ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ

(Άρθρου 1 ν. 693/1977)

ΑΓΩΓΗ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ

1.  Tης Μαρίας Βασιλάκη, κατοίκου Αθηνών, οδός Δημοχάρους αριθ. 61,…
2.  Tου Mανώλη Bασιλάκη, …

KATA

1.  Toυ Βασιλείου Πέππα, Προέδρου του Αρείου Πάγου.
2.  Της Πηνελόπης Ζωντανού, Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου.
3.  Του Γεωργίου Λέκκα, Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου.
4.  Της Αγγελικής Τζαβάρα, Αρεοπαγίτου.
5.  Του Θωμά Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτου.
6.  Του Ερωτόκριτου Ερωτοκρίτου, Αρεοπαγίτου.
7.  Του Κυριάκου Φώσκολου, Προέδρου Εφετών.
8.  Της Στυλιανής Μπλέτα, Εφέτη.

1.

Οι εδώ ενάγοντες Μαρία Βασιλάκη και Μανώλης Βασιλάκης είναι η εκδότρια και ο διευθυντής του διεθνούς κύρους περιοδικού The Athens Review of Books / Αθηναϊκή Επιθεώρηση Βιβλίου, για το βιβλίο, τις νέες εκδόσεις, και τις ιδέες και οι συγγραφείς και στοχαστές με τους οποίους ασχολείται η διεθνής και εγχώρια βιβλιοπαραγωγή. Φιλοξενεί δε κείμενα εκπροσώπων ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, της λογοτεχνίας και εν γένει συγγραφέων κριτικών δοκιμίων.

Τον Ιούνιο 2010, στο τεύχος αρ. 8, δημοσιεύθηκε στην περί ής ο λόγος Athens Review of Books, στη στήλη των Επιστολών Αναγνωστών «Διάλογος», μία επιστολή του μεταφραστή ΑΝ που αφορούσε ένα πόνημα με μορφή βιβλίου του Νίκου Κοτζιά. Σ’ αυτήν ο επιστολογράφος διαμαρτυρόταν για την παραχώρηση του ιστορικού κτιρίου της Παλαιάς Βουλής στον Ν. Κοτζιά με σκοπό την παρουσίαση βιβλίου του και συγχρόνως ασκούσε κριτική στην εν γένει δημοσίως γνωστή πολιτική του δράση. Η επιστολή είχε τίτλο «Από τον Χαρίλαο Τρικούπη στον …Χόνεκερ» και ήλεγχε τα έργα και τις ημέρες του εν λόγω δημοσίου ‒ καίτοι όχι κατ’ ανάγκη ευφήμως γνωστού ‒ προσώπου.

Η ιδιότητα αυτή του Ν. Κοτζιά ως πολιτικού και δημοσίου προσώπου οφείλεται στο γεγονός ότι έχει διατελέσει, για μια περίπου 20ετία στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αποχώρησε διαφωνώντας με την περεστρόικα το 1989, κατόπιν ήταν μέλος μιας ακροαριστερής οργάνωσης (ΝΑΡ) και από το 1996 ήταν σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου όταν αυτός έγινε αναπληρωτής υπουργός (1996) και εν συνεχεία υπουργός Εξωτερικών (1999), και αργότερα, όταν ο Γ. Παπανδρέου έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (2004) εξελίχθηκε σε επίσημο σύμβουλο του προέδρου πια του ΠΑΣΟΚ και σε επικεφαλής του λεγόμενου “think tank” του κόμματος. Έγινε διευθυντής του κομματικού Ιδρύματος ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου». Το 2011 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, έφτιαξε μια πολιτική κίνηση «Πράττω» και εν συνεχεία προσχώρησε στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και τον Ιανουάριο 2015 έγινε υπουργός Εξωτερικών. Δηλαδή αδιαλείπτως από το 1974 ήταν πολιτικός, κατεξοχήν δημόσιο πρόσωπο.

Στο ερώτημα ποιος είναι ο Ν. Κοτζιάς, ο συντάκτης της επίμαχης επιστολής υποστήριζε ότι «μιλάμε για τον πιο ακραίο και φανατικό, σκληρό και αμείλικτο κνίτη της γενιάς μας/του, για έναν πραγματικό γκαουλάιτερ του σταλινισμού.» «Δεν υπήρξε απλός θιασώτης και θαυμαστής αλλά και διαπρύσιος διαφημιστής» του καθεστώτος Χόνεκερ. Επιπλέον υπήρχε ο ισχυρισμός ότι «ο κ. Κοτζιάς […] σπούδασε με την ευγενική φροντίδα του κόμματος στην Ανατολική Γερμανία, την εποχή της παντοδυναμίας του χασάπη Χόνεκερ.» Τέλος, υπήρχε η εκτίμηση ότι αυτοί που σήμερα «καταλαμβάνουν τα λιμάνια, εισβάλλουν με “τσαμπουκά” στα υπουργεία ή δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα θα έχουν διατελέσει καθοδηγούμενοι του κ. Κοτζιά ή και μαθητές της (τότε;) πολιτικής σκέψης του.».

2.

Ο Ν. Κοτζιάς εμφανίσθηκε ως «θιγόμενος» απ’ αυτή την επιστολή κατά την τιμή και την υπόληψή του – όπως αυτός τις αντιλαμβάνεται. Έτσι, χωρίς να ζητήσει αποκατάσταση των δήθεν ανακριβειών, χωρίς να μηνύσει κάποιον για την «συκοφαντική δυσφήμηση» του προσώπου του, άσκησε αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ζητώντας το ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό των 250.000 ευρώ για την (χρηματική) αποκατάσταση της δήθεν θιγείσας τιμής του. Η αξίωση και μόνο του εν λόγω ποσού αρκούσε για να πείσει κάθε σοβαρό δικαστήριο ότι έχει στόχο την εξόντωση όχι μόνο του αδέσμευτου εντύπου μας αλλά και να καταστήσει εμάς άστεγους. Η νομική και πραγματική θεμελίωση της αγωγής ήταν εκδήλως κουτοπόνηρη, αφού αυτός είχε απομονώσει διάφορες φράσεις, τις οποίες διαστρέφοντας ερμήνευε κατά το δοκούν. Επίκεντρο της αγωγικής του επιχειρηματολογίας ήταν μία φράση που τον χαρακτήριζε ως «γκαουλάιτερ του Σταλινισμού». Επικαλούμενος δε το γεγονός ότι η χρήση του όρου Gauleiter, ως διοικητικός όρος, είχε αναβιώσει από τη μεσαιωνική στη χιτλερική Γερμανία, ο περί ού ο λόγος Κοτζιάς ισχυριζόταν –χωρίς αιδώ– ότι η επιστολή τον αποκαλούσε …χιτλερικό, ναζιστή κ.τ.τ. Φυσικά η επιστολή στρεφόταν γύρω από το σταλινικό παρελθόν του Ν. Κοτζιά, αφού αυτός είχε διατελέσει προβεβλημένο στέλεχος του ορθόδοξου ΚΚΕ, κατέχοντας υψηλές θέσεις μέσα στην κομματική ιεραρχία, έχοντας υπάρξει φανατικός ιδεολογικός καθοδηγητής. Μάλιστα το έτος 1989 αυτός, όπως ήδη αναφέραμε, αποχώρησε με θόρυβο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, κατηγορώντας το για δεξιές παρεκκλίσεις, προσκολλώμενος κατά καιρούς σε διάφορα άλλα κόμματα ή και πρόσωπα. Τελικά από το κυβερνητικό μόρφωμα που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο εν λόγω Κοτζιάς επιλέχθηκε ως υπουργός Εξωτερικών, από ανθρώπους που προφανώς εξετίμησαν το παρελθόν και τα προσόντα του.

