Υπάρχουν πολλά σημάδια ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα περνάει μια δύσκολη περίοδο. Το υποστηρίζουν η Νέα Δημοκρατία, πανεπιστημιακοί, δικαστές, δημοσιογράφοι και άλλοι. Δυστυχώς, είναι η ζοφερή πραγματικότητα.

Η ελευθερία του Τύπου, ένας από τους θεσμούς από τους οποίους ξεκινά συνήθως η υπονόμευση της δημοκρατίας, δέχεται και αυτή επίθεση. Παραδόξως, σε αυτή την περίπτωση, ο υπονομευτής της ελευθερίας του Τύπου δεν είναι άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας. Οι υπουργοί σε αυτό το Υπουργείο στη μεγάλη πλειονότητά τους είναι συνήθως καλλιεργημένοι, πεπειραμένοι, και διαθέτουν έστω λίγη διεθνή εμπειρία. Γι’ αυτό είναι παράδοξο που ο υπουργός Εξωτερικών επιχειρεί να κλείσει ένα μηνιαίο περιοδικό –την Athens Review of Books, το ελληνικό αντίστοιχο της New York Review of Books– ώστε να τη φιμώσει και να φοβίσει άλλους που ενδέχεται να του ασκήσουν κριτική ή να αποκαλύψουν κάτι για αυτόν. Όμως αυτός ακριβώς δεν είναι ο ρόλος του Τύπου;

Η ελευθερία του Τύπου προστατεύεται εδώ στις ΗΠΑ –από το Σύνταγμα– όπως και σε άλλες χώρες. Σοφά το Σύνταγμά μας δεν προστατεύει έναν εκδότη που δημοσιεύει εν γνώσει του ψευδείς κατηγορίες με «πραγματικό δόλο» για τον οποιονδήποτε, ακόμη και για πολιτικό.

Στην προκειμένη περίπτωση, το περιοδικό δημοσίευσε μια επιστολή αναγνώστη στην οποία ο Κοτζιάς περιγράφεται ως «ο πιο ακραίος και φανατικός, σκληρός και αμείλικτος κνίτης της γενιάς μας/του, ένας πραγματικός γκαουλάιτερ του σταλινισμού». Το ότι ο Κοτζιάς ήταν μέλος του ΚΚΕ είναι τεκμηριωμένο πέραν πάσης αμφιβολίας. Μάλιστα, για κάποια περίοδο, όταν ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, υπήρξε επικεφαλής της προπαγάνδας. Γιατί λοιπόν ενοχλήθηκε τόσο πολύ από τα σχόλια, ώστε θέλει να κλείσει το περιοδικό; Όσο για την αναφορά στο πρόσωπό του ως «γκαουλάιτερ», η λέξη δεν νοείται με την αρχική της έννοια (που αναφέρεται στο ναζιστικό κόμμα), αλλά χρησιμοποιείται για να τον περιγράψει ως ένθερμο υποστηρικτή του κομμουνισμού, όπως και ήταν.

Η ουσία είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιεί αυτό το πρόσχημα επιχειρώντας να τιμωρήσει το περιοδικό, βασικά επειδή αποκάλυψε ότι κάποια σημεία του βιογραφικού του είναι εσφαλμένα: για παράδειγμα, ότι ήταν καθηγητής στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης. Επομένως, είναι σαφές ότι ο κύριος Κοτζιάς χρησιμοποιεί το περιοδικό για παραδειγματισμό ώστε να επιβάλλει αυτολογοκρισία σε άλλα μέσα που του ασκούν κριτική. Αυτό, φυσικά, δεν τιμά την Ελλάδα: ούτε τον λαό και την κυβέρνηση, ούτε τον ίδιο τον Κοτζιά.

Προφανώς ζηλεύει τη «δόξα» της κυβέρνησης του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, που λογοκρίνει τα ΜΜΕ και έχει φυλακίσει εκατοντάδες δημοσιογράφους.

Κάθε Έλληνας και Φιλέλληνας –μάλιστα οποιοσδήποτε πιστεύει στη δημοκρατία– θα έπρεπε να ανησυχεί για αυτή την μη δημοκρατική νοοτροπία και πράξη.

Όπως επισημάναμε από την αρχή, υπάρχουν ήδη εμφανή σημάδια αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς από το κυβερνών κόμμα της Ελλάδας. Όποιος αγνοεί την περιστολή από τις Αρχές των βασικών ελευθεριών ενός λαού βαδίζει σε μονοπάτια που δεν θα έπρεπε.

Ο Κοτζιάς θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό που έκανε. Και αν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα φοβούνται να του το πουν, εμείς δεν φοβόμαστε. (Kotzias should be ashamed for what he did. And if the media in Greece are too scared to tell him that, we are not.) Και είμαστε ευγνώμονες για αυτό.

The National Herald, 29 Ιουλίου - 4 Αυγούστου 2017.