Αν αυτό είναι η Ευρώπη…

Το μέλλον που προσπαθεί 3,5 χρόνια να αποφύγει η Ευρώπη είναι ήδη ορατό κι εκείνη δεν έκανε τίποτε ουσιαστικό για να προετοιμαστεί. Δεν χρειάζεται να έχεις την οξυδέρκεια ενός Μάριο Ντράγκι ή τη σοφία του Ουίνστον Τσώρτσιλ για να το δεις: το μέλλον αφορά την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης (όχι μόνο την μαχόμενη Ουκρανία). Η Ουκρανία ίσως δεν έχει συμμορφωθεί με την οδηγία για την υποχρεωτική ένωση των καπακιών στα πλαστικά μπουκάλια, ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις ένταξης στην ΕΕ. Η απάντηση των Βρυξελλών στον Πούτιν αλλά και στον Τραμπ πρέπει να είναι η ένταξη «εδώ και τώρα» της Ουκρανίας στην ΕΕ με fast track διαδικασίες. Διότι η Ουκρανία μάχεται για την Ευρώπη, για την ελευθερία και τη δημοκρατία σε όλη την γηραιά ήπειρο. Η Ουκρανία είναι η ψυχή και η καρδιά της Ευρώπης. Αν ηττηθεί η Ουκρανία θα έχει ηττηθεί η Ευρώπη, η Δύση, η ελευθερία, η δημοκρατία. Και «η ψευδαίσθηση ότι η οικονομική διάσταση από μόνη της εξασφαλίζει οποιαδήποτε μορφή γεωπολιτικής ισχύος», όπως είπε ο Μάριο Ντράγκι, όχι μόνο θα διαλυθεί, αλλά θα διαπιστώσουν σύντομα και την ραγδαία συρρίκνωση της οικονομικής ισχύος. Ούτε η αχαρακτήριστη εκ μέρους του Τραμπ αντιμετώπιση της Ευρώπης και όλης της Δύσης τους χάλασε τον quiet sleep: συνεχίζουν να κινούνται με τους γραφειοκρατικούς ρυθμούς Βρυξελλών.

Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς σε συνάντηση με τον Πούτιν στο Κρεμλίνο, 15 Φεβρουαρίου 2022, για τον ίδιο λόγο. Το τελευταίο τεστ του Πούτιν πριν την εισβολή. © ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / Kremlin Pool / Sputnik

Στις έκτακτες περιστάσεις όμως απαιτείται έκτακτη αντιμετώπιση. Μια μετριότητα Αντόνιο Κόστα είναι Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τη στιγμή που χρειαζόμαστε έναν πανευρωπαϊκού/διεθνούς κύρους έμπειρο ηγέτη, που είναι εδώ, αλλά δεν τον καλούμε. Ο πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν παραιτήθηκε τον Μάιο 1940 και σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Ουίνστον Τσώρτσιλ περιλαμβανομένου και του αντιπάλου του Κλέμεντ Άττλι. Οι μετριότητες της ΕΕ δεν καλούν λ.χ. τον Μάριο Ντράγκι να ηγηθεί, αφού οι πολιτικοί τύπου Κόστα εξασφαλίζουν την ψευδαίσθηση της διαρκούς ειρήνης και τον quiet sleep, ενώ οι ευρωδίαιτες ΜΚΟ θα συνεχίσουν να μας διδάσκουν τις ανθρώπινες αξίες. Δεν διανοούνται να εκφράσουν, με πράξεις, ένα “Whatever it takes” προς τον δικτάτορα του Κρεμλίνου. Λ.χ., δεν διανοούνται να χρησιμοποιήσουν τα δεσμευμένα στην Ευρώπη 300 δισ. κρατικών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ουκρανίας και εν συνεχεία για την ανοικοδόμησή της. Δεν διανοήθηκαν να επιβάλουν τις κυρώσεις με τρόπο που θα στραγγάλιζαν την ετοιμόρροπη ρωσική οικονομία, αλλά ανέχθηκαν την συστηματική παραβίαση και ακύρωσή τους μέσω Τουρκίας! Δεν διανοούνται να συγκροτήσουν ένα έκτακτο νέο όργανο, ένα Πανευρωπαϊκό Πολεμικό Συμβούλιο (ή αν το προτιμούν Αμυντικό), στο οποίο να μετέχει οπωσδήποτε η Μεγάλη Βρετανία. Δεν διανοούνται εδώ και δυο δεκαετίες να επαναφέρουν την πρόταση για Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (που απορρίφθηκε το 2005 με δημοψηφίσματα από τους Γάλλους και από τους Ολλανδούς). Ούτε καν να προχωρήσουν σε μια πολιτική ένωση της Ευρωζώνης. Δεν άρχισε ούτε μετά την εισβολή στην Ουκρανία η συζήτηση για την αρχιτεκτονικής μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης. Για Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ούτε λόγος, όταν απέναντί τους έχουν όλα τα σύγχρονα τυραννικά καθεστώτα πιο ισχυρά από ποτέ. Άλλωστε το «Μεγάλο Σχέδιο» του Τσώρτσιλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, το οποίο διεκήρυξε από την Ζυρίχη το 1946, εγκαταλείφθηκε μετά τον θάνατο του εμπνευστή του.

