μνημονεύουν του Κρεμλίνου τον τσοπάνη.
Η προπαγάνδα τού εν λόγω Κοτζιά (ο οποίος μετά την πτώση των σταλινικών καθεστώτων αναζήτησε καταφύγιο στον Πατριωτισμό), έφτασε στο σημείο, διαστρέφοντας την πραγματικότητα να επαινεί σαν δημοκρατία τη δικτατορία Γιαρουζέλσκι και να συκοφαντεί την Ελληνική Δημοκρατία σαν τρομοκρατική (βλ. ολόκληρο το κεφάλαιο «Πολωνία - Ελλάδα»). Ενδεικτικά:
«Αντίθετα, στην Ελλάδα κηρύχνονται οι απεργοί υπό διωγμό – νομικό, ηθικό, πολιτικό, οικονομικό. Στην Πολωνία η αυτοκριτική συνοδεύτηκε από προτάσεις διαλόγου, με την πραγματοποίησή του. Στην Ελλάδα, αρχίζουν οι απολύσεις, οι προσπάθειες δημιουργίας απεργοσπαστικών μηχανισμών, η τρομοκρατία και ο έμπραχτος “διάλογος” με την αποστολή των ΜΑΤ. Στην Πολωνία ο διάλογος καταλήγει στην αποδοχή των αιτημάτων, ακόμα και αυτών που δεν θεωρούνται σωστά» (σ. 85).
«Στην καπιταλιστική Ελλάδα οι εργάτες παλεύουν για να προσαρμοστούν οι μισθοί τους στην άνοδο του τιμάριθμου. Στη σοσιαλιστική Πολωνία, στην δεκαετία του ’70 αυξήθηκαν οι μισθοί δυο φορές πιο πολύ από ό,τι ήταν η αύξηση των τιμών και της παραγωγικότητας μαζί!» (σ. 43-44)
Ουδέποτε αναθεώρησε αυτές τις απόψεις. Σήμερα, αυτά θέλει να τα εξαφανίσει, όπως και πολλά άλλα από τα έργα του. Να μη μιλά κανείς γι’ αυτά. Όχι όμως γιατί μετάνιωσε. Προφανώς δεν ντρέπεται ούτε για όσα έγραψε για τον Τσέσλαβ Μίλος. Ασφαλώς δεν θα ντραπεί ούτε να συναντήσει τον Ντόναλντ Τουσκ ή οποιονδήποτε άλλο Πολωνό αγωνιστή της ελευθερίας. Ούτε θα αισθάνεται άβολα να συναντήσει κάποιον υπουργό από τις χώρες που υπέφεραν από τον ολοκληρωτισμό του οποίου ήταν προπαγανδιστής. Διότι, όπως μαρτυρεί η όλη η πολιτεία του, έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο που δεν δείχνει να ντρέπεται για τίποτε.
Από το 2010, με συνεργάτη τον Φαήλο Κρανιδιώτη επιχειρεί να φιμώσει την Athens Review of Books, γιατί κάποια επιστολή αναγνώστη αναφερόταν στο σταλινικό παρελθόν του. Ο μικρός τυμπανιστής του υπαρκτού σταλινισμού, το αλαλάζον κύμβαλο του σοβιετισμού, επαναλαμβάνουμε: το αλαλάζον κύμβαλο δυο δικτατοριών στην ίδια χώρα, ο τελάλης του στρατηγού Γιαρουζέλσκι, επιχειρεί να κλείσει δικαστικά την Athens Review of Books. (Μη διανοηθεί κανείς να του θυμίσει ακόμη ούτε τις σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου ή ότι ήταν πρόεδρος στο ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου», ακόμη και τα φλερτ του με τον Σαμαρά ή τον Καμμένο. Η υπενθύμιση οποιασδήποτε από τις αναζητήσεις πολιτικής τύχης μπορεί να ερεθίσει το εν λόγω «εθνικό κεφάλαιο» και να τη θεωρήσει… συκοφαντική, όπως θεωρεί συκοφαντία την υπενθύμιση της μακράς διάρκειας σταλινικής σταδιοδρομίας του. Αυτός υπηρετεί την ιστορική αναγκαιότητα και σημασία έχουν μόνο οι σκοπιμότητες, ενώ δεοντολογία, κανόνες, ηθική, είναι όλα σχετικά και μηδενίζονται σύμφωνα με τη λογική του σταλινισμού).
