Η ARB εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση (ελληνικά και αγγλικά) αμέσως μετά την προκλητική επιλογή του Προέδρου και δύο Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου από την κυβέρνηση.

Η Athens Review of Books εγνώριζε τις επιλογές στον Άρειο Πάγο από τις αρχές του περασμένου Μαΐου οπότε δημοσιεύθηκε η εναντίον μας κατάπτυστη απόφαση 697/2017 του Αρείου Πάγου, που επικύρωνε μια γελοία απόφαση του Εφετείου Αθηνών (4034/2015). Δεν είναι δυνατόν, λέγαμε, ανώτατοι δικαστές να εξευτελίζονται τόσο πολύ χωρίς σπουδαία ανταλλάγματα. Και ιδού το αποτέλεσμα: τρεις από τους πέντε δικαστές της εν λόγω συνθέσεως επελέγησαν από την κυβέρνηση για να υπηρετήσουν την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» (όπως την εννοεί η παρούσα κυβέρνηση): ο νέος πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασίλειος Πέππας και δύο αντιπρόεδροι (Πηνελόπη Ζωντανού και Γεώργιος Λέκκας).

Λίγες μέρες πριν αποχωρήσει η Βασιλική Θάνου από τον Άρειο Πάγο για το πρωθυπουργικό γραφείο, οι δικαστές Πέππας, Ζωντανού, Λέκκας συνεπικουρούμενοι και από άλλους δύο συνεργάσιμους αρεοπαγίτες (Θωμά Γκατζογιάννη και Αγγελική Τζαβάρα), έβγαλαν την παραπάνω απόφαση. Η δίκη αφορούσε μια αγωγή-μαϊμού του υπουργού Εξωτερικών Κοτζιά εναντίον της Athens Review of Books, ότι τάχα θίξαμε την (σταλινική) τιμή και υπόληψή του. Η απόφαση του Εφετείου είχε παραβιάσει βάναυσα κάθε κανόνα της λογικής, της νομικής και της σοβαρότητος. Συγκεκριμένα «έκρινε» πως όταν αποκαλείς κάποιον «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» τον λες… ναζιστή, ότι ο αντίδικός μας ήταν «εκ των ιδρυτών του ΚΚΕ» (!), ότι ήταν μεν ηγετικό στέλεχος του Κόμματος αλλά δεν ήταν και θαυμαστής των κομμουνιστικών καθεστώτων, και άλλα γραφικά. Ο δικαστές του εφετείου δεν συμπεριφέρθηκαν σαν δικαστές αλλά σαν εκπρόσωποι του αντιδίκου μας υπουργού, προσθέτοντας στις διαστροφές του λόγου από αυτόν και στους παραλογισμούς του και τις δικές τους ανοησίες. Τα δε συγγραφικά πονήματα του εν λόγω σταλινικού που προσκομίστηκαν, σαν αυτό με τον «Ελαφοπόδαρο» της Στάζι, προκλητικά αγνοήθηκαν.

Όλα αυτά τα είχαν υπόψη τους και ανωτέρω οι πέντε αρεοπαγίτες. Οι νεοδιόριστοι πρόεδρος και αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου έδωσαν λοιπόν σαφή ‒έστω και νομικώς ανορθόγραφα‒, δείγματα γραφής, επικυρώνοντας μια εφετειακή απόφαση-ανέκδοτο. Έτσι ο σταλινικός αντίδικός μας, με τη σύμπραξη των αρεοπαγιτών της συγκεκριμένης συνθέσεως, εξοπλίσθηκε με έναν αμετάκλητο εκτελεστό τίτλο και έκτοτε βάλθηκε όχι μόνο να κλείσει την Athens Review of Books, αλλά και να χρησιμοποιεί την απόφαση-σκάνδαλο για την διαρκή κατασυκοφάντησή της καθώς και του «ζεύγους Βασιλάκη», όπως μας αποκαλεί.

