Η παρακάτω αναφορά κατατέθηκε με αρ. πρωτ. Αρείου Πάγου 403/18-11-2015.

Προς τον Επιθεωρητή Δικαστηρίων του Εφετείου Αθηνών

ΑΝΑΦΟΡΑ

Αθήνα, Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Αξιότιμε κύριε Επιθεωρητά
Με την παρούσα αναφορά μου θέλω να καταγγείλω ότι οι πρωτοδίκες κυρίες Χριστίνα Πουρνάρα, Εύα Ναστούλα και Κωνσταντίνα Πολυζωγοπούλου εξέδωσαν την 3284/2013 εξωφρενική (ως σκεπτικό και ως συμπέρασμα) απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Στη συνέχεια οι εφέτες κ.κ. Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου, Κυριάκος Φώσκολος, Στυλιανή Μπλέτα εξέδωσαν την 4034/2015 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών η οποία θα μείνει στην ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης για τις επίσης αποσβολωτικές παραδοχές της.

• Περιφρονώντας βάναυσα και προκλητικά την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), ακόμη και την Ελληνική.
• Μετατρέποντας με διαστρεπτική ερμηνευτική βία αξιολογικές κρίσεις σε γεγονότα. Αρνήθηκαν δε πεισματικά να «αναγνώσουν» τα τεκμήρια της κοινής λογικής και της κοινωνικής σύμβασης που ονομάζεται μεταφορική χρήση του λόγου. Και κατόρθωσαν το ακατόρθωτο.
• Ακόμα και τα ΠΑΣΙΔΗΛΑ (σε όλους τους άλλους πλην των εν λόγω δικαστών) όποια περιγραφόμενα στην επίδικη επιστολή γεγονότα αυτοί τα διαστρέφουν εντελώς μετατρέποντας το άσπρο σε μαύρο[1].
• Μετατρέπουν τα μη επιλήψιμα σε επιλήψιμα, την αιχμηρή πολιτική κριτική, ακόμη και τη χρήση του συνάδοντος ύφους, σε τιμωρητέα αδικοπραξία.
• Περιφρονώντας επιδεικτικά όλο το αποδεικτικό υλικό, όλα δηλαδή ανεξαιρέτως τα προσκομιζόμενα τεκμήρια από την πλευρά της Athens Review of Books, τα οποία κατετέθησαν και τα οποία επιβεβαίωναν με το παραπάνω τους ισχυρισμούς μας και χωρίς την παραμικρή μνεία σε αυτά, παρά μόνο γράφοντας σε μια επίδειξη τρομακτικής αυθαιρεσίας το βολικό στην αοριστία του: «από τα προσκομιζόμενα δεν απεδείχθη…» (εδώ αναρωτιέμαι: τι άλλα στοιχεία έπρεπε να προσκομίσω;).
• Αρνήθηκαν πεισματικά να κοιτάξουν τα τεκμήρια, ενώ αρκούσε μια μόνη ματιά για να καταλάβουν. Προκύπτει ως εκ τούτου το ερώτημα: Είναι δυνατόν όμως να είναι και οι έξι δικαστές τόσο εκκωφαντικώς τυφλοί, τόσο προκατειλημμένοι; Δεν λειτούργησαν σαν δικαστές, λειτούργησαν με νοοτροπία λογοκριτών προθύμων να συντρίψουν ένα έντυπο για να προστατεύσουν την τιμή (ευφημιστικώ τω τρόπω: ποια τιμή μπορεί να έχει ένας προπαγανδιστής ολοκληρωτικών καθεστώτων;) του πρώην προπαγανδιστή του ΚΚΕ, των καθεστώτων Γιαρουζέλσκι, Χόνεκερ, Μπρέζνιεφ κ.ά. (πρόσφατη δήλωσή του στο Spiegel: «Έγραφα κατ’ εντολή του κόμματός μου ανοησίες»). «Τιμή» η οποία ενισχύει το γόητρό της όταν ο διεκδικών αυτήν γίνεται συνιδρυτής του ακραίου «Αριστερού Ρεύματος», τακτικός θαμών του καναλιού της Αυριανής, στη συνέχεια πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου» (μεταλλαχθείς πλέον σε ιδεολογικό καθοδηγητή του ΠΑΣΟΚ) και νυν –φευ!– Υπουργός Εξωτερικών και ιδεολογικός καθοδηγητής του Α. Τσίπρα, παρεμπιπτόντως δε και κατά φαντασίαν Καθηγητής στην Οξφόρδη και αλλαχού.