Πληροφορούμαστε με μεγάλη ικανοποίηση ότι ο Σύλλογος Νοσταλγών του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και Αποκατάστασης της Ιστορικής Νομοτέλειας θα αναρτήσει στο Διαδίκτυο, αρκετά κεφάλαια από τα δυσεύρετα σήμερα έργα του Ν. Κοτζιά, αλλά και άρθρα που καταδεικνύουν την προσφορά του στο «Κίνημα» (όποιο κι αν ήταν αυτό κάθε φορά) και ασφαλώς στην Πατρίδα. Μόλις αυτό συμβεί, η Athens Review of Books θα παραθέσει τα λινκ ώστε οι μελετητές των «στοχαστικών προσαρμογών» να έχουν εύκολα πρόσβαση σε αυτά τα πολύτιμα υποπροϊόντα της Ελληνικής Επαναστατικής και Πατριωτικής Σκέψης. Προς το παρόν, θα αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα μας μερικές απολαυστικές σελίδες από το πόνημα του εν λόγω Κοτζιά Η Πολωνία κι εμείς.
Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα μας, στις 25.1.2015 (μετά το κλείσιμο της κάλπης)
2
Η ακροδεξιά πολιτική στο ΥπΕξ με τον ρωσολάγνο «πατριώτη» Κοτζιά
«Για να είμαστε δίκαιοι, ο Νίκος Κοτζιάς ο νέος ΥΠ.ΕΞ, είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις της νέας κυβέρνησης, με σταθερές πατριωτικές θέσεις, με ξεκάθαρη θέση κατά λογικών τύπου Ανάν στην Κύπρο. Αληθινός διανοούμενος κι όχι από τους “ιντελιγκέντσηδες”. Είχα γράψει παλιότερα πως σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του Σαμαρά θα έπρεπε να ήταν ΥΠ.ΕΞ και δεν θα αλλάξω τώρα γνώμη λόγω “κομματικού πατριωτισμού”. Αγαπητέ Νίκο, ευχές για δύναμη και αποτελεσματικότητα στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.»
Φαήλος Κρανιδιώτης
Καταρχήν οφείλουμε να δώσουμε την απάντηση στο κουίζ, ποιος έγραψε την πρόταση για έναν γεωγραφικά περιορισμένο» εμφύλιο πόλεμο, ώστε να κατακτήσει η κομμουνιστική αριστερά την εξουσία στην Ελλάδα, είναι ότι δεν τα διέπραξε ο Κουφοντίνας ή ο Ξηρός, αλλά ο ρωσολάγνος υπερπατριώτης, σημερινός υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Τα έγραψε σε βιβλίο του με το οποίο κατήγγελλε τον «τρίτο δρόμο» του ΠΑΣΟΚ το 1984, τότε που ήταν πια ολοφάνερο, στα μάτια του «Σουσλόφ του κόμματος», ότι το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, αντίθετα με την πραγματικότητα (sic) –την «πραγματικότητα» του Κοτζιά, εννοείται– εξακολουθεί
«να αρνείται τον μη ειρηνικό δρόμο περάσματος [στον σοσιαλισμό], να ταυτίζει λανθασμένα τον ειρηνικό με τον μη βίαιο».
Με δυο λόγια, έκανε κριτική στο ΠΑΣΟΚ, «κριτική με βάση την μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας»! Σύμφωνα με τον Κοτζιά, η ηγεσία και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έφθασαν στην ρεφορμιστική κατάντια
«να απορρίπτουν τελείως την επαναστατική βία, στο όνομα ότι είναι κατά της ένοπλης βίας. Στην τελευταία παραλλαγή ανήκει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, όπως φαίνεται, όχι μόνο ταυτίζει λανθασμένα τη βία με την ένοπλη σύγκρουση, αλλά θεωρεί ότι ο ένοπλος αγώνας είναι ένας αγώνας που δεν στηρίζεται στην πλειοψηφία του λαού ή το λιγότερο δεν είναι μορφή μαζικής πάλης, αλλά ατομικής τρομοκρατίας».
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ΠΑΣΟΚ
«θεωρεί ότι ο “ειρηνικός δρόμος” είναι δρόμος χωρίς βία (δηλαδή, γι’ αυτό, δρόμος χωρίς ατομική τρομοκρατία».
