Φαντάσματα από το ιστορικό παρελθόν κάποιων σκουριασμένων ιδεολογιών, που έχουν ταφεί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, κάνουν απειλητικά την εμφάνισή τους στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας και προσπαθούν να την επιστρέψουν σε άλλες εποχές, από τις οποίες έχουν απελευθερωθεί οι λαοί της Ευρώπης.
Η ελληνική σταλινογενής αριστερά φιλοδοξεί με ιδεολογικά εργαλεία που δεν λειτουργούν στον σύγχρονο κόσμο, όχι μόνο να αλλάξει την Ελλάδα αλλά να μεταμορφώσει και την Ευρώπη. Δυστυχώς, όταν οι φαντασιώσεις διαμορφώνονται όχι από πρωτογενές υλικό αλλά από τα κατάλοιπα και τα ράκη ουτοπιών που εγκλημάτησαν στη διάρκεια του 20ού αιώνα τότε τα πράγματα είναι σοβαρότερα. Τα φαντάσματα αυτά δεν έχουν δυνατότητες επιβίωσης γιατί στερούνται ιστορικού οξυγόνου και μόνο τυφλωμένοι φανατικά εγκέφαλοι τα επικαλούνται. Αυτή η επίκληση οδηγεί σε έναν κλειστό και απομονωμένο κόσμο όπου η ιδεολογία αυτή όλα τα κατάλοιπα του ιστορικού παρελθόντος προσπαθεί να τα εμφανίσει ως ιστορία.
Η σταλινική όμως ιδεολογία έχασε την αίγλη της, ως υπόσχεση του φωτεινού μέλλοντος, και παραμένει ως θρησκευτική πίστη στους οπαδούς της, οι οποίοι τώρα υπόσχονται την αξιοπρέπεια, την περηφάνια, τις λαμπρές εθνικές παραδόσεις και την Ιστορία ως ένα νέο υποκατάστατο της ιδεολογίας τους. Εδώ βέβαια συναντώνται με άλλες κατά το παρελθόν εχθρικές ιδεολογίες, αλλά για τις ανάγκες της χειραγώγησης και την άνοδο στην εξουσία όλα επιτρέπονται. Έτσι διαμορφώνεται η κοινή μήτρα του εθνολαϊκισμού όπου συμβιώνουν οι σταλινογενείς της «αριστεράς» με τους «ψεκασμένους» και η κοινή πλέον καπηλεία των εννοιών της αξιοπρέπειας, της περηφάνιας και του Έθνους και επιδεικνύεται κατανόηση ακόμη και για οπαδούς του ναζισμού. Ένα από τα στοιχεία που τους ενώνει είναι το μίσος για τη Δύση και τη Δημοκρατία και η αγάπη προς τον ολοκληρωτισμό. Υπάρχει ένα νεφέλωμα φαντασιώσεων, υποσχέσεων και κενής ρητορικής, αλλά κανένα σαφές πρόταγμα για το μέλλον.
Η σταλινογενής αριστερά επιστρέφει με μια φθαρμένη και ιστορικά ηττημένη ιδεολογία, επιβολής του βολονταρισμού ως αναγκαιότητας, σε ένα ερημικό τοπίο όπου θέλει να εμφανίσει την ταπείνωση και την υποβάθμιση ως αξιοπρέπεια και περηφάνια. Αυτή είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης του λαού ως ανώνυμων μαζών, κάτι που είναι αδιανόητο να πετύχει στη σημερινή εποχή αλλά μπορεί να οδηγήσει σε ιστορική περιπέτεια. Το κίνημα διαμαρτυριών ετερόκλητων δυνάμεων, που πήρε την εξουσία με ψεύτικες υποσχέσεις και αξιοποιώντας το μίσος, υπόσχεται μόνο τυχοδιωκτισμό αφού δεν έχει προοπτική στη σημερινή Ευρώπη.
Τα πρότυπα αυτής της «αριστεράς», οι μεγάλοι χειραγωγοί του παρελθόντος, όπως οι Λένιν, Μάο, Τσαουσέσκου και Μιλόσεβιτς, δρούσαν σε άλλες συνθήκες αλλά και τότε οδήγησαν τους λαούς τους σε ταπείνωση, υποσχόμενοι επίσης αξιοπρέπεια. Αν το 2015 αξιοποιείται η ίδια ιδεολογική ρητορική δεν είναι μόνο κωμικοτραγικό αλλά και ενέχει κινδύνους για τη ζωή και την πραγματική αξιοπρέπεια εκατομμυρίων συμπατριωτών μας. Η προσπάθεια του νεαρού χειραγωγού, του οποίου η κουλτούρα και η πολιτική ωριμότητα διαμορφώθηκε από τον ακτιβισμό και από τα σταλινικά εγχειρίδια του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, τα οποία έχουν καταργηθεί παντού, και ο αρρωστημένος βολονταρισμός του να αλλάξει σε έξι μήνες την Ελλάδα και μέσω αυτής την Ευρώπη, εκφράζει άγνοια και των κινδύνων και της ιστορίας.