3.

Η αγωγή του έγινε εν μέρει δεκτή με την υπ’ αριθ. 3284/2013 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία του επιδίκασε ως χρηματική αποζημίωση το ποσό των 30.000 ευρώ. Ομοίως εν μέρει δεκτή έγινε η αγωγή από την υπ’ αριθ. 4034/2015 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, η οποία του επιδίκασε 10.000 ευρώ. (βλ. παρακ.).

Στην δίκη στο Πολυμελές Πρωτοδικείο προσκομίσθηκαν εν μέρους μας όλα εκείνα τα στοιχεία και προβλήθηκαν όλοι οι νομικοί ισχυρισμοί από τον συνδυασμό των οποίων προέκυπτε η νομική και ουσιαστική αβασιμότητα, αλλά και η αφελής προκλητικότητα της εναντίον μας αγωγής. Συντελεστές της απόφασης αυτής ήταν οι πρωτοδίκες Χριστίνα Πουρνάρα, Εύα Ναστούλα, Κωνσταντίνα Πολυζωγοπούλου.

4.

Κατά της υπ’ αριθ. 3284/2013 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ασκήθηκαν εφέσεις τόσο από τον αντίδικό μας (μέσα σε μια προφανή προσπάθειά του διατήρησης των πρωτοβάθμιων κεκτημένων) όσο και από εμάς. Η δική μας έφεση εξέφραζε το παράπονο της παρά τον νόμο, κατά κακή εκτίμηση των αποδείξεων, έστω και εν μέρει αποδοχής της εναντίον μας αγωγής. Μάλιστα, σύμφωνα με το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης, αγνοώντας και την μεταφορική χρήση της λέξης και το γεγονός ότι είναι επιθετικός προσδιορισμός και χωρίς να λάβει υπόψη ούτε την σχετική κατάθεση του καθηγητή Γλωσσολογίας και συντάκτη του Χρηστικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών κ. Χριστόφορου Χαραλαμπάκη, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι: «… ευχερώς διαπιστώνει κανείς ότι ο αποδιδόμενος στον ενάγοντα χαρακτηρισμός “πραγματικός γκαουλάιτερ του σταλινισμού” είναι πρόσφορος να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του τελευταίου, αφού τον σκιαγραφεί ως ένα άτομο με ακραίες, απολυταρχικές απόψεις και εκτεταμένη προπαγανδιστική τακτική που στοχεύει στην καταστολή αντίθετων με τις δικές του απόψεις και εξόντωση των αντιπάλων του …».

Κυρίως δε αγνοώντας ότι επρόκειτο για δημόσια κριτική δημοσίου προσώπου, στηριζόμενη μάλιστα σε έγγραφα και άλλα γραπτά στοιχεία, από τα οποία πέραν πάσης αμφιβολίας προέκυπτε η ιδιότητα του ενάγοντος ως σκληρού σταλινικού. Εκείνος όμως –που προφανώς τον χαρακτηρισμό «σταλινικός» μάλλον ως έπαινο τον θεωρούσε– επέμενε ότι η επιστολή τον αποκαλούσε χιτλερικό!!!

Τόσο εμείς όσο και ο ενάγων κάναμε εφέσεις που αμφότερες συνεκδικάσθηκαν στο Εφετείο Αθηνών, το οποίο με την υπ’ αριθ. 4034/2015 απόφασή του απέρριψε μεν την έφεση Κοτζιά, ενώ έκανε εν μέρει δεκτή τη δική μας έφεση. Ειδικότερα η απόφαση του Εφετείου Αθηνών δέχθηκε ότι: «Και ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων [: Υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς] υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος [!] του ΚΚΕ» [το οποίο ιδρύθηκε το 1918 ‒ ο Κοτζιάς γεννήθηκε το 1950], όμως «ούτε και από τα κείμενά του που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι προκύπτει ο θαυμασμός του για το εν λόγω απολυταρχικό καθεστώς [δηλαδή το καθεστώς Χόνεκερ που ήταν ολοκληρωτικό και όχι απολυταρχικό, μια διάκριση που προφανώς δεν μπόρεσε να κάνει η απόφαση] και η διαφήμισή του». Συντελεστές της απόφασης αυτής ήταν οι εναγόμενοι εφέτες Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου (στο μεταξύ προήχθη σε αρεοπαγίτη), Κυριάκος Φώσκολος (προήχθη σε πρόεδρο εφετών) και Στυλιανή Μπλέτα.

5.

Αποδεικτικό υλικό που εσκεμμένα δεν ελήφθη υπ’ όψιν:

(1) Οι δικαστές δέχθηκαν και επαύξησαν την απίστευτη διαστροφή του νοήματος του αξιολογικού χαρακτηρισμού «γκαουλάιτερ του Σταλινισμού» κρίνοντάς τον συκοφαντικό, παραβιάζοντας έτσι το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ και τη νομολογία του ΕΔΔΑ. Κι όμως, για τον αξιολογικό χαρακτηρισμό «γκαουλάιτερ του Σταλινισμού» υπάρχει ευρύτατη γεγονοτική βάση. Κατ’ αρχάς δεν ήταν νοητό να είναι κάποιος μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ χωρίς να θαυμάζει και να εκθειάζει τα καθεστώτα του λεγόμενου τότε υπαρκτού σοσιαλισμού. Άλλωστε είχε το προσωνύμιο «ο Σουσλόφ του ΚΚΕ». Ο ίδιος ο Ν. Κοτζιάς εκπροσώπησε το ΚΚΕ το 1980 στο 3ο Συνέδριο Κοινωνιολογίας που οργάνωσε η Ακαδημία Επιστημών της ΓΛΔ. Στην ομιλία του διεκτραγωδούσε την έλλειψη δημοκρατίας στην Ελλάδα και μεταξύ άλλων είπε ότι «Είναι γνωστό πως η χώρα σας, η ΓΛΔ, αποτελεί υπόδειγμα. (…) Γι’ αυτό, για το Κόμμα μας, η εκλαΐκευση του τρόπου ζωής στον υπαρκτό σοσιαλισμό είναι η εκλαΐκευση του ίδιου του μέλλοντος της χώρας μας…» (1980 περιοδικό Κομμουνιστική Επιθεώρηση, σελ. 33).