Και συνεχίζει με τα περί «ειρηνικού περάσματος» το οποίο προτάξαμε ως κουίζ, διευκρινίζοντας ότι: ειρηνικό πέρασμα του ΠΑΣΟΚ = εκλογές, ενώ το «ειρηνικό πέρασμα» του Κοτζιά «μπορεί να περιέχει και ένοπλη βία», η οποία «[α]πλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο», δηλαδή πρόκειται για «γεωγραφικά περιορισμέν[ο]» εμφύλιο… Είναι ολοφάνερο ότι
«Η σοσιαλρεφορμιστική άρνηση του μη ειρηνικού δρόμου, δεν αποτελεί απλώς μια μονόπλευρη πρόσδεση στις ειρηνικές μορφές πάλης. Αντίθετα συνοδεύεται με μια άλλη λανθασμένη αντίληψη, ότι ο ειρηνικός δρόμος είναι ο κοινοβουλευτικός».[4]
Ο Κοτζιάς κηρύσσει πόλεμο στη Δύση
Ο Ν. Κοτζιάς με τον εκλεκτό προσκεκλημένο του Α. Ντούγκιν στις 12.4.2013.
Με τον ίδιο φανατισμό που προπαγάνδιζε, ως γκαουλάιτερ προπαγάνδας του σταλινισμού, τις πιο ακραίες θέσεις των τυραννικών καθεστώτων τώρα προπαγανδίζει διάφορες θέσεις του μεγαλορωσικού μεταφασισμού. Εξ ου και η ακροδεξιά πρόκληση του Κοτζιά μόλις ανέλαβε επικεφαλής του ΥπΕξ: με την πρώτη κιόλας δήλωσή του (27.1.2015), κήρυξε πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλη τη Δύση για το εμπάργκο στη Ρωσία:
«Αύριο το βράδυ πρέπει να πάμε στις Βρυξέλλες γιατί βρισκόμαστε από χθες σε μια σκληρή διαπραγμάτευση γύρω από το ζήτημα ενός τρίτου κύματος κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία. Την Πέμπτη έχουμε έκτακτο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών και επιτρέψτε μου να πω ότι ορισμένα δείγματα ορισμένων εταίρων μας δεν ήταν τα καλύτερα. Παραβίασαν τους κανόνες λειτουργίας της ΕΕ και προσπάθησαν να μας φέρουν προ τετελεσμένων πριν καν ορκιστεί η νέα κυβέρνηση».
Για όλους όσους εξεπλάγησαν από την βλακώδους εθνοπαλικαρισμού δήλωση του φιλοπουτινικού Κοτζιά, τους πληροφορούμε ότι «ακόμη δεν είδατε τίποτε»… Για μας δεν αποτελεί έκπληξη ούτε ότι έχει τη στήριξη της Χρυσής Αυγής, η οποία έκανε «Iστορική ανακοίνωση του Λαϊκού Συνδέσμου υπέρ των θέσεων ΣΥΡΙΖΑ για Ρωσία και ιδιωτικοποιήσεις»[5].
Δίνουμε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται ο «υπερπατριώτης» Ν. Κοτζιάς (αριστερά) με τον εκλεκτό προσκεκλημένο τους στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ρώσο ακροδεξιό Αλεξάντρ Ντούγκιν (στο μέσον).[6] [Στον Ντούγκιν θα επανέλθουμε πολύ σύντομα].
Ποιοι άλλοι Έλληνες υπερπατριώτες έχουν δεσμούς με τον εν λόγω ρώσο ακροδεξιό; Στο site της «Χρυσής Αυγής» (11.11.2013), με τίτλο «Οι επιστολές Αλεξάντερ Ντούγκιν - Ν. Γ. Μιχαλολιάκου»[7], διαβάζουμε:
«Ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Μιχαλολιάκος διατηρεί εδώ και μήνες κύκλο επαφών με μεγάλες διεθνείς προσωπικότητες. Μια εκ των κορυφαίων είναι και ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο οποίος είναι ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες και συμβούλους του Βλαντιμίρ Πούτιν σε θέματα γεωπολιτικής.
Σχετικά με την αλληλογραφία μεταξύ του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής και του Αλεξάντερ Ντούγκιν έγραψε το defencenet: “Μια επιστολή του Ρώσου καθηγητή και συγγραφέα Αλεξάντερ Ντούγκιν, ενός από τους πλέον στενούς συμβούλους και “κατηχητές” του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην έννοια του “Ευρασιατισμού” έφτασε στον φυλακισμένο Γενικό Γραμματέα του Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή, Νίκο Μιχαλολιάκο πριν μερικές ημέρες”.