Τα πρακτικά της δίκης στο Πρωτοδικείο δείχνουν ανάγλυφα την απροσχημάτιστη προκατάληψη, ή μάλλον την ακραία μεροληψία της Προέδρου. Για λόγους σεβασμού της Δικαιοσύνης, θεωρώντας ότι θα επιβαρύναμε το κλίμα που είχε δημιουργήσει η κα Χριστίνα Πουρνάρα συντασσόμενη με την πλευρά τού ανενόχλητα φωνασκούντος ενώπιον του δικαστηρίου ενάγοντος και απευθυνόμενη με ανοίκεια οικειότητα στον συνήγορό του Γ. Μαντζουράνη, ταλαντευθήκαμε τότε πολύ και δεν ζητήσαμε την διακοπή της δίκης-παρωδίας και την εξαίρεσή της – κι αυτό ήταν μέγα λάθος. Όσα ισχυριζόμαστε προκύπτουν από τα πρακτικά, τα οποία το μόνο που δεν αποτυπώνουν είναι οι εκτός μικροφώνου κραυγές του ενάγοντος Κοτζιά, αλλά και οι διακοπές του για να τονίσει ότι πέραν των άλλων «πνευματικών» του επιδόσεων είναι… συγγραφέας και μιας ποιητικής συλλογής.

Και οι δύο πάντως αποφάσεις, αν δεχθούμε ότι οι λειτουργοί μιας λεγόμενης ή φερόμενης «δικαιοσύνης» δεν μεροληπτούσαν, προδίδουν αβυσσαλέα ακρισία, που προσλαμβάνει χαρακτήρα κατάφωρης αδικίας: διότι είναι τουλάχιστον αδικία να διώκουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, δηλαδή να βιάζουν ένα έντυπο όπως η Athens Review of Books, γνωστή για την ποιότητα και το κύρος της. (Επισυνάπτω μερικά τεύχη να σχηματίσετε ιδίαν αντίληψη, σχετ. 1). Διότι βιασμός και ψυχικός-διανοητικός βασανισμός είναι η μετατροπή των αξιολογικών κρίσεων που κάνει η απόφαση σε γεγονότα, η προσπάθεια φίμωσής μας, η στέρηση της ελευθερίας του λόγου. Είναι βιασμός να ταλαιπωρούμαστε πέντε χρόνια με ορίζοντα άλλης μιας πενταετίας ώσπου να τελεσιδικήσει η υπόθεση στο ΕΔΔΑ. Είναι βιασμός να διαβάζουμε όλα τα αυτόχρημα χυδαία προπαγανδιστικά πονήματα του Κοτζιά. Αντιμετωπίζουν ένα από τα σημαντικότερα έντυπα που τιμά τα ελληνικά γράμματα σαν να είναι ένα ποταπό έντυπο, και με πρόθεση, τουλάχιστον του Πρωτοδικείου, εκφρασμένη στην υπέρογκη «αποζημίωση» του δήθεν τρωθέντος προπαγανδιστή, να το κλείσουν.

Δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι η μόνη ζημία που υπέστη ο παθολογικά ψεύτης ενάγων Ν. Κοτζιάς (ασκώντας ενώπιον αυτών των δικαστών την τέχνη της φθηνής προπαγάνδας στην οποία αρίστευσε όντας στην υπηρεσία ολοκληρωτικών καθεστώτων, γνωστός ως πρώην «Σουσλώφ του Κόμματος») να πείσει τον πρώην ΚΝίτη Α. Τσίπρα να τον κάνει Υπουργό. Πού την είδαν τη ζημιά; Αντιθέτως τον είδαν σαν απόγονο του Παλαιών Πατρών Γερμανού και Καθηγητή στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης κ.ά., όπως αδίστακτα υποστήριξε. Διότι πέραν της πολιτικής εξουσίας που εξασφάλισε ο θιγείς ινστρούχτορας του Κόμματος, εζήλωσε και δόξαν περικλεούς καταγωγής, οπότε ενεφανίσθη ως απόγονος του μακαριστού Παλαιών Πατρών Γερμανού. Επιπροσθέτως δε, για να δανεισθεί και ακαδημαϊκή περιωπή έχρισε τον εαυτό του Καθηγητή στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης, Χάρβαρντ και Μαρβούργου. Τόση πια εκδήλωση ακρισίας καταντά υπερβολική. Αν και η παραδοχή της απόφασης λ.χ. ότι απεδείχθη πως ο Κοτζιάς είναι ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ (ιδρυμένου στα 1918/1924!) αποτελεί πράγματι ένα ελαφρυντικό... Δεν μπορούμε να πιστέψουμε λ.χ. ότι ο (αρεοπαγίτης ήδη όπως πληροφορούμεθα) πρόεδρος του Εφετείου μπορεί να είναι τόσο εκτός πραγματικότητος. Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι, π.χ., οι κ.κ. Εφέτες πίστεψαν ότι βαλθήκαμε να τον συκοφαντήσουμε [τον Κοτζιά] όταν αποφασίσαμε [τον Μάιο 2010] να στηρίξουμε με πάθος το Μνημόνιο και μάλιστα από «σημαντικές κρατικές θέσεις»! (ποιες άραγε;) – και τα λέει αυτά ενώπιόν τους, τη στιγμή που είναι Υπουργός!

Η απόφαση του Εφετείου δείχνει όσα περιέγραψα –με όσο γίνεται πιο κομψό τρόπο και αυτολογοκρινόμενος– στο επισυναπτόμενο άρθρο μου (σχετ. 2) με τον μακροσκελή τίτλο «Ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ (από το 1924) ο Κοτζιάς με τελεσίδικη δικαστική απόφαση! Αλλά “δεν απεδείχθη ο θαυμασμός του προς τα απολυταρχικά [κομμουνιστικά] καθεστώτα”, σύμφωνα με απόφαση του Εφετείου».

Η σύνταξη αυτού του άρθρου ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο, γιατί δεν έγραφα φυσιολογικά αυτά που σκεπτόμουν, έγραφε ένας βιασμένος πολίτης λεπτομέρειες για τον βιασμό ενώπιον των βιαστών (: της ελευθερίας του λόγου – μην αρχίσουν να ετυμολογούν και πάλι περιγράφοντας βιασμούς γυναικών). Κάθε τόσο ρωτούσα δύο δικηγόρους τι επιτρέπεται να γράψω και τι όχι· για κάθε ιδέα, κάθε φράση, ακόμη και κάθε λέξη ρωτούσα, δεν αισθανόμουν πια για τίποτε βέβαιος, όλα με τρόμαζαν. Σε άλλο άρθρο θα περιγράψω αναλυτικά αυτό το βασανιστήριο, όταν γράφεις για να επικρίνεις τις πράξεις ανθρώπων που έχουν την εξουσία να σε συντρίψουν στην ημεδαπή βαλκανική επικράτεια της ανελευθερίας του λόγου. Μια τέτοια αυτολογοκρισία οδηγεί αναπόφευκτα στην σιωπή, δηλαδή στην κατάσταση του δούλου υπηκόου και όχι του ελεύθερα σκεπτόμενου και ελεύθερα πράττοντος δημοκρατικού πολίτη. Οφείλεις να προβλέψεις, σε κάθε βήμα και κάθε στιγμή, τι είναι πιθανόν να παρανοήσουν ή να διαστρέψουν και να μην αφήσεις, αν είναι δυνατόν, περιθώρια διαστροφής του νοήματος από ανθρώπους που απέδειξαν ότι τα καταφέρνουν σχεδόν όσο κι ο Κοτζιάς σ’ αυτό.

