Είναι μερικοί άνθρωποι που έταξαν την ζωή τους στην υπηρεσία των άλλων και αναζητούν διαρκώς στόχους για να στρέψουν προς αυτούς τη δραστηριότητά τους. Ένας από εκείνους ήταν και ο Κώστας Αποστολίδης (1948-2024), γόνος Μικρασιατών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Δράμα. Ως μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής μάς κάλεσε να επισκεφθούμε το εργοστάσιο υψηλής τεχνολογίας στη βιομηχανική ζώνη της Δράμας, που παράγει καινοτόμα προϊόντα, λ.χ. προστασίας των αεροδρομίων, τηλεπικοινωνιακών δικτύων κ.λπ. από φυσικές απειλές και φέρει την ονομασία Raycap. Ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αυτής, την οποία ίδρυσε το 1987 με κύριο αντικείμενο την προστασία κρίσιμου ηλεκτρονικού και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού από τις απότομες υπερτάσεις που δημιουργούνται στο δίκτυο κυρίως από κεραυνούς. Η εν λόγω πολυεθνική εταιρεία είναι διεθνώς κορυφαία στον τομέα της. Όλα ξεκίνησαν από τις επινοήσεις, τις ιδέες και τις πατέντες του Κώστα, οι οποίες έκαναν πελάτες της Raycap τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου (ΑΤ&Τ, FAA, General Electric κ.ά.).

Ο Κώστας Αποστολίδης ήταν διπλωματούχος Χημικός Μηχανικός - Μεταλλειολόγος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έλαβε MBA από το Πανεπιστήμιο Harvard και Master of Science (M.Sc.) in Engineering - Hydrometallurgy στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ.  

Ο Κώστας Αποστολίδης ήταν ένα από τα σεμνότερα, αξιόλογα πρόσωπα που γνώρισα. Όταν έγινε μέλος του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ η πρώτη του ενέργεια ήταν να προσφέρει στο Ίδρυμα μια νέα αίθουσα συνεδριάσεων. Η προηγούμενη ήταν μικρή και άβολη για μεγάλες εκδηλώσεις, ώστε να χρειαστεί να κατεδαφιστεί και με προσθήκες να αποκτήσει το σημερινό της μέγεθος.

Ο Κώστας είχε την προσωπικότητα που δεν δημιουργεί εμπόδια στην πρώτη προσέγγιση γνωριμίας. Πολύ γρήγορα αισθανόσουν σαν να τον ξέρεις χρόνια. Το διαμέρισμά του στο Παλαιό Ψυχικό με την σύντροφο της ζωής του Πέννυ και την κόρη του Καλλίσσα δεν ήταν δυνατόν να είναι η εστία και η οικογένεια άλλου ανθρώπου. Οι δύο αυτές κυρίες αποτελούν, η πρώτη ένα ιδεότυπο του συζύγου της και η δεύτερη την κληρονομική εγγύτητα στον πατέρα της.

Όπως έγραψε ο Στέφανος Μάνος: «[Ήταν] γεμάτος ιδέες και σχέδια. Κάθε επαφή μαζί του ενίσχυε την πεποίθησή μου ότι ο σωστός ρόλος των πολιτικών είναι η ανάδειξη και προβολή των λαμπρών εξαιρέσεων. Ο Αποστολίδης ήταν η λαμπρότερη των λαμπρών εξαιρέσεων».

****

Στο επόμενο τεύχος της ARB θα δημοσιεύσουμε αφιέρωμα στον Κώστα Αποστολίδη, τον επιστήμονα, τον εφευρέτη, τον οξυδερκή επιχειρηματία, το τεράστιο μέγεθος που φρόντιζε να περνά κατά το δυνατόν απαρατήρητο, τον ξεχωριστό και στην απλότητά του επιχειρηματία-εξαίρεση, τον ευεργέτη. Τυχερός όποιος διαπίστωσε το διανοητικό μεγαλείο του, δηλαδή την αδιάπτωτη περιέργειά του για την επιστήμη, την τεχνολογία, την τέχνη, τα γράμματα – ήταν ταλαντούχος παντού, ακόμη και σ’ ό,τι αγνοούσε: θα μάθαινε. Τυχεροί όσοι αντιλήφθηκαν ή έστω διαισθάνθηκαν την καλοσύνη και την μεγαλοψυχία του ιδιοφυούς ανθρώπου. Πώς αποχαιρετάς έναν αγαπημένο φίλο; Παρότι η απώλεια παραμένει απώλεια, πάντα θα αισθάνεσαι πως στέκει δίπλα σου. Η σκέψη μας είναι στην Πέννυ, την Καλλίσσα, και τους δυο εγγονούς του που λάτρευε.

Μ. Βασιλάκης