Ο απομονωτισμός και η ταπείνωση, ως αξιοπρέπεια και ιστορική προοπτική, εκφράστηκε μεταπολεμικά πληρέστερα από τον Ενβέρ Χότζα, στον αλβανικό παράδεισο, ο οποίος δήλωσε το 1978: «Η Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο μας, γιατί στην πολιτική προοπτική είναι πίσω από εμάς». Σήμερα η παρανοϊκή αυτή αντίληψη εκφράζεται από τον δήμιο της Β. Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. Μήπως η ελληνική σταλινογενής «αριστερά» φιλοδοξεί να τερματίσει πρώτη στην εκτός τόπου και χρόνου κούρσα της σε κάποια έρημο στην ευρωπαϊκή ήπειρο;
Η έλλειψη αυτογνωσίας και η εύκολη καταγγελία των ξένων για όλα τα δεινά μας οδηγεί στον φανατισμό που ενισχύεται από τα ιδεολογικά στοιχεία των ολοκληρωτισμών, του σταλινισμού και του ναζισμού. Ας σοβαρευτούμε και ας ενηλικιωθούμε. Η φυγή στο άγνωστο, σε φαντασιώσεις πάνω στα κατάλοιπα, αποτυχημένων και εγκληματικών ουτοπιών, είναι ο βέβαιος δρόμος προς την καταστροφή. Ο υλισμός της μαρξικής θεωρίας μετατράπηκε στην πορεία της φθοράς του μέσα από την εξουσία σε απόλυτο ιδεαλισμό. Ο Λένιν τόνιζε ότι η ιδεολογία γίνεται υλική δύναμη όταν την ασπαστούν οι μάζες. Η σταλινογενής «αριστερά» επικαλείται τώρα με περίσσια άνεση ότι και η αξιοπρέπεια δεν είναι υλικό στοιχείο αλλά όταν την ενστερνίζονται οι λαοί αποκτά τεράστια δύναμη. Εδώ βέβαια πρόκειται για χειραγώγηση λαών που μετατρέπονται σε μάζες, ενώ την ίδια καπηλεία προωθούν και οι οπαδοί του ναζισμού. Χρειάζεται σωφροσύνη πολίτη και όχι μάζας για να οδηγηθούμε στον πολιτισμό και να ξεφύγουμε από την ιδεολογική βαρβαρότητα.
Αυτές τις μέρες η Ελλάδα και ο βασανισμένος λαός της έχει ήδη την εικόνα του φωτεινού μέλλοντος με τις ουρές στις τράπεζες. Είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε ένα εφιαλτικό παρελθόν που βίωσαν και περιέγραψαν σε εκατοντάδες λογοτεχνικά βιβλία στις χώρες του υπαρκτού σταλινισμού από τη δεκαετία του 1950 έως το ’90, και το εγκατέλειψαν με ανακούφιση;
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες δεν αποδέχονται τον διάλογο. Γι’ αυτές διάλογος σημαίνει προσπάθεια επιβολής με κάθε τρόπο της θέλησής τους. Στο πλαίσιο αυτό η κατάργηση της ηθικής και η συκοφαντία είναι απολύτως επιτρεπτά μέσα για την εξόντωση της διαφορετικής άποψης. Φτάσαμε έτσι στο σημείο, λ.χ., αυτά που έλεγαν παλιά οι ακροδεξιοί για πέμπτη φάλαγγα να λέγονται για όποιον διαφωνεί με την σταλινογενή αριστερά. Η ολοκληρωτική ιδεολογία στοχεύει σε ολοκληρωτική εξουσία, αλλά μνηστήρες υπάρχουν πολλοί. Αυτές οι ιδεολογίες αρνούνται κάθε παρατήρηση και καταγγελία για τα εγκλήματά τους. Αλλά αυτή η απολυτότητα οδηγεί στην αυτοαπομόνωση και στην ιστορική καθυστέρηση. Ας επιχειρήσουμε να διαμορφώσουμε μια κοινωνία πολιτών με θεσμούς, με κοινωνικό κράτος που άλλοι οικοδόμησαν πριν έναν αιώνα και ας περιθωριοποιήσουμε τις εφιαλτικές ιδεολογίες. Ας οργανώσουμε πολιτικά κόμματα με προγράμματα και ας καταργήσουμε τη ρητορική και τη μεγαλοστομία. Ας ενηλικιωθούμε επιτέλους.