(2) Το 1981 εκδόθηκε το βιβλίο του Ν. Κοτζιά Η Πολωνία και Εμείς στο οποίο παρουσίαζε την δημοκρατική Ελλάδα σαν αυταρχικό καθεστώς και την Πολωνία της δικτατορίας του Γιαρουζέλσκι σαν δημοκρατικό παράδεισο). Ήταν ασφαλώς ένα βιβλίο στην υπηρεσία της προπαγάνδας ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Ένα από τα χυδαιότερα κείμενα προπαγάνδας υπέρ μιας διπλής δικτατορίας (μια σταλινική ήδη «δικτατορία του προλεταριάτου» κήρυξε επιπλέον στρατιωτικό πραξικόπημα). Το καταθέσαμε και αυτό στο δικαστήριο. Όπως καταθέσαμε (στο Εφετείο) και τη συνέντευξη του Κοτζιά στο γερμανικό περιοδικό Spiegel (9.2.2015) όπου αναγκάζεται να παραδεχθεί, πολύ εκ των υστέρων βέβαια, ότι υπήρξε συγγραφέας αυτού του πονήματος χυδαίας προπαγάνδας, αλλά αναξιοπρεπώς δηλώνει ότι «Ήμουν στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Έγραφα κατ’ εντολήν του κόμματός μου πράγματα τα οποία ήταν ανοησίες» (= Blödsinn), σύμφωνα με την επίσημη μετάφραση του ΥΠΕΞ. Όταν όμως κάποιος του υπενθυμίζει τις ανοησίες αυτές καταφεύγει στα δικαστήρια ζητώντας την οικονομική εξόντωσή του· και μάλιστα «δικαιώνεται»!

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!

(3) Τέλος, ο Ν. Κοτζιάς συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του προπαγανδιστικού βιβλίου με τίτλο Der autonome Intellekt (Ο Αυτόνομος [sic] Νους), που γράφτηκε υπό την καθοδήγηση του διαβόητου Μάνφρεντ Μπουρ (Manfred Buhr), επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Χόνεκερ (και πράκτορα της Στάζι με το ψευδώνυμο «Ελαφοπόδαρος»). Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1976 από τον κρατικό-κομματικό εκδοτικό οίκο Akademie Verlag. Επρόκειτο για ένα βιβλίο που γράφτηκε για λογαριασμό του καθεστώτος Χόνεκερ, εκδόθηκε από το καθεστώς Χόνεκερ, υπηρετούσε την προπαγάνδα του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ. Μάλιστα, επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε την αίσθηση τι σημαίνει έντυπη έκδοση ολοκληρωτικού καθεστώτος, σημειώνουμε ότι στο βιβλίο αναγράφεται ο αριθμός παραγγελίας και ο αριθμός άδειας έκδοσης. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε επί χούντας στην Ελλάδα. Αυτό λοιπόν το βιβλίο σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις δεν αποτελεί τεκμήριο ούτε απλού θαυμασμού προς το εν λόγω απαισίας μνήμης καθεστώς! Εξάλλου υπάρχουν και φωτογραφίες που δείχνουν τον Κοτζιά ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος Χόνεκερ.

(4) Το εν λόγω βιβλίο Der autonome Intellekt, όπως γράφει στον πρόλογό του ο Μάνφρεντ Μπουρ, συμβάλλει στη στερέωση της «δικτατορίας του προλεταριάτου υπό την ηγεσία του μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος» και ουσιαστικά είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της Ιδεολογικής Αστυνομίας του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας προς την Ιδεολογική Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά του στοχαστή Alfred Sohn-Rethel για αποκλίσεις από τα θέσφατα της κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας. Και ο Κοτζιάς συνυπογράφει αυτή τη «μήνυση». Το όνομα του Κοτζιά είναι το δεύτερο στο εξώφυλλο. Σημειώνουμε ότι σ’ αυτό το βιβλίο ο Κοτζιάς δεν έγραψε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του, ώστε φέρει «εις ολόκληρον» την ευθύνη όπως και καθένας από τους άλλους συνεργάτες του διαβόητου «Ελαφοπόδαρου». Όλα αυτά τα καταθέσαμε αναλυτικά στο Εφετείο, αλλά η απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου περιείχε δύο φορές την απόφανση ότι ο Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε καν θαυμαστής του συγκεκριμένου καθεστώτος (!), πράγμα που θεμελιώνει τον δόλο των δικαστών: δεν πρόκειται δηλαδή καν περί βαριάς αμέλειας ή έστω κουφότητας. Και από τη θέση αυτή επαναλαμβάνουμε το πασίδηλο ότι ο Κοτζιάς υπήρξε γκαουλάιτερ προπαγάνδας δύο τουλάχιστον σταλινικών δικτατοριών. Είναι το μοναδικό στέλεχος του ΚΚΕ που ‒με ποιες διαδικασίες στρατολόγησης ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί‒ έγραψε υπό την καθοδήγηση του «Ελαφοπόδαρου», μαζί με άλλα τέσσερα ενεργούμενα, βιβλίο ακραίας προπαγάνδας για εσωτερική κατανάλωση του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ, και συμμετείχε στην επιχείρηση με στόχο την εξόντωση του «αιρετικού» γερμανοεβραίου κομμουνιστή Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ.

(5) Επειδή αυτό το βιβλίο, όπως και το Η Πολωνία κι εμείς, δεν είναι ένα από τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που δεν έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές, αλλά είναι ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, παραθέτουμε εδώ μια περίληψή του και περισσότερα στα σχετ. … [τεύχη 60 και 65 της ARB] μαζί με ένα φωτοαντίτυπό του.

ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΧΟΝΕΚΕΡ

Η συμμετοχή του Ν. Κοτζιά, υπό τον Μάνφρεντ Μπουρ, στην επιχείρηση εναντίον του γερμανού μαρξιστή Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ

Το κείμενο Der autonome Intellekt (Ο Αυτόνομος [sic] Νους) είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της Ιδεολογικής Αστυνομίας του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας προς την Ιδεολογική Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά ενός στοχαστή, του Alfred Sohn-Rethel (Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ), που αποκλίνει από τα θέσφατα της κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας.

Ο παραπεμπόμενος δεν είναι ένας φιλελεύθερος ή δεξιός στοχαστής. Είναι ένας ακραιφνής μαρξιστής ριζοσπαστικών αντιλήψεων, ο οποίος καταγγέλλει μάλιστα τον μαρξιστικό αναθεωρητισμό (ρεβιζιονισμό). Επειδή όμως δεν δίνει όρκο υποταγής στην σταλινική εξουσία ανακηρύσσεται εχθρός της, και μάλιστα πιο επικίνδυνος από τους μη μαρξιστές.