Αυτολογοκρίνομαι βέβαια μιλώντας για τους έξι λογοκριτές-δικαστές, για τους δικαστές αυτούς που μας οδηγούν στην ανελευθερία του λόγου, και μάλιστα ίσως να είναι και η τελευταία καταδικαστική απόφαση πριν την αλλαγή του εγκληματικού εργαλείου που λέγεται νόμος περί Τύπου, δεδομένου ότι έχουν δημοσιευθεί στην «Διαύγεια» οι προβλεπόμενες τροποποιήσεις του. Άνθρωποι που γράφουν ότι απεδείχθη πως ο Κοτζιάς ήταν συνιδρυτής του ΚΚΕ αλλά δεν απεδείχθη ότι ήταν θαυμαστής των κομμουνιστικών καθεστώτων, δεν θα ήθελα και δεν πρέπει να δικάζουν ούτε εμένα ούτε κανέναν άλλο πολίτη ακόμη και για τροχαίο, διότι και την παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη θα την ερμηνεύσουν ως νόμιμη διάβαση με πράσινο, αρκεί να περνά κάποιο κομματικό στέλεχος ή μια υπουργική Μερσεντές.

Πάνω απ’ όλα όμως η «τιμή του υπουργού»! – που αποτιμήθηκε σε 10.000 ευρώ (συν τους τόκους από το 2010 και τα δικαστικά έξοδα). Και βέβαια ό,τι γράφουν ο εντιμότατος συνήγορος του «Σουσλώφ του Κόμματος» και νυν υπουργού Εξωτερικών, Γιάννης Μαντζουράνης, και ο έτερος συνήγορός του Φαήλος Κρανιδιώτης, τα δικογραφήματα των οποίων (Ν. Κοτζιά, Φ. Κρανιδιώτη και Γ. Μαντζουράνη) εν πολλοίς αντιγράφουν οι δύο αυτές αποφάσεις υιοθετώντας και επαυξάνοντας την διαστρεπτική μέθοδό τους.

Κάποιοι άλλοι δικαστές θα κατέβαλλαν προσπάθεια να κατανοήσουν την υπόθεση, όταν μάλιστα προσκομίσαμε και την νομική άποψη των κορυφαίων Καθηγητών και Ακαδημαϊκών κ.κ. Απόστολου Γεωργιάδη και Μιχάλη Σ. Σταθόπουλου. Η μεγαλοφυής διάνοια των δικαστών αυτών όμως φαίνεται ακόμη καλύτερα από το γεγονός ότι γλωσσολογούν απορρίπτοντας, χωρίς καμιά αναφορά σ’ αυτήν, την κατάθεση του κορυφαίου Γλωσσολόγου και Λεξικογράφου κ. Χριστόφορου Χαραλαμπάκη! (Καταθέτω (σχετ. 3) αντίτυπο του εκ 1820 σελίδων, σχήματος 21x29 cm, Χρηστικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών, το οποίο συνέταξε ο κ. Χαραλαμπάκης, ώστε να καταδειχθεί το μέγεθος της αφροσύνης – ναι, της ιδιάζουσας αφροσύνης των δικαστών που εμμέσως του κάνουν και μάθημα γλώσσας και επιχειρούν να δέσουν τη δική μας γλώσσα). Αν δεν απευθυνόμουν σε δικαστές αλλά σε άλλη επαγγελματική κατηγορία θα προέβαινα σε σκληρότερους χαρακτηρισμούς για την ογκώδη άγνοια και την συνακόλουθη άσκηση ανεξέλεγκτης δύναμης εναντίον μου. Δεν μπορεί να είναι τόσο ανεπαρκείς οι δικαστές αυτοί. Εκτός αν μπορούν να προσκομίσουν σε Εσάς αποδείξεις για τον επαναλαμβανόμενο ισχυρισμό τους ότι ο Κοτζιάς συνίδρυσε το ΚΚΕ το …1924. Διακηρύσσοντας μάλιστα από τη θέση αυτή το δικαίωμά μου στην ελεύθερη έκφραση θα τις χαρακτηρίσω απερίφραστα ΑΝΟΗΣΙΕΣ, που είναι. Το ότι είναι ανοησίες δεν είναι αξιολογική κρίση, είναι γεγονός, και μάλιστα πασίδηλο. Το οποίο εγώ μπορώ να αποδείξω, ενώ οι δικαστές μου όχι. Και αυτή η παραδοχή δίνει και το μέτρο του κύρους και των λοιπών παραδοχών της απόφασης.