Οφείλουν τώρα οι ευρωπαϊκές χώρες να «κτίσουν» ένα Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα θωρακίζοντας τα ευρωπαϊκά σύνορα με τη Ρωσία, το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί «Γραμμή Τσώρτσιλ» (Churchill Line) προς τιμήν του πραγματικού πατέρα της ενωμένης Ευρώπης, καθώς παραπέμπει και στην περίφημη ομιλία του για το Iron Curtain το 1946. Τότε ήταν το Σοβιετικό Σιδηρούν Παραπέτασμα το οποίο, όπως ανέφερε ο Τσώρτσιλ, εκτεινόταν από το Στετίνο της Βαλτικής έως την Τεργέστη στην Αδριατική και πίσω από αυτή τη γραμμή βρίσκονταν οι πρωτεύουσες όλων των παλαιών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης: Βαρσοβία, Βερολίνο, Πράγα, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βελιγράδι, Βουκουρέστι και Σόφια, εξαιρουμένης της Αθήνας. Τώρα είναι οι ελεύθερες χώρες της Σκανδιναβίας και της Βαλτικής, έως τη Βουλγαρία που πρέπει να υψώσουν το νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα, της Ελευθερίας όμως: Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Λεττονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρουμανία, Βουλγαρία. Το Σιδηρούν Παραπέτασμα της Ελευθερίας, η «Γραμμή Τσώρτσιλ», πρέπει να εκτείνεται από τη Φινλανδική Λαπωνία στην Αρκτική έως το Μπουργκάς και τα βουλγαροτουρκικά σύνορα και καλό θα ήταν να βαίνει προς ολοκλήρωση το 2026, ογδόντα χρόνια μετά το Σοβιετικό. Σ’ αυτό το Σιδηρούν (και Ηλεκτρονικό/Δορυφορικό) Παραπέτασμα πρέπει να συμβάλει όλη η Ευρώπη και η Μ. Βρετανία, και όχι μόνον οι χώρες της Βαλτικής που μέχρι στιγμής δημιουργούν φράχτες και διάφορα οχυρωματικά έργα.

Μια αναγκαία παρέκβαση: ο Μακρόν κάθισε στο μακρύ τραπέζι του χασάπη Πούτιν στις 7 Φεβρουαρίου 2022 να συζητήσει το Ουκρανικό. Εν συνεχεία κάθισε στο ίδιο τραπέζι στις 15 Φεβρουαρίου 2022 ο καγκελάριος Σολτς. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε εδώ ποιοι και πώς εξέθρεψαν τον Χίτλερ/Στάλιν του 21ου αιώνα. Αρκούμαστε μόνο στην παρατήρηση ότι η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική αν δεν είχε κάνει τα πάντα για την εξάρτηση της Γερμανίας και συνακόλουθα των εταίρων της η μοιραία καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (2005-2021). Ούτε θα συνέβαινε ό,τι συνέβη στην Ουκρανία από το 2008 και μετά χωρίς αυτήν, όταν η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και ο γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί μπλόκαραν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος καγκελάριος Κολ όταν απηύθυνε στην Μέρκελ την κατηγορία “Die macht mir mein Europa kaputt” (Αυτή καταστρέφει την Ευρώπη μου). Αφού λοιπόν ο τύραννος του Κρεμλίνου έκανε τα τελευταία τεστ με αυτούς τους δυο ασήμαντους ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ, Μακρόν και Σολτς, διαπίστωσε ότι μπορεί απρόσκοπτα να εισβάλει στην Ουκρανία, πράγμα που έπραξε στις 24 Φεβρουαρίου. Δεν υπολόγισε βέβαια την ηρωική απάντηση του Προέδρου Ζελένσκι και την σφοδρή αντίδραση της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν και οι χώρες της ΕΕ πλην Ουγγαρίας.