1. Στην σύντομη εισαγωγή του ο επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Manfred Buhr (Μάνφρεντ Μπουρ) δηλώνει ότι κάθε απόκλιση από την γραμμή του Μαρξισμού-Λενινισμού όπως την εκφράζει το κυβερνών ΚΚ είναι προσχώρηση στον ιμπεριαλισμό. Σκοπός της σειράς που διευθύνει είναι η στερέωση της «δικτατορίας του προλεταριάτου υπό την ηγεσία του μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος» (Der Kampf der Arbeiterklasse unter Fuehrung ihrer marxistisch-leninistischen Partei ….verlangt, zur Errichtung …der Diktatur des Proletariats …die ideologische und theoretische Entmachtung der Bourgeoisie).

Ποιος είναι ο Μάνφρεντ Μπουρ φαίνεται από το επίσημο βιογραφικό του, από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό για τη Μελέτη της Δικτατορίας του SED (του ΚΚ της Ανατολικής Γερμανίας), το οποίο παραθέτουμε. Ήταν «Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου για Θεμελιώδη Ζητήματα του Ιδεολογικού Αγώνα μεταξύ Σοσιαλισμού και Ιμπεριαλισμού, μεταξύ άλλων υπεύθυνος για τις σχέσεις συνεργασίας και την ταξιδιωτική δραστηριότητα (επιλογή των «Στελεχών Ταξιδιών») φιλοσόφων της ΛΔΓ στον Δυτικό Κόσμο», και από «το 1965 καταχωρημένος στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (MfS) [Ministerium für Staatssicherheit - StaSi] ως μυστικός συνεργάτης με το ψευδώνυμο ‚Rehbein’ [Ρεμπάιν = “Ελαφοπόδαρος”]».

ii. Στο σώμα του κειμένου επαναλαμβάνεται αυτή η καθοδηγητική αρχή. Ακόμα και η καταδίκη του «ρεβιζιονισμού» από μαρξιστική ή «υπεραριστερή» σκοπιά είναι ιμπεριαλιστική, όταν δεν ταυτίζεται με τις προδιαγραφές που θέτει το κυβερνών ΚΚ.

iii. Εισάγεται για την περίπτωση αυτή ένας νέος ευφάνταστος όρος: «αντιρεβιζιονιστικός ρεβιζιονισμός» (Κεφάλαιο 1 με τίτλο: “Antirevisionistischer Revisionismus”). Όσο περισσότερο τονίζει τον μαρξισμό του ο αντιρεβιζιονιστής που διαφωνεί με το ΚΚ, τόσο περισσότερο αποδεικνύει την συμπόρευσή του με τον ιμπεριαλισμό.

iv. Όλες οι ιδεολογίες της δυτικής κοινωνίας, όσο διαφορετικές κι αν είναι αναμεταξύ τους, όσο δημοκρατικές ή και μαρξιστικές ιδέες κι αν ενσωματώνουν, δεν είναι τίποτε άλλο από νομιμοποίηση του ιμπεριαλισμού.

v. Η ιμπεριαλιστική δυτική κοινωνία δίνοντας ελευθερία στον μαρξιστικό «αντιρεβιζιονιστικό ρεβιζιονισμό» να εκφραστεί δείχνει ότι τον έχει εξαγοράσει και ιδιοποιηθεί σαν όπλο εναντίον του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

vi. Ο Sohn-Rethel παράγει τις βασικές κατηγορίες της λογικής σκέψης από τις διαδικασίες της εμπορευματικής οικονομίας. Όμως αυτό, λέει η «μήνυση» του Μπουρ και των εκλεκτών συνεργατών του (Κοτζιά κ.ά. που τη συνέγραψαν), το είχαν ήδη κάνει ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο Λένιν, και όποιος θέλει να ανακινήσει αυτήν την προβληματική αμφισβητεί την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία. Στα θέματα αυτά το μόνο που χρειαζόμαστε είναι απλώς να επαναλαμβάνουμε τα λόγια των «κλασικών του μαρξισμού-λενινισμού». Ο Sohn-Rethel, λένε οι μηνυτές, δεν αναφέρεται ούτε μία φορά στην «θεωρία της αντανάκλασης του Λένιν». Η Ιδεολογική Αστυνομία διεκδικεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να υπαγορεύει σε ένα συγγραφέα ποιες και πόσες παραπομπές θα κάνει στο κείμενό του.

vii. Ο Sohn-Rethel, συνεχίζουν οι κατήγοροι, αισθάνεται «φρίκη» μπροστά στο επίτευγμα της επιστημονικής σκέψης στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η συμπεριφορά του δείχνει «αβυσσαλέα περιφρόνηση» απέναντι στους κλασικούς του μαρξισμού-λενινισμού.

viii. Ακολουθεί ένας καταιγισμός καταγγελτικών χαρακτηρισμών για τον κατηγορούμενο: εισάγει μιαν «ιδεαλιστική επανερμηνεία» (Idealisierung) του μαρξισμού-λενινισμού. Έχει μια μηχανιστική αντίληψη της ιστορίας, επειδή έχει εγκαταλείψει το «ενεργητικό υποκείμενο» της Ιστορίας που είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ζητάει να αποκαταστήσει την «αφηρημένη ιδεαλιστική θεωρία της γνώσης». Αυτό το τελευταίο αποτελεί αναίσχυντη διαστροφή της σκέψης του Sohn-Rethel, ο οποίος κάνει ακριβώς το αντίθετο: παράγει την γνώση από τις οικονομικές διαδικασίες της παραγωγής και ανταλλαγής.

ix. Ο Sohn-Rethel, σύμφωνα πάντα με την ιδεολογική αστυνομία του καθεστώτος, είναι ένας «υπεραριστερός μαξιμαλιστής», εχθρός του μαρξισμού (ultralinker, maximalistischer Gegner) και των εργατικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης: συνεχίζεται η εφεύρεση ευφάνταστων όρων για το κατηγορητήριο από τους διώκτες ‒ ο κατηγορούμενος δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεφύγει την πυρά. Ευτυχώς που δεν ζούσε στην «Λ.Δ.» της Γερμανίας, αλλιώς θα είχε χαθεί κάθε ίχνος του.

x. Το βασικό του πολιτικό αμάρτημα είναι ότι θέλει να θεμελιώσει θεωρητικά καινούργια επαναστατικά κινήματα που δεν αποδέχονται όμως την επίσημη μαρξιστική-λενινιστική γραμμή των κομμάτων που κυβερνούν στις «χώρες του σοσιαλισμού».

xi. Κατακεραυνώνεται στην συνέχεια επειδή καταδικάζει τον επίσημο μαρξισμό των σταλινικών καθεστώτων ως νομιμοποιητικό προπέτασμα μιας καταπιεστικής εξουσίας. Είναι συκοφάντης των σοσιαλιστικών χωρών και «της επιστήμης τους».

xii. Ο Sohn-Rethel είναι αδαής για την πραγματικότητα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και δεν θέλει να ξέρει ότι εκεί κυβερνάει η εργατική τάξη. Αυτό το εργατικό καθεστώς επιθυμεί να υπονομεύσει και να ανατρέψει, προφασιζόμενος τον ψευτομαρξιστικό αντιρεβιζιονισμό του.