Ο καθηγητής Ντούγκιν, […] είναι ο σύγχρονος εμπνευστής και ηγέτης του κινήματος του “Ευρασιατισμού”, δηλαδή της άποψης ότι η Ρωσία δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή, αλλά είναι μία καθαρά Ευρασιατική χώρα, η οποία θα πρέπει μέσω της “Χερσαίας Ισχύος” (Land Power) να αντιταχθεί στις “Ναυτικές Δυνάμεις» (Naval Powers), τις “Ατλαντικές” όπως τις αποκαλεί και να ελέγξει τον τεράστιο χώρο της Ευρασίας μέσω της “εκπαραθύρωσης” των Αγγλοσαξονικών δυνάμεων από την περιοχή.
Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της ένωσης των λαών της Ευρασίας, υπό τη σκέπη της Μόσχας. Πάνω στην θεωρία αυτή στηρίχθηκε η δημιουργία της Ευρασιατικής Ένωσης από τον Β. Πούτιν. Ο Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου Ν. Μιχαλολιάκος έχει ταχθεί καθαρά υπέρ μιας συμμαχίας της Ελλάδας με την Ρωσία και απομάκρυνσης από τις “Ναυτικές Δυνάμεις” (Naval Powers), τις “Ατλαντικές”, καθώς θεωρεί ότι για την Ρωσία η Ελλάδα ως “ναυτική δύναμη” είναι πιο πολύτιμη για την Ρωσία, δεδομένου του προσανατολισμού της Ρωσίας ως “Χερσαίας Δύναμης”. […] Η επιστολή που έστειλε [o Α. Ντούγκιν] στο Ν. Μιχαλολιάκο, μόνο τυχαία κίνηση δεν είναι...».
Έξι μήνες αργότερα, στις 6 Μαΐου 2014, διαβάζουμε στο site των εγχώριων νεοναζί: «Η Χρυσή Αυγή στην Μόσχα: Θέτουμε τις βάσεις της ελληνορωσικής συνεργασίας»[8]. Όπως γράφουν,
«…κλιμάκιο του Λαϊκού Συνδέσμου με επικεφαλής τους βουλευτές μας Αρτέμιο Ματθαιόπουλο και Ελένη Ζαρούλια επισκέφθηκε την Μόσχα και πραγματοποίησε εκτεταμένες επαφές με Ρώσους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. […] Στο πλαίσιο των επαφών πραγματοποιήθηκε πολύωρη συνάντηση με τον σύμβουλο του προέδρου Πούτιν και Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μόσχας, Αλεξάντερ Ντούγκιν. Συζητήθηκαν ζητήματα γεωπολιτικής, ενέργειας, διεθνούς ασφάλειας και πολιτισμού. […] Ο κος Ντούγκιν θεωρεί πως πεπρωμένο της χώρας μας είναι η δημιουργία μιας νέας αυτοκρατορίας με πολιτιστικό περιεχόμενο, βασισμένη στις πανάρχαιες ελληνικές αξίες. Είναι απόλυτα ενήμερος για τις πολιτικές διώξεις εις βάρος μας και θεωρεί ότι αυτές γίνονται ακριβώς επειδή μιλάμε ανοιχτά υπέρ της γεωπολιτικής στροφής προς τη Ρωσία.
Εις ό,τι αφορά τις ευρωεκλογές, ο κος Ντούγκιν τόνισε ότι πλησιάζει ο καιρός που θα οικοδομηθεί μία Ευρώπη των Εθνών και του πολιτισμού ενάντια στην Ευρώπη των τοκογλύφων και της παρακμής.»
Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της ARB στις 28.1.2015
Η ARB ενημέρωσε περί Κοτζιά τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ
Η ARB εξέδωσε το παρακάτω Δελτίο Τύπου:
Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών και ο κ. Πούτιν
Ο σημερινός αντιδυτικός υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, από την πρώτη στιγμή κήρυξε πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε όλη τη Δύση για το εμπάργκο στην Ρωσία. Η πρώτη κιόλας δήλωσή του εξέφραζε την προσήλωσή του στην πολιτική του καθεστώτος Πούτιν.
Η Athens Review of Books, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, πρωτοστάτησε στην αποκάλυψη του ακραίου αντιδυτικισμού του, ενόψει της υπουργοποίησής του. Επεσήμανε εγκαίρως (25/1) ότι ο Κοτζιάς, ανάμεσα σε άλλα βιβλία σταλινικής προπαγάνδας, έγραψε και το Η Πολωνία κι εμείς, το 1982. Συκοφαντούσε σαν όργανα της Δύσης, του ιμπεριαλισμού κ.λπ. όλους τους αγωνιστές της ελευθερίας. Καθύβρισε αγωνιστές και διανοούμενους διεθνούς κύρους, όπως ο Άνταμ Μίχνικ. Η αναισχυντία του έφτασε να καταγγείλει τον… «άγνωστο» ποιητή Τσέσλαβ Μίλος για το Βραβείο Νόμπελ που δήθεν του έδωσε ο ιμπεριαλισμός προκειμένου να ενισχύσει τους εχθρούς του σοσιαλιστικού παραδείσου. Η βιαιότητα του προπαγανδιστικού λόγου του έφθανε στο σημείο να γράφει ότι έντυπα της ελληνικής Αριστεράς, όπως η εφημερίδα Αυγή και τα περιοδικά Αντί και Πολίτης, είναι «αντικομμουνιστικός τύπος», γιατί δεν επικροτούσαν την επιβολή στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία.