Οι δράστες της απόφασης 697/2017 του Αρείου Πάγου δεν είχαν καν το ελαφρυντικό της άγνοιας, αφού η γραπτή εισήγηση της Π. Ζωντανού εξηγούσε τις νομικές, λογικές, αλλά και ευρωπαϊκές αρχές που κατάφωρα παραβίασε το εφετειακό κουρελόχαρτο. Στην πορεία όμως ‒ω του θαύματος!‒ ακόμη και η εισηγήτρια καταψήφισε την εισήγησή της, παρέχοντας αυταπόδεικτα στοιχεία ενοχής της. Το δέλεαρ της προεδρίας και της αντιπροεδρίας όμως αποδείχθηκε πανίσχυρο κίνητρο που εξαφανίζει τις οχλήσεις της συνείδησης του δικαστή, ακόμη και τον αυτοεξευτελισμό, όπως στην περίπτωση Ζωντανού. Έτσι οι νυν πρόεδρος και οι δύο αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου, με τη συνδρομή και των άλλων δύο ασφαλώς αδέκαστων, εξέδωσαν με σταλινικά ποσοστά, δηλαδή ομόφωνα, μια απολύτως αυθαίρετη απόφαση εναντίον μας. Έκλεισαν τα μάτια ακόμη και στα πιο αδιάσειστα στοιχεία, έκλεισαν τα αυτιά στην πάνδημη καταφορά. Λειτούργησαν κυνικά ως δήμιοι της ελευθερίας του λόγου. Απέδειξαν εαυτούς άξιους να υπηρετήσουν ένα κράτος Κοτζιάδων.

Κατά συνέπεια, στην επιλογή των Πέππα - Ζωντανού - Λέκκα δεν υπήρξε ο παραμικρός κυβερνητικός δισταγμός, καμία αμφιβολία για την καταλληλότητα των ατόμων: Έδωσαν πρόσφατα δείγματα γραφής και πέρασαν με επιτυχία. Απλώς η κυβέρνηση περίμενε ο εκλεκτός της πρόεδρος να αποκτήσει το τυπικό προσόν της 4ετίας στη θέση του αρεοπαγίτη, ώστε να τον εκτοξεύσει στην προεδρία. Δεν τηρήθηκε κανένα πρόσχημα!

Η άδικη αυτή απόφαση θα έχει ασφαλώς συνέπεια την καταδίκη της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μια ακόμη καταδίκη, καθώς πολλοί έλληνες δικαστές εξακολουθούν να μην εννοούν ότι ανήκουμε (υποχρεωτικά!) στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό.

Δηλώνουμε ότι θα διεκδικήσουμε εναντίον των νεοδιορισμένων ό,τι μας παρέχει το ελληνικό και ευρωπαϊκό νομικό οπλοστάσιο για την αντιμετώπιση κραυγαλέων περιπτώσεων κακοδικίας όπως αυτή με θύμα την Athens Review of Books ‒ και την ελευθερία του τύπου. Το μείζον πρόβλημα της χώρας δεν είναι το δημοσιονομικό. Είναι το Αρχιπέλαγος του Κράτους Αδίκου, όπου οι εν λόγω βασανιστές και δήμιοι της ελευθερίας του λόγου, της σκέψης, της συνείδησης, της ίδιας της Δικαιοσύνης, διακηρύσσουν:

«Ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων [: Ν. Κοτζιάς] υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος (!) του ΚΚΕ» [το οποίο ιδρύθηκε το 1918/1924], όμως «ούτε και από τα κείμενά του που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι προκύπτει ο θαυμασμός του για το εν λόγω απολυταρχικό καθεστώς [: Χόνεκερ] και η διαφήμισή του».

Αυτή η φράση έχει γίνει ήδη ένα τεράστιο και ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του Αρείου Πάγου. Απλώς οι μέλλουσες γενεές θα τη δικαιολογούν με τη φράση ότι «εκδόθηκε στην εποχή Θάνου και Πέππα».

Αθήνα 18.9.2017 

— The Athens Review of Books