Το βιβλίο είναι ένα κατάπτυστο ψευτοφιλοσοφικό κατασκεύασμα, δια του οποίου εκφράζεται όλο το μίσος κατά της πνευματικής ελευθερίας που είναι το κατεξοχήν γνώρισμα του σταλινισμού και των επιγόνων του. Το ότι επιγράφεται Ο Αυτόνομος Νους / Η Αυτόνομη Διάνοια μόνο σαν προσβολή κατά κάθε έντιμου και σκεπτόμενου ανθρώπου μπορεί να χαρακτηριστεί.

xiii. Το βιβλίο στην τελευταία σελίδα του γράφει :

Εκδόθηκε στον εκδοτικό οίκο Akademie, 108 Βερολίνο, Οδός Λειψίας 3-4

© Akademie-Verlag, Berlin 1976

Αριθμός άδειας: 202 ∙ 100/30/76

Συνολική παραγωγή: Τυπογραφείο «Μαξίμ Γκόρκυ», 74 Άλτενμπουργκ

Διαμόρφωση εξωφύλλου: Βίλλι Μπέλερτ

Αριθμός παραγγελίας: 7530025 (2149/66) · LSV 0165

Τυπωμένο στην ΛΔΓ [Λαϊκή Δημοκρατία Γερμανίας]

Τιμή: 7 Μ [ανατολικογερμανικά μάρκα]

Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει ότι ο Κοτζιάς υπήρξε συνεργάτης του καθεστώτος Χόνεκερ. Σύμφωνα όμως με την απόφαση του Εφετείου Αθηνών που επικύρωσε ο Άρειος Πάγος, (και) αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί απόδειξη ούτε καν ότι υπήρξε απλός θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ.

(6) Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό «γκαουλάιτερ», το νόημα της λέξης στα συμφραζόμενά της δεν θέλουν είτε σκοπίμως να εννοήσουν οι ενεχόμενοι δικαστές, κάνοντας δεκτούς τους διεστραμμένους αγωγικούς ισχυρισμούς του Υπουργού Εξωτερικών, καταθέτουμε και παραθέτουμε τον τίτλο τιμής που μας απένειμαν δυο κορυφαίες και εμβληματικές μορφές της ελληνικής Αντίστασης, στη Ναζιστική Κατοχή και την Απριλιανή Δικτατορία, ο Μανώλης Γλέζος και ο Περικλής Κοροβέσης: υπερασπιζόμενοι την ελευθερία μας από την βία που άσκησε εναντίον μας ο Κοτζιάς μετά τις εν λόγω δικαστικές αποφάσεις, σε κοινή δήλωσή τους στις 18.12.2017 μας εχαρακτήρισαν γκαουλάιτερ. Ναι, γκαουλάιτερ! Η δήλωσή τους είχε τίτλο: «ATHENS REVIEW OF BOOKS: ΟΙ ΓΚΑΟΥΛΑΪΤΕΡ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ». Τίτλος τιμής! Κι όμως στις τρεις κακοδικίες της παρούσας υπόθεσης, η λέξη γκαουλάιτερ απέκτησε το διεστραμμένο νόημα που ήθελε ο γκαουλάιτερ σταλινικής προπαγάνδας, ότι τάχα ο επιστολογράφος τον αποκαλούσε… χιτλερικό!

(7) Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι δικαιολογημένα μπορεί κάποιος να αποκαλέσει τον Ν. Κοτζιά «γκαουλάιτερ του Σταλινισμού» (δηλαδή εκπρόσωπο και καθοδηγητή του σταλινισμού). Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρόκειται για μια αξιολογική κρίση του συγγραφέα που δεν είναι αυθαίρετη, αλλά στηρίζεται σε γεγονότα που μπορούν εύλογα να στηρίξουν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Επιπλέον προσκομίσαμε και πολλά άλλα έγγραφα τα οποία δεν ελήφθησαν υπόψη.

(8) Το επίμαχο δημοσίευμα περιέχει την ανακρίβεια ότι ο Ν. Κοτζιάς σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία, ενώ αυτός έχει σπουδάσει στη Δυτική Γερμανία. Όμως σε καμιά περίπτωση η ανακρίβεια αυτή δεν αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση. Γενικά δεν αποτελεί συκοφαντία να λέγεται για κάποιον ανακριβώς πού έχει σπουδάσει. Με δεδομένο μάλιστα ότι αυτός υμνούσε τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν είναι δυνατόν να υποκρίνεται πως θεωρεί συκοφαντία ότι σπούδασε σε ένα από αυτά…

(9) Απλώς πρόκειται για μια απλή ‒και δικαιολογημένη‒ ανακρίβεια, αφού για δυο δεκαετίες αυτό λεγόταν δημοσίως και γραφόταν στον τύπο χωρίς ποτέ ο Κοτζιάς να το διαψεύδει, (αν δεν το διέδιδε ο ίδιος) διότι έτσι ανέβαινε το κύρος του στα μάτια των οπαδών του ΚΚΕ. Έτσι π.χ. στην εφημερίδα Βήμα της 20ής Μαρτίου 1988 σε ρεπορτάζ του Στέλιου Κούλογλου (Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα) και καλού γνώστη των πραγμάτων τής παρ’ ημίν Αριστεράς, υπάρχει η πληροφορία ότι ο Κοτζιάς «έχει κάνει τις σπουδές του στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας...». Το ίδιο επαναλαμβάνεται στο Βήμα 24 Σεπτεμβρίου 1989. Την ανακρίβεια, ότι σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία, δεν την διέψευσε ποτέ, όταν ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, διότι αυτό αποτελούσε τότε προσόν του και τίτλο τιμής για το κομματικό ακροατήριο, τον εξύψωνε στα μάτια των οπαδών του ΚΚΕ.

(10) Όσον αφορά την έκφραση «φροντίδι του κόμματος» η επιστολή δεν υπονοεί χρηματοδότηση του κόμματος. Είναι γνωστό παγκοίνως ότι για να σπουδάσεις σε κομμουνιστικές χώρες έπρεπε να έχεις τις συστάσεις ενός «αδελφού» Κόμματος και να είσαι μέλος του. Δηλαδή το «τη φροντίδι του Κόμματος» έχει την έννοια ότι το ΚΚΕ ξεχώριζε και συνέστηνε ανθρώπους που θα πήγαιναν να εκπαιδευτούν στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

(11) Όσον αφορά την παρατήρηση ότι αυτοί που «καταλαμβάνουν τα λιμάνια, (…)» με το οποίο σχολιάζει την ακραία σταλινική προπαγάνδα του Κοτζιά των δεκαετιών 1970 και ’80 αποτελεί υπόθεση και εκτίμηση και όχι γεγονός.

