ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο ποιητής κοιμάται με το ένα πλευρό στραμμένο στον εξ αμελείας χρόνο.

Με το άλλο ονειρεύεται.

Όταν ανοίγει τα μάτια κανένα πλευρό δεν είναι αλώβητο.

Ο ποιητής συμβιβάζεται τις λέξεις – αδιακρίτως από ανάγκη.

Μόλις συνέλθει, εξετάζει τα πειστήρια, ανακρίνει τους μάρτυρες, εκβιάζει τα θύματα να μην πουν τίποτα για το κακό που τα βρήκε.

Παριστάνει τον αδέκαστο, επινοεί δικά του ελαφρυντικά, αγνοεί τα κίνητρα.

Η εκδίκαση της υποθέσεως περαιούται με την δύση του ηλίου, στέλνει την δικογραφία στον φονιά προς διόρθωση προθέσεων, υπογραφή και τα σχετικά· ενίοτε η ετυμηγορία δεν είναι τίποτα περισσότερο από σιχαμερά ζώδια και φωτογραφίες άσεμνων κοριτσιών. Στο τέλος, οι ένορκοι οδηγούνται στην φυλακή.

Ο ποιητής φυγόδικος επτά μέρες την εβδομάδα.