Η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς πιστεύει ότι ο αγώνας για την ελευθερία, σε κάθε περίπτωση, οδηγεί στη νίκη του φωτός επί του σκότους. Αλλά ο δρόμος προς αυτήν είναι αρκετά μακρύς και δύσκολος, εδήλωσε η βραβευμένη με Νόμπελ Λευκορωσίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος στο Belsat και την Gazeta Wyborcza.

Η Ουκρανία για εμάς σήμερα είναι παράδειγμα θάρρους. Δείχνει ότι μπορείς να συνεχίσεις και να παλεύεις μέχρι τέλους. Και αυτό το κάνουν όχι ένα άτομο, ούτε δύο ή μερικές εκατοντάδες, αλλά ένα ολόκληρο έθνος. Αυτό εντυπωσιάζει όλους, συμπεριλαμβανομένων των Λευκορώσων και των Ρώσων που βρίσκονται σε έναν λήθαργο.

Είμαι βέβαιη ότι οι Ουκρανοί δεν θα παραδοθούν ποτέ. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες απλών ανθρώπων. Με συγκίνησε ένα ρεπορτάζ που είδα στην τηλεόραση, όταν ένας Ουκρανός είπε: «Μπορεί να πάρει έναν χρόνο από τώρα, είκοσι χρόνια από τώρα, αλλά θα τους διώξουμε από τη γη μας». Οι Ουκρανοί θα παλέψουν μέχρι τέλους. Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ουκρανίας.

Σκέφτομαι επίσης σήμερα τους Λευκορώσους, τους οποίους ερωτεύτηκα ξανά το καλοκαίρι του 2020. Και σκέφτομαι πόσο θλιβερό είναι που τα έθνη μας έχουν υπομείνει δύο μεγάλες συμφορές υπό τη μορφή του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Αλεξάντρ Λουκασένκο. Πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε συνεχώς. Κάποια μέρα θα απαλλαγούμε από αυτούς, ακόμα κι αν όχι τόσο γρήγορα όσο θα θέλαμε.

Είμαστε απομονωμένοι εδώ και χρόνια σε ένα ενυδρείο. Είναι σαν κάποιος να έχει ζήσει σε ένα στρατόπεδο εργασίας όλη του τη ζωή, και όταν βγει από αυτό, υποτίθεται ότι είναι αμέσως ελεύθερος άνθρωπος. Άλλωστε, δεν ξέρουν καν πώς είναι η ελευθερία, να ζεις ως ελεύθερος άνθρωπος. Δεν έχουμε εμπειρία δημοκρατίας. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να αποτινάξουμε τον ζυγό. Μια αυτοκρατορία δεν καταρρέει από τη μια μέρα στην άλλη∙ ο δρόμος προς την ελευθερία είναι γεμάτος αγκάθια.