Συμπερασματικά: Ο επιστολογράφος μας ασκούσε οξεία πολιτική κριτική, εκφέροντας αξιολογικές κρίσεις, για ένα πολιτικό πρόσωπο που υπήρξε από τα πιο ακραία ηγετικά στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Ο εν λόγω πολιτικός δεν έστειλε μια επιστολή να απαντήσει για οτιδήποτε θεωρούσε ότι τον έθιγε: έκανε αγωγή ζητώντας 250.000 ευρώ, όπως ήδη αναφέρθηκε.

6.

Ένας πολιτικός και νομικός θόρυβος που εξελίχθηκε σε λοιδορίες και κατακραυγή προέκυψε με τη δημοσίευση της αποφάσεως αυτής του Εφετείου Αθηνών, η οποία μεταξύ άλλων αποφαινόταν ότι «Και ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ» αλλά δεν ήταν θαυμαστής των καθεστώτων – προτύπων του. Μια σειρά από πνευματικούς ανθρώπους, νομικούς και πολιτικούς επιστήμονες αρθρογράφησαν, ενίοτε με όρους χλευαστικούς για την «λογική» και νομική συγκρότηση της απόφασης αυτής, κατεδαφιστικές κριτικές δημοσιεύθηκαν σε αρμόδια νομικά περιοδικά, ενώ οι παραδοχές της απόφασης αυτής κατάντησαν κάτι σαν νομικοπολιτικό ανέκδοτο, όπως άλλωστε προκύπτει και από την προσκομιζόμενη σειρά αντιτύπων του περιοδικού μας και άλλων εντύπων.

7.

Κατά της αποφάσεως αυτής θελήσαμε να προσφύγουμε άμεσα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά οι νομικοί παραστάτες μας μάς συμβούλευσαν ότι δεν είχαμε τέτοιο δικαίωμα αν προηγουμένως δεν εξαντλούσαμε τα στάδια και τις βαθμίδες που προβλέπει το εθνικό δίκαιο. Έτσι, τελώντας σε συνείδηση των δυσκολιών, ασκήσαμε την από 13.10.2015 αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Αρείου Πάγου, προβάλλοντας τα αυτονόητα και αιτούμενοι την απόδοση σε εμάς Δικαιοσύνης χωρίς την βάναυση περιφρόνηση των κανόνων της κοινής τυπικής και της νομικής λογικής. (Βλ. παρακάτω). Σημειώνουμε ότι ο αντίδικός μας δεν εξέφρασε κανένα παράπονο κατά της ως άνω εφετειακής απόφασης, θεωρώντας προφανώς εαυτόν απολύτως ικανοποιημένο με την επιδίκαση σε αυτόν του ποσού των 10.000 ευρώ (έναντι του ποσού των 250.000 ευρώ που αρχικά ζητούσε με την μνησθείσα προπετή αγωγή του).

8.

Η συζήτηση της αναιρέσεώς μας ορίσθηκε για την 24 Οκτωβρίου 2016 ενώπιον του Α1 πολιτικού τμήματος του Άρειου Πάγου. Ενόψει συζητήσεώς της μια σειρά από άρθρα και διάφορα σχόλια υπήρξαν κατά της αποφάσεως του Εφετείου τα οποία όλα τέθηκαν υπ’ όψιν των αρεοπαγιτών που θα έκριναν τη συγκεκριμένη υπόθεση (βλ. ανωτέρω …). Εν όψει της συζητήσεως, η ορισθείσα αρεοπαγίτης και ήδη εναγομένη Πηνελόπη Ζωντανού υπέβαλε προς το δικαστήριο την κατ’ άρθρο 571 ΚΠολΔ υπό ημερομηνία 14.10.2016 γραπτή εισήγησή της. Με την εισήγηση αυτή πρότεινε αυτά που υπαγορεύει η κοινή αλλά και η νομική λογική και συγκεκριμένα την αποδοχή τριών (3) εκ των πέντε (5) προβληθέντων λόγων αναιρέσεως. Συγκεκριμένα η εισήγηση πρότεινε σε σχέση με τους προβληθέντες λόγους αναίρεσης τα εξής:

«ΙΙΙ) Έτσι που έκρινε το Εφετείο, δηλαδή με το να δεχθεί ότι με βάση τα γενόμενα από αυτό δεκτά περιστατικά υπήρξε προσβολή της προσωπικότητάς του αναιρεσιβλήτου και τέλεση σε βάρος του αδικοπραξίας με την μορφή της συκοφαντικής δυσφήμισης, παραβίασε με εσφαλμένη εφαρμογή τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 57, 59, 914, 919, 920, 932 ΑΚ, 361 - 363 ΠΚ, 10 ΕΣΔΑ και 14 του Συντάγματος. Ειδικότερα, τα αναγραφόμενα στο επίμαχο δημοσίευμα για τον αναιρεσίβλητο, ότι είναι ο πιο ακραίος, φανατικός, σκληρός και αμείλικτος κνίτης της γενιάς μας/του, ότι πρόκειται για έναν πραγματικό «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» και ότι είναι θαυμαστής και διαφημιστής του καθεστώτος Χόνεκερ, αποτελούν μεν οξύτατους χαρακτηρισμούς και δυσμενείς αξιολογικές κρίσεις και γνώμες του συντάκτη του δημοσιεύματος, εντασσόμενες στο πλαίσιο των υποκειμενικών του εκτιμήσεων και συμπερασμάτων, και στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση της εξύβρισης, όχι όμως και της συκοφαντικής δυσφήμισης. Και αυτό διότι οι ως άνω κρίσεις και χαρακτηρισμοί μπορούν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη όπως και την εν γένει προσωπικότητα του αναιρεσιβλήτου, διότι τον εμφανίζουν ως ένα ακραίο και φανατικό άτομο με απολυταρχικές ιδέες, δεν συνιστούν όμως συκοφαντική δυσφήμιση, εφόσον δεν αποτελούν πραγματικά περιστατικά ούτε συνδέονται με συγκεκριμένα γεγονότα. Τα δε γεγονότα , τα συνδεόμενα με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς και δυσμενείς αξιολογικές κρίσεις, ότι δηλαδή ο αναιρεσίβλητος υπήρξε διαφημιστής του καθεστώτος Χόνεκερ με σχετικά κείμενα και συγγράμματά του κατά τη δεκαετία του 1980 και ότι αρκετοί από αυτούς που σήμερα καταλαμβάνουν τα λιμάνια, εισβάλλουν «με τσαμπουκά» στα υπουργεία, ή δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα θα έχουν διατελέσει καθοδηγούμενοι του αναιρεσιβλήτου ή /και μαθητές της τότε πολιτικής σκέψης του, είναι αόριστα, καθόσον δεν εξειδικεύονται επαρκώς στην απόφαση. Ποιο συγκεκριμένα δεν αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση τι υποστήριζε ο αναιρεσίβλητος στα κείμενα και συγγράμματά του για το καθεστώς Χόνεκερ για να θεωρηθεί κατά τον συντάκτη του δημοσιεύματος διαφημιστής του και πως ο αναιρεσίβλητος καθοδήγησε όσους εισέβαλαν στα υπουργεία, ή δήλωναν ότι δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα ώστε να μπορεί να ερευνηθεί η αναλήθεια ή μη των συγκεκριμένων περιστατικών και κατ’ επέκταση η με βάση αυτά ορθή ή μη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών διατάξεων που εφαρμόστηκαν. Το ότι στο επίμαχο δημοσίευμα ο αναιρεσίβλητος φέρεται αναληθώς να έχει σπουδάσει στην Ανατολική Γερμανία την εποχή του Χόνεκερ, του πολιτικού της Ανατολικής Γερμανίας, που συνδέθηκε με το θάνατο πολλών ανατολικογερμανών πολιτών και κατηγορήθηκε για αποτρόπαια εγκλήματα, αυτό και μόνο του δεν συνιστά συκοφαντική δυσφήμιση. Κατόπιν αυτών, οι πρώτος, δεύτερος και τρίτος, εκ του άρθρου 559 αρ. 1 εδ. α Κ.Πολ.Δ., λόγοι αναίρεσης πρέπει να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι.»

