Η παρακάτω εξώδικη πρόσκληση στάλθηκε προς τον κ. Νικόλαο Λεοντή, αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου στις 11.4.2016.
Αξιότιμε κύριε,
Κατέθεσα με αρ. πρωτ. Αρείου Πάγου την υπ’ αριθμό 403/18-11-2015 αναφορά μου, παραπονούμενος για την εις βάρος μου (και εις βάρος της επιθεώρησης βιβλίου The Athens Review of Books, την οποία διευθύνω) σκανδαλώδη κακοδικία, συνεπεία μιας αγωγής του ελλόγιμου πολυκαθηγητή Οξφόρδης-Χάρβαρντ-Μαρβούργου (σύμφωνα με τις «προτάσεις» του στη σχετική δίκη) Νίκου Κοτζιά, νυν υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας. Η αγωγή αυτή οδήγησε στην έκδοση της υπ’ αριθμό 4034/2015 απόφασης του Εφετείου Αθηνών. Θέλοντας να μάθω για την τύχη τής εν λόγω αναφοράς μου, μετά από εύλογο χρόνο τηλεφώνησα στο γραφείο σας. Με πληροφόρησαν προφορικά ότι μέσα σε 10 ημέρες από της υποβολής της αυτή τέθηκε στο αρχείο! Η εντυπωσιακή αυτή ταχύτητα μου δίνει, ως πολίτη, παρήγορο μήνυμα για τους χρόνους μέσα στους οποίους απονέμεται η Δικαιοσύνη, ή –για να μη λέω μεγάλα λόγια– μέσα στους οποίους εκδίδονται αποφάσεις.
Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι υπερβολική η αξίωσή μου, ότι επειδή ακριβώς σέβομαι και τιμώ τις αποφάσεις και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) και θέλω και η χώρα μου να μετέχει του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, να αξιώνω από τους δικαστές της χώρας μου να σέβονται στον ίδιο βαθμό τις παραπάνω αποφάσεις και αξίες. Επειδή λοιπόν δεν έμεινε τίποτε από αυτή τη Νομολογία –που αν δεν κάνω λάθος τα ελληνικά δικαστήρια υποχρεούνται να ακολουθούν– το οποίο να μην παραβιάστηκε τόσο από την πρωτόδικη όσο και από την εφετειακή απόφαση που με αφορά, και επειδή οι δικαστές των οποίων ζήτησα τον έλεγχο, πέρα από την ανωτέρω Νομολογία παραβίασαν και τις αρχές της κοινής ή/και όποιας νομικής λογικής, απευθύνθηκα σε εσάς με την, απόμακρη ομολογουμένως, ελπίδα ότι θα εγκύψετε στο ζήτημα. Εσείς όμως δεν μεριμνήσατε ώστε, εγώ, ο αδικηθείς πολίτης, να ενημερωθώ α) για την τύχη της αναφοράς μου και β) για τους λόγους για τους οποίους αυτή τέθηκε από εσάς στο αρχείο. Δεν γνωρίζω αν ειδικά σε περιπτώσεις τέτοιων αναφορών υπάρχει εξαίρεση των Αρχών να απαντούν στο πολίτη, ο οποίος, στο πρόσωπό μου, μένει με περισσότερες απορίες απ’ όσες είχε όταν αποφάσισε να κάνει την αναφορά. Οπωσδήποτε όμως ότι μια τέτοια στάση, ούτε ηθική ούτε νόμιμη μπορεί να χαρακτηριστεί, ακόμη και με τα χαλαρότερα κριτήρια. Ούτε τολμώ βέβαια να διανοηθώ ότι εδώ λειτούργησε μια κακώς νοούμενη αλληλεγγύη προς συναδέλφους που εγκαλούνται για κατάφωρα άστοχες δικαστικές αποφάσεις.
Κατόπιν όλων αυτών, με επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων μου, σας καλώ εντός 15 ημερών από την επίδοση της παρούσας να με ενημερώσετε εγγράφως: πρώτον, για το ποια ακριβώς ημέρα τέθηκε στο αρχείο η αναφορά μου και, δεύτερον, για ποιους ακριβώς λόγους. Επιπλέον παρακαλώ να μου επιστραφεί το Σχετ. 3 που συνόδευε την αναφορά μου, ήτοι το Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, η προσκόμιση του οποίου (όπως και η ένορκη κατάθεση του Συντάκτη του) προφανώς δεν βοήθησε ούτε εσάς, ούτε τους αναφερόμενους συναδέλφους σας.
Όλα αυτά ως θιγόμενος και έχων προφανές έννομο συμφέρον Έλληνας πολίτης και προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στις διαδικασίες που επιφυλάσσομαι να κινήσω με βάση τα δικαιώματα που μου παρέχονται από το ευρωπαϊκό δίκαιο, η ύπαρξη και οι ρυθμίσεις του οποίου κάποτε πρέπει να αρχίσουν να γίνονται σεβαστές στην Ελλάδα. Ως παθών και δεδιωγμένος ένεκεν μη δικαιοσύνης –παρακαλώ δείτε λ.χ. τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ «Βασιλάκης κατά Ελλάδας» και «Λιοναράκης κατά Ελλάδας» (που αφορούσε όσα είπα εγώ σε συνέντευξή μου στον Νικήτα Λιοναράκη)–, θα συμφωνήσετε κι εσείς πιστεύω ότι η εμμονή μου στην μη παραίτηση από στοιχειώδη δικαιώματά μου ως Ευρωπαίου και Έλληνα πολίτη είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη.
Δικαστικός επιμελητής να επιδώσει την παρούσα προς το πρόσωπο/θεσμό στο οποίο αυτή απευθύνεται… κ.λπ.