Σήμερα η Athens Review of Books θεωρεί καθήκον της να κάνει αυτό που όφειλαν να έχουν πράξει από την πρώτη στιγμή τα λεγόμενα φιλοευρωπαϊκά ελληνικά κόμματα: να έχουν απαιτήσει την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση και σε αντίθετη περίπτωση να ενημερώσουν τους εταίρους μας για την παρουσία ενός εχθρού της Δύσης ως εκπροσώπου της Ελλάδας ανάμεσά τους.
Αύριο (Δευτέρα) θα στείλουμε μερικές εκλεκτές σελίδες από το εν λόγω βιβλίο του Κοτζιά (και ολόκληρο το ελληνικό πρωτότυπο) στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, γιατί είναι χρήσιμο να πληροφορηθεί ότι ο ίδιος (και όλοι οι Πολωνοί αγωνιστές της ελευθερίας) ήταν όργανα ή πράκτορες του «αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού» (sic). Για να βοηθήσουμε έτσι να κατανοήσουν στην Ευρώπη τι σημαίνει η παρουσία του Κοτζιά ως υπουργού Εξωτερικών.
Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2015
Επισήμανση της εκδότριας της ARB (προς όσους θα σπεύσουν να μας κατηγορήσουν ότι τον «καταδίδουμε» στους ξένους): Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν είναι ξένος. Είναι Πρόεδρος της πατρίδας μας, ανήκουμε στην ίδια πατρίδα, την Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Ο Μίλος, ο Μίχνικ δεν είναι ξένοι. Στους Μίχνικ, στους Μίλος οφείλει η Ευρώπη αυτό που είναι σήμερα. Ο Κοτζιάς είναι υπονομευτής της δικής μας μεγάλης πατρίδας, της Ευρώπης, είναι εχθρός της ελευθερίας, προπαγανδιστής του αποφώλιου αντιδυτικισμού. Η δική μας Ελλάδα δεν είναι δορυφόρος της Ρωσίας του Πούτιν. Η πατρίδα μας ανήκει στη Δύση.
[1] Δάνειο από το εξαιρετικό άρθρο των Michael Martens και Friedrich Schmidt, “Neue Regierung in Griechenlan: Nach Moskau! Nach Moskau!” στην Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), της 28.1.2015. Διαθέσιμο στο http://goo.gl/TDPiua
[2] Νίκος Κοτζιάς, Η Πολωνία κι εμείς. Διαπιστώσεις και προοπτικές, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1982.
[3] ΠΕΕΚ: Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα.
[4] Τα αποσπάσματα προέρχονται από το Νίκος Κοτζιάς, Ο “Τρίτος Δρόμος” του ΠΑΣΟΚ. Κριτική με βάση την μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 41984, σ. 308-309
[5] http://goo.gl/xVHrAe [Στις 29/1 θα κατήγγελλε: «Γεωστρατηγική Στροφή της Ελλάδος στην Ρωσία ή πως ο Σύριζα αντιγράφει τις πολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής», βλ. http://goo.gl/q0qtSo].
[6] Πηγή: http://goo.gl/h3YIrn Ο Κοτζιάς, με μια ανακοίνωση του ΥπΕξ στις 29/1 διέψευσε τους Financial Times που έγραψαν την προηγουμένη για τις σχέσεις του με τον Ντούγκιν. Την ίδια μέρα η ARB έδωσε στη δημοσιότητα και το βίντεο http://goo.gl/D6LNTC Μια εξαιρετική παρουσίαση των κατορθωμάτων του Κοτζιά έγινε από την Wall Street Journal στις 30.1.2015 με το κύριο άρθρο “Putin’s Greek Enablers” καθώς και με το άρθρο του Τάκη Μίχα στο ίδιο φύλλο με τίτλο “Athens Rekindles Its Russian Romance”.
[7] http://goo.gl/txA9uz
[8] http://goo.gl/WGZcr8