Ο κ. Ι. Μαντζουράνης, ως «Πληρεξούσιος Δικηγόρος Υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά» (έτσι υπογράφει), έστειλε στον Τύπο ένα κείμενο-δήλωση, το οποίο δημοσίευσαν η ΕφΣυν της 14-15 Νοεμβρίου, η Αυγή και το Βήμα της Κυριακής 15.11.2015. Εκεί αναφέρεται σε μια απόφαση του Εφετείου Αθηνών, την οποία ήδη έχουμε καταλλήλως σχολιάσει. Βέβαια, όπως κοινότοπα επαναλαμβάνουν οι νομικοί: «το δεδικασμένο αντί αληθείας λαμβάνεται». Εμάς όμως μας ενδιαφέρει η Αλήθεια και όχι το «αντί αληθείας» – που στην περίπτωσή μας είναι το αντίθετό της.
Ο κ. πληρεξούσιος αναφέρει άκρως επιλεκτικά τι δέχεται η απόφαση για τη δημοσίευση μιας επιστολής στην Athens Review of Books, αλλά αποσιωπά σκοπίμως κάποιες κρίσιμες παραδοχές της, που αποτελούν και το μέτρο για την αξιολόγηση και των λοιπών εφετειακών παραδοχών. Επίσης αποσιωπά κάποιους ισχυρισμούς του πελάτη του (τους οποίους υπογράφει ο ίδιος), που οδήγησαν στη συγκεκριμένη δικαστική κρίση. Αποσιωπά λ.χ. την παραδοχή της απόφασης ότι «απεδείχθη» (!) πως ο Ν. Κοτζιάς είναι …ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ (που ιδρύθηκε το 1918/1924), αλλά «δεν απεδείχθη» ότι υπήρξε θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ (!). Αποσιωπά επίσης και τους ισχυρισμούς του εντολέα και μη εμφανιζόμενου υποβολέα του, τους οποίους ο εν λόγω πληρεξούσιος προσυπογράφει, ότι ο Ν.Κ. είναι Πολυκαθηγητής, δηλαδή Καθηγητής τριών τουλάχιστον εκ των μεγαλυτέρων Πανεπιστημίων του κόσμου, ότι τυγχάνει απόγονος του …Παλαιών Πατρών Γερμανού (!) και άλλα φαιδρά.
Μας κατηγορεί επίσης ότι όχι μόνο αμφισβητούμε την επιστημονική επάρκειά του, αλλά μεταφράζουμε και προωθούμε τους σχετικούς ισχυρισμούς στο εξωτερικό «για να χρησιμοποιηθούν από ξένες υπηρεσίες και διεθνείς θεσμούς». Μας κατηγορεί ότι, γράφοντας για τα έργα και τις ημέρες του, επιδιδόμαστε σε «συνειδητή υπονόμευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής». Αντίθετα! Ακριβώς επειδή, λόγω υπερβολικής προφανώς σεμνότητας, ο Πολυκαθηγητής δεν προέβαλλε επαρκώς ότι τυγχάνει καθηγητής τριών εκ των μεγαλυτέρων πανεπιστημίων του (δυτικού) κόσμου, εμείς θελήσαμε να γίνει γνωστό αυτό το asset της κυβέρνησης, έτσι ώστε η Υφήλιος να τον αντιμετωπίζει όπως του αξίζει (και πρωτίστως οι υπουργοί Εξωτερικών όλων των χωρών της ΕΕ και των ΗΠΑ). Έμμεσα δε να ωφεληθεί και η χώρα, τον εξωτερικό υπουργικό θώκο της οποίας τιμά ένας Πολυκαθηγητής.
Θεωρούμε πολύ παρήγορη τη διαβεβαίωση του κ. πληρεξουσίου ότι: «Ευτυχώς όμως στη σύγχρονη Ελλάδα οι βουλευτές δεν εκλέγονται από τρόφιμους πολιτικών “μαγειρείων”, οι υπουργοί δεν επιλέγονται από αυλικούς της ολιγαρχίας, οι καθηγητές Πανεπιστημίων δεν αναδεικνύονται από σταβλίτες του κατεστημένου,… και οι δικαστικές αποφάσεις δεν εκδίδονται από παραδικαστικά κυκλώματα». Είναι πολύ σημαντικό που ένας αρμόδιος άνθρωπος, με το παρελθόν και την εμπειρία του κ. πληρεξουσίου, μας διαβεβαιώνει για την ανυπαρξία παραδικαστικών κυκλωμάτων, όπως επίσης για τον άψογο τρόπο της επιλογής των καθηγητών μας. Είμαστε μια συγκροτημένη χώρα με θεσμούς. Όχι σαν την Οξφόρδη, το Χάρβαρντ ή το Μαρβούργο, όπου ο κάθε επιτήδειος ή/και ευφάνταστος μπορεί να δηλώνει καθηγητής των πανεπιστημίων τους ατιμωρητί. Ομολογούμε πάντως ότι θα αισθανόμασταν ακόμη πιο ασφαλείς αν στις ανωτέρω διαβεβαιώσεις περιλαμβανόταν επίσης ότι στη σύγχρονη Ελλάδα οι νόμοι δεν αποτελούν αντικείμενο χρηματικής συναλλαγής – όπως συνέβαινε στο αλησμόνητο πρόσφατο παρελθόν.
