Η υπόθεση με τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ το 2005-2006 μοιάζει με ένα γιγάντιο lapsus: τα έμπλεα μίσους πλήθη από την Τζακάρτα ως τη Βηρυτό, που διαδήλωναν θυμίζοντάς μας τις μεγάλες συγκεντρώσεις της Νυρεμβέργης, καίγοντας τις διπλωματικές αντιπροσωπείες της Δανίας και της Νορβηγίας, επιτιθέμενα στις πρεσβείες της Γαλλίας, σκοτώνοντας χριστιανούς στη Νιγηρία και την Τουρκία επεδίωξαν, με μια ασύνειδη πονηριά, να θεωρηθούν οι επίμαχες γελοιογραφίες όχι σαν μια κακόγουστη σάτιρα αλλά σαν φοβερά αληθινά πορτρέτα.
Στο Λονδίνο, οι διαδηλωτές, θέλοντας δίχως αμφιβολία να δείξουν την επιείκειά τους, κράδαιναν πλακάτ που διακήρυσσαν: «Η ελευθερία στην Κόλαση», «Ετοιμαστείτε για το πραγματικό Ολοκαύτωμα», «Εξοντώστε όσους περιγελούν το Ισλάμ», «Ευρώπη, έρχεται η δική σου 11 του Σεπτέμβρη». Στην Μπαγκόγκ, ένας ιμάμης που έδινε συνέντευξη στο CNN απαιτούσε τη θανάτωση του βδελυρού καλλιτέχνη ή τουλάχιστον τον ακρωτηριασμό του αμαρτωλού χεριού του, απαραίτητη προϋπόθεση για μια ενδεχόμενη συγχώρεση. Στο Πακιστάν, ένας θρησκευτικός ηγέτης πρότεινε να δοθούν ένα εκατομμύριο δολάρια σε όποιον θα σκότωνε τους γελοιογράφους… συν ένα αυτοκίνητο. Στην Τζακάρτα, κάποιοι διαδηλωτές κραύγαζαν: «Ο Θεός είναι μεγάλος, ας κρεμάσουμε όλους τους Δανούς».
Κούφια λόγια χειραγωγούμενων εξημμένων που δρουν υπό το κράτος της συγκίνησης; Αλλά η αλήθεια αυτών των λόγων μάς έρχεται από τον ίδιο τον Ιρανό πρόεδρο Αχμαντινετζάντ: επαναλαμβανόμενες προτροπές για την εξόντωση του Ισραήλ, πολυάριθμες αναφορές για τον μύθο του Ολοκαυτώματος και, τέλος, η απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον της Δύσης, εναντίον της «Ολικής Αλαζονείας».
Το ριζοσπαστικό Ισλάμ μιλάει μονίμως δύο γλώσσες: τη γλώσσα του θύματος με φορείς τους αξιοσέβαστους «θεολόγους» που κατέφθασαν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ για να μας ενοχοποιήσουν· και τη γλώσσα του δήμιου που θέλει να μας τρομοκρατήσει και μας προλέγει μια φοβερή εκδίκηση, τον αφανισμό των ασεβών, των «Σταυροφόρων».
Η υιοθέτηση της εθνικοσοσιαλιστικής ρητορικής από τους εξτρεμιστές στην Εγγύς και Μέση Ανατολή θα έπρεπε να μας θέσει σε κατάσταση συναγερμού. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ισλαμο-φασισμό για υποκρισία. Δεν χρειάζεται να πάμε να αναζητήσουμε σε κι εγώ δεν ξέρω ποιον μεντρεσέ κάποιο σκοτεινό Mein Kampf· τα πάντα έχουν ειπωθεί με σαφήνεια. Αν εμείς δεν καταλαβαίνουμε, σημαίνει πως είμαστε κουφοί και τυφλοί!
[Απόσπασμα από το δοκίμιο πάνω στον δυτικό πολιτισμό του Πασκάλ Μπρυκνέρ, Η τυραννία της μεταμέλειας, μτφρ. Λόισκα Αβαγιανού, εκδόσεις Αστάρτη, Αθήνα 2007, σ. 76-77. Γαλλική έκδοση, 2006. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Αστάρτη για την ευγενική παραχώρηση της άδειας αναδημοσίευσης].
