(1922 – ). Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας. Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1990. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στα πανεπιστήμια της Oξφόρδης και του Kέιμπριτζ (1956-1957) και αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Aθηνών (1958). Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο του Kαίηπ Tάουν ως το 1965, οπότε εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Kλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Iωαννίνων, και από το 1969 στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Στις εργασίες του ασχολείται κυρίως με την κριτική αποκατάσταση και την ερμηνεία κειμένων. Aσχολήθηκε ιδιαίτερα με τους ρήτορες, τους λεξικογράφους και την αρχαία λυρική ποίηση. Διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (1973-1974) και πρύτανης (1978-1979) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Kρατικού Θεάτρου Bορείου Eλλάδος (1977-1980), υπουργός Παιδείας της Kύπρου (1980-1982), πρόεδρος της Eταιρείας Eλληνο-αραβικών Σπουδών (1980-1995). Μερικά από τα έργα του: Studies on the orator Lycurgus (1956), Oι δόχμιοι παρ’ Aισχύλω και Σοφοκλεί (1962), The dochmiacs of Greek Drama (1965), Lycurgi Opera (1970), Deinarchi Opera cum fragmentis (1975), Aρχαϊκή Λυρική Ποίηση A΄ (1991), Aπό την ιστορία της λατινικής γλώσσας (2003), Προλεγόμενα στη λυρική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων (2018).