Στην περίπτωσή μας ένας πασίδηλα γνωστός σταλινικός προσπαθεί να κρύψει το παρελθόν του και να πάρει δικαστική βεβαίωση για το αντίθετο! Ο Πολυμορφικός Κοτζιάς, παρά τα όσα δέχεται η («αντί αληθείας») απόφαση του Εφετείου, υπήρξε όντως θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ και άλλων «αδελφών» καθεστώτων. Τέτοιος θαυμαστής, που ο Επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος, Μάνφρεντ Μπουρ (και χαφιές της ΣΤΑΖΙ με ψευδώνυμο «Ελαφοπόδαρος»), τον επέλεξε για «επιστημονικό» συνεργάτη σε βιβλίο του – αλήθεια φροντίδι τίνων, μέσα από ποιες διαδικασίες και με ποια κριτήρια; Ο ΝΚ υπήρξε όχι μόνο θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ, αλλά –πλην του ελλόγιμου κ. Φαήλου Κρανιδιώτη–, διάλεξε ως έναν από τους δικηγόρους του και τον κ. Μαντζουράνη, ο οποίος έχει μεταφράσει στα ελληνικά το σύνταγμα του εν λόγω δικτάτορα, την ίδια εποχή που ο Πολυμορφικός συνεργαζόταν φιλοσοφικά με τον «Ελαφοπόδαρο». Ο ίδιος ο Στάλιν δίδαξε την τεχνική της κοπτορραπτικής της ιστορίας. Όμως το παρελθόν ούτε ο θεός δεν μπορεί να το αλλάξει. Έτσι το πράγμα προσφέρεται όχι σε σχόλια, αλλά σε σκώμματα, όταν κάποιοι προσπαθούν να εμφανισθούν άλλοι από ό,τι υπήρξαν στο παρελθόν.
Η σατιρική διάθεση όμως εδώ μας εγκαταλείπει. Ρωτούμε λοιπόν: μπορεί να στείλει ο, κατά τον Καθηγητή Βερέμη, «συλλέκτης πανεπιστημιακών εδρών» ένα γνήσιο έγγραφο το οποίο λ.χ. να επιβεβαιώνει ότι «κατείχ[ε] θέση Καθηγητού στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης»; Ή ότι υπήρξε Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ; Μπορεί να στείλει το πρακτικό της εκλογής του στο Πανεπιστήμιο του Μαρβούργου (δηλώνει: «εξελέγην αναπληρωτής Καθηγητής») και όχι μια ανακριβέστατη μετάφραση, από την μεταφραστική υπηρεσία του ΥΠΕΞ; Εμείς στείλαμε τους διισχυρισμούς του (σε ακριβή μετάφραση) και τις απαντήσεις των παραπάνω πανεπιστημίων στους ομολόγους του, ας τους στείλει κι ο Πολυκαθηγητής έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι είναι πραγματικά κάτοχος των εν λόγω πανεπιστημιακών θέσεων.
Το κείμενο του μεταφραστή του συντάγματος του Χόνεκερ τελειώνει με ένα σταλινικού ήθους Υστερόγραφο, όπου ο εντολέας του (ο κύριος Υπουργός) «επ’ ευκαιρία» (επ’ ευκαιρία!!!) δηλώνει ότι «ουδείς εξωθεσμικός παράγοντας, δημοσιογράφος ή μη» θα λάβει «έστω και “μία δεκάρα” από τα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ»: «ο κ. Ν. Κοτζιάς δεν εκβιάζεται και δεν υποκύπτει σε πιέσεις…». Αν συνδυαστεί αυτός ο αισχρός υπαινιγμός με την επίσης αυταπόδεικτα συκοφαντική κατηγορία που έγραψε στα δικογραφήματά του ο Πολυκαθηγητής, ότι εμείς δήθεν αναλάβαμε να τον συκοφαντήσουμε ως αντιμνημονιακό αγωνιστή και μάλιστα «από σημαντικές κρατικές θέσεις», είναι προφανές ότι φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον. Επειδή όμως το ΥΓ αυτό εντάσσεται σε ένα κείμενο που αφορά την Athens Review of Books και τους υπευθύνους της, ρωτάμε ευθέως τόσο τον εντολέα όσο και τον πληρεξούσιο και τους καλούμε να μας απαντήσουν σε όσο πιο απλά ελληνικά γίνεται: γιατί αυτό το προσθέτουν σε ένα κείμενο δήλωσης που αφορά την ARB; Κι αφού η ARB δεν έχει καμία σχέση με «απαιτήσεις» από μυστικά κονδύλια, γιατί το βάζουν; Αν ο λόγω και έργω σταλινικός θεωρεί συκοφαντικό να τον αποκαλούν σταλινικό, ως τι θα πρέπει να θεωρήσουμε εμείς το ανωτέρω αισχρό υστερόγραφο υπονοούμενο; Τους καλούμε λοιπόν να προβούν άμεσα στην αναγκαία διάψευση σε ό,τι μας αφορά. Σε διαφορετική περίπτωση, ας μη μας κατηγορήσουν ότι δεν τους δώσαμε ευκαιρία επανόρθωσης.
ΥΓ. Στο επόμενο [το παρόν δηλαδή] τεύχος της ARB ακολουθεί ιστορική έρευνα ειδικού συνεργάτη μας, Καθηγητού τεσσάρων μεγάλων Γερμανικών Πανεπιστημίων, σχετικά με το τεράστιο γενεαλογικό ζήτημα αν ο κ. Υπουργός, πέραν των άλλων ιστορικών δαφνών του τυγχάνει και απόγονος του μακαριστού Παλαιών Πατρών Γερμανού όπως διαβεβαίωσε τους δικαστές.
19-11-2015
Μαρία Βασιλάκη
Εκδότρια της Athens Review of Books
