Το Οκτωβριανό σχέδιο δήμευσης

Δεν έχω αμφιβολία ότι το ψυχολογικό υπόβαθρο της κομουνιστικής κοσμοθεωρίας είναι ο φθόνος. Ο φθόνος, ένα πάθος που αν ριζώσει στην καρδιά, πολύ δύσκολα ξεπερνιέται. Αφορμή για την παραπάνω σκέψη το νομοσχέδιο για τη μόνιμη φορολόγηση των ακινήτων. Επιβάλλεται φόρος στα εντός σχεδίου οικόπεδα με βάση 25 κλίμακες που ξεκινούν από 0,02 ευρώ ανά τ.μ. και καταλήγουν σε 30,0 ανά τ.μ. Φόρος 20 ευρώ ανά στρέμμα μέχρι 30.000 ευρώ ανά στρέμμα. Σχέση 1 προς 1.500. Σε κανένα μέρος του κόσμου, σε κανένα φορολογικό σύστημα οπουδήποτε στην υφήλιο, δεν υπάρχει τέτοια προοδευτικότητα. Το ποια κλίμακα ισχύει για κάθε οικόπεδο το ρυθμίζει ο Υπουργός Οικονομικών με τις αντικειμενικές αξίες, όποτε θέλει (ο ν.1882/90 προβλέπει ανά διετία, αλλά ο Υπουργός είναι ... υπεράνω του νόμου). Ισχύουν σήμερα, και αποτελούν τη βάση φορολόγησης, οι τιμές του 2007! Όποια και αν ήταν η τιμή του οικοπέδου το 2007, μπορεί σήμερα να είναι η ίδια με το δεδομένο ότι το οικόπεδο βαρύνεται με ένα αβάσταχτο ΦΑΠ που δεν υπήρχε το 2007; Με δεδομένο ότι η οικονομία συρρικνώθηκε και ότι τα εισοδήματα περιορίστηκαν, μπορεί να είναι η τιμή ίδια με το 2007; Υπάρχουν αγοραστές για οικόπεδα που θα επιβαρύνονται ετησίως με 30.000 ευρώ ανά 1.000 τ.μ.; Αν δεν γίνονται πράξεις, υπάρχει τιμή της αγοράς; Οι παρανοϊκές ρυθμίσεις του Υπουργείου Οικονομικών θα αναγκάσουν πολλούς ιδιοκτήτες να πουλήσουν τα ακίνητά τους σε εξευτελιστικές τιμές προκειμένου να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Οι νέοι ιδιοκτήτες θα θησαυρίσουν όταν επανέλθει ο ΦΑΠ στη λογική. Μια νέα τάξη νεόπλουτων θα έχει αναδειχθεί. Οι παλαιοί ιδιοκτήτες την έπαθαν, πλήρωσαν διότι προκαλούσαν τον φθόνο του Υπουργείου Οικονομικών! Τη τρίτη εβδομάδα του περασμένου Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκαν λεπτομέρειες του σχεδιαζόμενου φόρου στα ακίνητα. Για τα οικόπεδα που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλης και οικισμών το Υπουργείο είχε καταρτίσει κλίμακα μοναδιαίας αξίας με 20 συντελεστές. Αυτοί οι συντελεστές συνδέονταν και με κλιμάκια φόρου που ανέρχονταν από 0,2 ευρώ έως και 4 ευρώ το τ.μ. Παράλληλα λειτουργούσαν οι συντελεστές για κτίσματα που ήταν και αυτοί (λογικά) 20, ξεκινώντας από 2,3 ευρώ ανά τ.μ. και φθάνοντας μέχρι 14 ευρώ ανά τ.μ. Στο Σεπτεμβριανό σχέδιο του Υπουργείου προστέθηκε η παράμετρος του φθόνου και προέκυψε το Οκτωβριανό και τελικό σχέδιο. Στα κτίσματα οι αλλαγές είναι περιορισμένες. Τα κλιμάκια παρέμειναν 20 και οι συντελεστές στην εκκίνηση έμειναν στα 2,3 ευρώ για να φθάσουν τα 17 ευρώ ανά τ.μ. (αντί των 14 ευρώ). Στα οικόπεδα όμως τα πράγματα άλλαξαν τελείως. Τα κλιμάκια έγιναν 25 οπότε δεν παραλληλίζονται πια με τα κλιμάκια για οικόπεδα με κτίσματα. Οι συντελεστές που ξεκινούσαν από 0,2 ευρώ ανά τ.μ. και έφθαναν τα 4 ευρώ τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο ξεκινούν από 0,02 ευρώ και φθάνουν τα 30 ευρώ. Τον Σεπτέμβριο ο λόγος ακριβού προς φθηνό ήταν 4/0,2=20 και τον Οκτώβριο 30/0,02=1.500. Για όσους υποστηρίξουν ότι τα λεγόμενα «χωράφια» δεν μπορούν να πληρώσουν 0,2 ευρώ ανά τ.μ., θυμίζω ότι τα «χωράφια» είναι οικόπεδα εντός των ορίων οικισμού που μπορούν να οικοδομηθούν με μικρή αρτιότητα και Σ.