Ακολούθησε και η προφορική ανάπτυξη των λόγων της αναίρεσής μας στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου από τους συνηγόρους μας, καθηγητή Απόστολο Γεωργιάδη και Αναστάσιο Αβραντίνη, το δε δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει αργότερα την απόφασή του.

9.

Στις 4.5.2017 δημοσιεύθηκε η υπ’ αριθμό 697/2017 απόφαση του Αρείου Πάγου, που μας άφησε άφωνους. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν: Βασίλειος Πέππας (πρόεδρος), Πηνελόπη Ζωντανού (εισηγήτρια), Γεώργιος Λέκκας, Αγγελική Τζαβάρα, Θωμάς Γκατζογιάννης. Η απόφαση αυτή αγνόησε επιδεικτικά την υποβληθείσα επί της υποθέσεως εμπεριστατωμένη εισήγηση, απέρριψε συλλήβδην όλους τους λόγους αναίρεσής μας, επικύρωσε την πολλαπλώς λοιδορηθείσα απόφαση του Εφετείου και μας καταδίκασε στη δικαστική δαπάνη. Το εκπληκτικό είναι ότι η απόφαση αυτή εκδόθηκε ομόφωνα, όπερ σημαίνει ότι ακόμη και η εισηγήτρια της υποθέσεως περιφρόνησε την εισήγησή της και –χωρίς την παραμικρή εξήγηση– ψήφισε εναντίον της. (Λογική εξήγηση βέβαια υπάρχει, αλλά δεν θα βρεθεί στις αιτιολογίες της απόφασης αυτής. Βλ. παρακάτω).

Η απόφαση αυτή καθαρογράφτηκε στις 9.6.2017 οπότε και ο αντίδικός μας «δικαιωμένος» κίνησε εναντίον μας τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης της εφετειακής απόφασης. Ακολούθησε διεθνής κατακραυγή η οποία καταγράφηκε στα προσκομιζόμενα τεύχη του περιοδικού μας και ιδίως στο τεύχος 87 (Σεπτ. 2017).

10.

Αφού συνήλθαμε από την οδυνηρή έκπληξη προσπαθήσαμε να βρούμε κάποια εξήγηση αυτής της εκπληκτικής αποφάσεως. Ουδείς μπόρεσε να μας προτείνει κάποια εξήγηση που να βασίζεται στον νόμο, στο δίκαιο ή/και στη νομολογία. Ως διά να μας λυθεί κάθε απορία, λίγους μήνες μετά τη δημοσίευση της αποφάσεως αυτής, η κυβέρνηση επέλεξε τους νέους επικεφαλής του Αρείου Πάγου, καθόσον η θητεία της προηγούμενης προέδρου του ανωτάτου δικαστηρίου είχε λήξει. Έτσι στις επιλογές που έγιναν, είχαμε τα εξής αποτελέσματα: Βασίλειος Πέππας, πρόεδρος ΑΠ, Πηνελόπη Ζωντανού και Γεώργιος Λέκκας, αντιπρόεδροι του ΑΠ. Δηλαδή τρεις από τους πέντε αρεοπαγίτες της επίμαχης σύνθεσης επιλέχθηκαν για τις ανώτατες θέσεις Προέδρου και Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου. (Οι υπόλοιποι δύο προφανώς δεν είχαν τα τυπικά προσόντα – αλλά ασφαλώς κάποια λύση θα βρέθηκε). Μάλιστα ειδικά για τον Πρόεδρο Βασίλειο Πέππα συνέβη το λίαν πρωτότυπο, η Κυβέρνηση να περιμένει την ενηλικίωσή του στη θέση του αρεοπαγίτη, έτσι ώστε και τυπικά να μπορεί να επιλεγεί για τη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου. Για τον λόγο αυτόν ο Άρειος Πάγος παρέμεινε ακέφαλος για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Φυσικά όσα κι αν μας έλεγαν για να μας «παρηγορήσουν» οι νομικοί μας παραστάτες, εμείς είχαμε καταλήξει στα συμπεράσματα που κάθε λογικός άνθρωπος οικών την παρ’ ημίν Ιερουσαλήμ θα κατέληγε. Προφανώς δε, προφανέστατα, ο αντίδικός μας υπουργός Εξωτερικών του νυν κυβερνητικού μορφώματος Νικ. Κοτζιάς θα ήταν εξ εκείνων που «και με τα δύο χέρια» ψήφισε την προαγωγή των συγκεκριμένων προσώπων στις θέσεις Προέδρου και Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου, αφού είχε την ευκαιρία, ιδίοις όμμασι να διαπιστώσει την ευθυκρισία των συγκεκριμένων δικαστικών. Το γεγονός αυτό και μόνο βέβαια αρκεί ώστε να καταστήσει την συγκεκριμένη επιλογή διαβλητή.

11.

Αφού με αυτό τον περιπετειώδη τρόπο ο Άρειος Πάγος απέκτησε ηγεσία, αποστείλαμε στον πρώτο εναγόμενο Βασίλειο Πέππα, νεοφώτιστο πρόεδρο του Δικαστηρίου και πρόεδρο της συνθέσεως που εξέδωσε την εναντίον μας άδικη απόφαση, την από 5 Οκτωβρίου 2017 εξώδικό μας η οποία του επιδόθηκε υπό την ιδιότητά του αυτή στις 6 Οκτωβρίου 2017. Με την εξώδικο αυτή διαμαρτυρόμασταν για την εναντίον μας αδικία και τον καλούσαμε –αφού πλέον η εκλογή του σε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου δεν μπορούσε να ανακληθεί– επικαλούμενοι δε και τις πρόσφατες τότε δηλώσεις του «επί τη αναλήψει των νέων καθηκόντων του» για Δικαιοσύνη ως πάνδημο αίτημα του Ελληνικού Λαού κ.λπ, να κινήσει οίκοθεν τη διαδικασία για την ανάκληση της εναντίον μας βάναυσα άδικης απόφασης, τάσσαμε δε προθεσμία μιας εβδομάδος, ήτοι μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 2017, για τη συντέλεση των ανωτέρω. Η προθεσμία αυτή πέρασε άπρακτη, με τον κ. Πρόεδρο να εμμένει έμπρακτα, έστω και σιωπηρά στην απόφαση που ο ίδιος και οι συνάδελφοί του εξέδωσαν, καθιστώντας έτσι, ως μη έδει, τον Άρειο Πάγο συναποδέκτη των λοιδοριών κατά της μνησθείσας εφετειακής απόφασης. Επίσης ούτε και οι λοιποί συντελεστές της απόφασης αυτής έπραξαν οτιδήποτε (με το εξώδικο αυτό καλούσαμε τον κ. Πρόεδρο να έλθει σχετικά σε συνεννόηση με τους λοιπούς συντελεστές της ανωτέρω απόφασης – ταφικού μνημείου της έννοιας της Δικαιοσύνης).