Διανοούνται όμως μετά από 3,5 χρόνια πολέμου και διακίνησης ρωσικού πετρελαίου μέσω Τουρκίας, σε μια ακόμη επίδειξη αδυναμίας, να βάλουν τον οικοδεσπότη των τρομοκρατών της Χαμάς Ερντογάν και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης, να παριστάνουν τους εγγυητές της ασφάλειας! («Η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να κάτσει στη γωνιά της και να φορέσει τη μαντίλα της»…). Η Τουρκία του Ερντογάν είναι το πρόβλημα, όχι η λύση. Αν θέλουν Ευρωπαϊκό Στρατό, υπάρχει ο πυρήνας του έτοιμος: είναι ο ηρωικός και εμπειρότατος Ουκρανικός Στρατός. Βασικός αρμός της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Ευρώπης είναι αυτός ο Στρατός και η καρδιά της πολεμικής βιομηχανίας της είναι η Ουκρανία. Αντί της συνεργασίας με την ημιδικτατορία του Ερντογάν, αντί των τουρκικών drones, οι χώρες της ΕΕ οφείλουν να αναπτύξουν συνεργασία με την εντυπωσιακά προηγμένη πολεμική βιομηχανία της Ουκρανίας, η οποία επιδιώκει να μοιραστεί τη δική της πρωτοπόρα τεχνολογία στα drones με τους ευρωπαίους συμμάχους της. Όσο για τους δειλούς, μπορούν να έχουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας εκεί πίσω από τη Γραμμή Μαζινό της οικονομικής ισχύος σε έναν κόσμο που αλλάζει χωρίς αυτούς.

Η Ευρώπη έζησε 80 χρόνια ειρήνης, και φαίνεται να τρέφει ακόμη την ψευδαίσθηση πως θα κολακεύσει τον Donald Attention Whore Trump ώστε να μας εξασφαλίσει με κάποιον, ακριβοπληρωμένο ίσως τρόπο, ότι το όνειρο θα συνεχιστεί. Δεν έχω παρά να δώσω στην ηγεσία της ΕΕ την πικρή ευχή του Τσάμπερλεν μετά το Μόναχο: Get a nice quiet sleep. Ώσπου να ξυπνήσουν έντρομοι από ρωσικές επιθέσεις στο έδαφος κάποιας χώρας της ΕΕ και να ψάχνουν απεγνωσμένα έναν ηγέτη. Ο μόνος έμπειρος που θα είναι διαθέσιμος εκείνη την τρομερή στιγμή ονομάζεται Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Ο Μακρόν χαρακτηρίζει τον Πούτιν «αρπακτικό τέρας στις πόρτες μας», θα ήταν όμως ειλικρινής και αποτελεσματικός αν έδινε μερικά Rafale με τον κατάλληλο πολεμικό εξοπλισμό να πλήξουν οι Ουκρανοί το τέρας που είναι στις πόρτες της Ευρώπης. Αντ’ αυτού, εξευμενίζοντας την ευρωπαϊκή Ισλαμοαριστερά και την φιλοτύραννη Ακροδεξιά, στήνει καβγά με τη μαριονέτα του Πούτιν, Μεντβέντεφ, που με τη σειρά του τον αποκαλεί «αξιοθρήνητο κόκορα» ο οποίος θέλει «να αποδείξει ότι είναι ο βασιλιάς του κοτετσιού». Οι δηλώσεις και των δύο ικανοποιούν το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Για την μέχρι τώρα άρνηση ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ χρησιμοποιείται κυρίως ως επιχείρημα το βέτο του Όρμπαν. Όμως, όταν έχει πολιτική βούληση η Ευρώπη, διαθέτει και τα απαιτούμενα εργαλεία να την επιβάλει: το 1991 χάρη στην πίεση του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ ανάγκασαν τον διαβόητο Γεργκ Χάιντερ να παραιτηθεί από κυβερνήτης της Καρινθίας, κι όταν αργότερα το 2000 το κόμμα του σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού της Αυστρίας με το Λαϊκό Κόμμα επιβάλλοντας κυρώσεις την αποκαθήλωσαν. Αρκετά έχουν ανεχθεί τον πουτινικό μετα-φασίστα Όρμπαν. Επείγει να τελειώσουμε μ’ αυτόν.

15 Αυγούστου 2025