Δ. 0,80. Τα πραγματικά χωράφια είναι εκτός οικισμού. Ελπίζω ότι το ΣτΕ θα κληθεί να ελέγξει κατά πόσο οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για τα οικόπεδα παραβιάζουν τα άρθρα 4 παρ. 5, 17 παρ. 1 & 2. Το άρθρο 4 επιτάσσει ότι όλοι συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ποια δύναμη διαθέτει υπερήλικη χήρα της οποίας η φορολογική υποχρέωση για το σπίτι της υπερβαίνει το εισόδημά της; Το άρθρο 17 ορίζει ότι η ιδιοκτησία προστατεύεται από το κράτος και ότι κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί αν δεν αποζημιωθεί πλήρως. Με φόρο 30 ευρώ ανά τ.μ. οικοπέδου με υπουργικά προσδιορισμένη μοναδιαία τιμή 5.500 ευρώ και πραγματική ανύπαρκτη –διότι κανείς δεν αγοράζει για να πληρώσει φόρο μεταβίβασης στην πλασματική τιμή των 5.500 ευρώ και ετησίως 30 ευρώ– τι άλλο μπορεί να κάνει ο ιδιοκτήτης από το να παραδώσει την ιδιοκτησία του χωρίς αποζημίωση στο παμφάγο κράτος; Είναι ή δεν είναι δήμευση; Ισχυρίζονται μερικοί φορομπήχτες ότι η ακίνητη περιουσία φορολογείται παντού. Είναι αληθές, με μια ουσιώδη –ουσιωδέστατη– διαφορά: Τα έσοδα από τη φορολογία περιέρχονται στον Δήμο στον οποίο ανήκουν τα ακίνητα και όχι στο κράτος. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για φορολογία αλλά για ανταποδοτικό τέλος. Οι δαπάνες των Δήμων καλύπτονται από τους δημότες και όχι από τους φορολογούμενους μέσω γραφειοκρατών του Υπουργείου Οικονομικών. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά. Το πρώτο είναι η εγγύτητα. Ο δημότης είναι κοντά και βλέπει πού πάνε τα λεφτά του. Ο καλός δήμαρχος θα μπορεί να είναι καλός δήμαρχος διότι θα απαλλαγεί από το χειρόφρενο των κρατικών γραφειοκρατών. Ο κακός και σπάταλος γρήγορα θα κατανοήσει ότι οι δημότες δεν είναι διατεθειμένοι να τον πληρώνουν. Οι δημότες θα ξέρουν ότι τις διάφορες φιέστες τις πληρώνουν οι ίδιοι και θα απαιτήσουν τα λεφτά τους να πιάσουν τόπο. Μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή και συνάμα άλμα ανάπτυξης θα γίνει αν καταργηθεί η μεταφορά πόρων από το Δημόσιο προς τους Δήμους και οι Δήμοι αντλήσουν τα έσοδα που χρειάζονται για να καλύψουν τις δαπάνες τους από τα ακίνητα της περιοχής τους. Το κράτος θα πάψει να επιβάλλει φόρους στα ακίνητα, πλην ενός: του φόρου υπεραξίας. Αγόρασες 100, πούλησες 130, θα πληρώσεις φόρο στα 30 που κέρδισες. Μηδέν φόρος κατοχής, μηδέν φόρος κληρονομίας, μηδέν φόρος μεταβίβασης, μηδέν φόρος ιδιοκατοίκησης. Το κράτος φεύγει από τα ακίνητα των άλλων. Μια διευκρίνιση για τον φόρο κληρονομίας. Θα είναι μηδέν επειδή θα υπάρχει ο φόρος υπεραξίας. Απέκτησες το ακίνητο δωρεάν λόγω κληρονομίας, όταν όμως το πουλήσεις θα πληρώσεις φόρο υπεραξίας σε ολόκληρο το ποσό που θα εισπράξεις. Η δημοσιονομική συνέπεια των παραπάνω είναι μηδέν. Το κράτος δίνει στους Δήμους όσα ελπίζει να εισπράξει από τον νέο φόρο. Όπως ελπίζω ότι θα ασχοληθεί το ΣτΕ με τις ρυθμίσεις του φόρου, έτσι ελπίζω ότι θα υιοθετήσουν και θα διεκδικήσουν την οικονομική τους χειραφέτηση οι δήμαρχοι. Και αν λίγοι ή πολλοί διστάζουν, θα μπορούσαν να αυτονομηθούν οι γενναιότεροι απαλλάσσοντας έτσι τους δημότες τους από τα βάρη της επαχθούς κρατικής φορολογίας των ακινήτων. Πολύ γρήγορα θα διαπιστώσουν όλοι τα αναπτυξιακά πλεονεκτήματα της αλλαγής. Στις δημοτικές εκλογές πρέπει να υποστηρίξουμε τους υποψήφιους που θα απαιτήσουν την οικονομική τους χειραφέτηση. Σημ. ARB: Διαβάστε επίσης το σχετικό άρθρο της Μιράντας Ξαφά, «Ενιαίος φόρος ακινήτων: Αντιαναπτυξιακός, αδιαφανής, άδικος».

Το Οκτωβριανό σχέδιο δήμευσης

Σύνδεση