Δηλώνω ότι θα υποβάλω και αγωγή κακοδικίας, μετά δε την βέβαιη απόρριψή της και στους τρεις βαθμούς θα προσφύγω εκ νέου στο ΕΔΔΑ. Διότι αυτό δεν είναι δικαστική κρίση, είναι βιασμός μου και ως τέτοιον θα τον αντιμετωπίσω. Βιασμός της προσωπικότητάς μου, της ελευθερίας μου, λοβοτόμησή μου. Όσο χρόνο και αν χρειαστεί θα αγωνιστώ ενάντια στον βιασμό και τους βιαστές μου.

Έχω προσφύγει και άλλοτε και έχω δικαιωθεί άλλες δύο φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι αποφάσεις έχω φροντίσει να είναι διαθέσιμες σε επίσημες μεταφράσεις στα ελληνικά στα λινκ https://goo.gl/Szrl5eκαι https://goo.gl/dhsvIV

Οι επί δεκαετία βιαστές μου εκείνοι δικαστές που έβγαλαν τις παραπάνω αποφάσεις δεν τιμωρήθηκαν ούτε ελέγχθηκαν ποτέ για τις κρίσεις τους. Εντούτοις δεν πρόκειται ούτε αυτή τη φορά να σιωπήσω. Επιμένω όμως να ζητώ δικαιοσύνη στην πατρίδα μου. Δεν πρέπει να είναι τσιφλίκι ή να γίνεται άθυρμα ούτε της κ. Πουρνάρα και λοιπών ούτε των κ.κ. Ερωτοκρίτου - Φώσκολου - Μπλέτα.

Έχω ανακοινώσει ήδη (σχετ. 4) ότι δεν θα συμμορφωθώ με την αυθαίρετη και παράνομη απόφαση, καλώντας τον… απόγονο του Παλαιών Πατρών Γερμανού Ν. Κοτζιά (όπως ανέξοδα δηλώνει) και δήθεν Καθηγητή στην Οξφόρδη και αλλού, να τολμήσει να την εκτελέσει. Αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να περάσω άλλα πέντε χρόνια της ζωής μου παραμένοντας όμηρος ενός εκβιασμού στον οποίο συνήργησαν οι έξι αναφερόμενοι δικαστές.

