«Χ» όπως «χάνω»

Έπινα τον πρωινό μου καφέ όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Μου ανακοίνωσε ότι είχε μόλις φτάσει στην Αθήνα. Πρότεινε να δειπνήσουμε στο Roof Garden της Μεγάλης Βρετανίας. «Η θέα είναι υπέροχη! Το βράδυ βλέπεις τα φώτα της Αίγινας», είπε. Παρήγγειλε μπαρμπούνια με χόρτα. Παρήγγειλα φιλέτο με ψητά λαχανικά. Μοιραστήκαμε ένα μπουκάλι λευκό κρασί. «Πώς είναι ο Αλέξανδρος;», είπε. «Ψήλωσε πολύ. Έχεις δύο χρόνια να τον δεις», είπα. «Να κανονίσουμε μια μέρα να πάμε στο Κολωνάκι να του πάρω ρούχα», είπε. «Δεν χρειάζεται», είπα. «Έχει αρκετά». «Τελικά τι θα κάνεις με τη ζωή σου;», είπε. «Έχεις υποχρεώσεις. Είσαι πατέρας τώρα». «Αποφάσισα να κάθομαι πίσω από ένα γραφείο», είπα. «Να κάνεις τι;», είπε. «Ν’ αφοσιωθώ στην τέχνη της συμπύκνωσης», είπα. «Δηλαδή;», είπε. «Ν’ αφαιρώ λέξεις», είπα. «Και μπορεί να ζήσει κανείς κάνοντας αυτό;», είπε. «Όχι», είπα. «Επομένως;», είπε. «Μας χωρίζει ένα “χ”», είπα. «Τι εννοείς;», είπε. «Χρήμα / ρίμα», είπα. «Δεν καταλαβαίνω», είπε. «Κρίμα», είπα.

Σύνδεση