Θέλω να επισημάνω ότι η μία από τις δύο σχετικές με εμένα καταδίκες της Ελλάδας στο ΕΔΔΑ αφορούσε το γεγονός ότι έκανα μια αναφορά στον ΔΣΑ προκειμένου να διαμαρτυρηθώ για τη βιομηχανία αγωγών που είχαν στήσει σε βάρος μου δύο μέλη του εν λόγω Δικηγορικού Συλλόγου (ο ένας είναι ο δικηγόρος του Κοτζιά κ. Φαήλος Κρανιδιώτης) και βρέθηκα να με καταδικάζουν γι’ αυτό δικαστές και στους τρεις βαθμούς! Δικαιώθηκα τελικώς στο Στρασβούργο. Ελπίζω η παρούσα άσκηση του συνταγματικού και ανθρώπινου δικαιώματός μου στο αναφέρεσθαι να μη με υποχρεώσει να ξαναζητήσω την προστασία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Όπως αντιλαμβάνεστε δεν προτίθεμαι να σιωπήσω για την βία που μου ασκήθηκε με τις αποφάσεις 3284/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και 4034/2015 του Εφετείου Αθηνών ούτε να περιμένω βουβός την απόφαση του Αρείου Πάγου, ως αναγκαίο προστάδιο για να προσφύγω στο ΕΔΔΑ όπου ασφαλώς θα δικαιωθώ: Δεν σας κρύβω ότι προσδοκώ την τρίτη καταδίκη της Ελλάδας στο Στρασβούργο, για να αποκατασταθεί η πραγματική δικαιοσύνη. Γεγονός άλλωστε που θα με κάνει να κατέχω το παγκόσμιο ρεκόρ τις επόμενες εκατονταετίες, διότι έτσι εξασφαλίζω ότι δεν θα συμβεί άλλος πολίτης της ευρωπαϊκής ηπείρου να προσφύγει και να δικαιωθεί τρεις (3) φορές στο ΕΔΔΑ για θέματα που άπτονται της ελευθερίας του λόγου.

Παρακαλώ θερμά, τέλος, να μεταφέρετε στους κ.κ. Εφέτες Ερωτόκριτο Ερωτοκρίτου, Κυριάκο Φώσκολο, Στυλιανή Μπλέτα ότι, αν δεν καταργηθεί ο ισχύων βάρβαρος νόμος περί τύπου και βρεθώ στο μέλλον ενώπιόν τους, θα δηλώσω τα παρακάτω:

η οικογένειά μου είναι κομμάτι της οικογένειας του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, ιεραρχικώς ανωτέρου του Παλαιών Πατρών Γερμανού, προγόνου του Ν. Κοτζιά. Επίσης ότι το θέρος του 2001 εγκατέλειψα την θέση Καθηγητού που κατείχα στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον για να αναλάβω καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και εν συνεχεία προσεκλήθην στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ (απορρίπτοντας ταυτόχρονη πρόταση του επαρχιακού πανεπιστημίου του Μαρβούργου), όπου εδίδαξα με σημαντικές διακρίσεις διό και εξελέγην Αναπληρωτής Καθηγητής στο Βερολίνο.

Ίσως τότε οι κ.κ. Εφέτες με εκτιμήσουν – όπως φαίνεται εντυπωσιασμένοι να εκτίμησαν τον αδίστακτο στα ψεύδη αντίδικό μου.

Παρακαλώ να ερευνήσετε το θέμα και να μου γνωρίσετε ως αναφέροντα πολίτη τα αποτελέσματα των ερευνών σας, ασχέτως του τι μέτρα θα λάβετε κατά των εν λόγω δικαστών.

Συνημμένα προσκομίζω όλα τα απαραίτητα έγγραφα.

με τιμή

Μανώλης Βασιλάκης
Διευθυντής της Athens Review of Books

[1] Λ.χ. την έκφραση της επίμαχης επιστολής «φροντίδι του κόμματος», σχετικά με τις εκ των ων ουκ άνευ συστάσεις/διαπιστευτήρια του «αδελφού» Κομμουνιστικού Κόμματος προς τα ανατολικά κόμματα/καθεστώτα, την διαστρέφουν και την παρουσιάζουν ότι σημαίνει χρηματοδότηση από το ΚΚΕ! Δεν είναι δυνατόν να εξηγείς κάθε λέξη, κάθε όρο, κάθε έκφραση, κάθε σημείο στίξης σε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον λόγο μονοδιάστατα ή τον διαστρέφουν προκλητικά, σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τίποτε σχετικά με την υπόθεση και δεν θέλουν να κατανοήσουν τίποτε.