Παραθέτουμε εδώ το κείμενο της εξώδικης διαμαρτυρίας μας ως βασικό της δικογραφίας, το οποίο στηρίζει και δικαιολογεί απολύτως την παρούσα αγωγή κακοδικίας και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους επιλέξαμε και αυτόν τον τρόπο ώστε να αξιώσουμε επιτέλους απονομή ουσιαστικής Δικαιοσύνης.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Ή/ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΗ

Διαμαρτυρία, Αίτηση, Πρόσκληση και Δήλωση

Του Μανώλη Βασιλάκη, διευθυντή της Athens Review of Books (οδός Δημοχάρους αρ. 61, Αθήνα), θύματος της 697/2017 απόφασης του ΑΠ καθώς και άλλων δύο παρομοίως εξωφρενικών δικαστικών αποφάσεων, που οδήγησαν στην καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ (Υποθέσεις: Βασιλάκης κατά Ελλάδας και Λιοναράκης κατά Ελλάδας).

ΠΡΟΣ τον

Βασίλειο Πέππα, Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (Λεωφόρος Αλεξάνδρας αρ. 121).

ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣ:

• Την Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη εν προκειμένω από τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Σταύρο Κοντονή, Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Λεωφ. Μεσογείων 96.
• Την Αξιωματική Αντιπολίτευση, εκπροσωπούμενη από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, Πειραιώς 62, Μοσχάτο.
  
  

1.

Όπως είναι ελεεινά γνωστό, έχετε προεδρεύσει της συνθέσεως του Α1 πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, που εξέδωσε την διαβόητη πλέον υπ’ αριθμό 697/2017 απόφαση. Ασφαλώς ενθυμείστε ότι επρόκειτο για αίτηση αναιρέσεώς μας κατά της υπ’ αριθμό 4034/2015 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών, με την οποία, εντελώς παράνομα και παράλογα είχε γίνει εν μέρει δεκτή μια παιδαριωδώς προπετής αγωγή του Ν. Κοτζιά, ήδη υπουργού Εξωτερικών, εναντίον μας. Η απόφαση του Εφετείου είχε επικριθεί σε βαθμό λοιδορίας από νομικούς και σημαντικούς άλλους επιστήμονες της χώρας και του εξωτερικού, ως μελανή κηλίδα στην ελληνική νομολογία. Διότι είχε δεχθεί «πράγματα» τα οποία έρχονταν σε μετωπική σύγκρουση τόσο με τα νομικά όσο και με την κοινή λογική, αλλά και με πασίδηλα γεγονότα τα οποία οφείλει να γνωρίζει ο καθένας· πολύ δε περισσότερο οι δικαστές αυτού που αποκαλείται «το μεγαλύτερο εφετείο της χώρας».

Συγκεκριμένα η απόφαση αυτή, μετά από έναν καταιγισμό ψευδών εκ μέρους του αντιδίκου μας, θέλησε και δέχτηκε ότι: α) Η έκφραση «γκαουλάιτερ του Σταλινισμού» δηλώνει πως ο περί ού ο λόγος υπουργός ήταν …Ναζί. β) καίτοι γεννημένος στα 1950, ο ενάγων «υπήρξε εκ των ιδρυτών του ΚΚΕ» (που ιδρύθηκε στα 1918/1924!). Εν τούτοις όμως δεν ήταν θαυμαστής ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων. γ) εντελώς παράνομα διέστρεψε τα πράγματα και βάφτισε τις αξιολογικές κρίσεις γεγονότα. δ) εθελότυφλα αγνόησε τα πραγματικά ντοκουμέντα της προπαγανδιστικής δράσης του διώκτη μας υπέρ των καθεστώτων Χόνεκερ και Γιαρουζέλσκι, ακόμη και το γεγονός ότι τασσόταν υπέρ της ένοπλης βίας και ενός γεωγραφικά περιορισμένης έκτασης εμφυλίου στην Ελλάδα που «απλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο». ε) περιφρόνησε με τρόπο νεαντερτάλειο τόσο την πάγια όσο και την εντελώς πρόσφατη νομολογία του ΕΔΔΑ. στ) γενικά αγνόησε όλους τους κανόνες της ιστορίας (δηλαδή πασίδηλα γεγονότα), της γραμματικής, της λογικής και της νομικής επιστήμης. ζ) παρείδε ότι ένας διάδικος που ισχυρίζεται στα δικογραφήματά του ότι εξελέγη καθηγητής στα πανεπιστήμια του Μαρβούργου, της Οξφόρδης και του Χάρβαρντ, ότι είναι απόγονος του …Παλαιών Πατρών Γερμανού και άλλα φαιδρά, δεν μπορεί ποτέ να λέει την αλήθεια.

Οι αλλόκοτες παραδοχές της αποφάσεως αυτής όχι απλώς κατακρίθηκαν, αλλά κυριολεκτικά χλευάστηκαν εκ μέρους του νομικού και πνευματικού κόσμου της χώρας, ενώ –πέραν ασφαλώς του αντιδίκου μας– δεν βρέθηκε ούτε ένας (1) εχέφρων άνθρωπος που να βρίσκει σ’ αυτήν κάτι σωστό.

Σε αντίκρουση αυτού του καταιγισμού ψευδών και παραλογισμών προσκομίσθηκαν από την πλευρά μας με νόμιμη επίκληση αποδεικτικά στοιχεία αδιαμφισβήτητου κύρους, μεταξύ των οποίων και το βιβλίο-έκδοση του καθεστώτος Χόνεκερ Der autonome Intellekt στο οποίο ήταν συν-συγγραφέας ο προπετής ενάγων Ν. Κοτζιάς, υπό την καθοδήγηση του επικεφαλής της Προπαγάνδας του απάνθρωπου εκείνου καθεστώτος Μάνφρεντ Μπουρ, γνωστού ως «Ελαφοπόδαρου» της Στάζι. Άλλωστε εδώ δεν υπήρχε καν χρεία μαρτύρων και μαρτυριών, αφού ο αντίδικός μας ως υπουργός πλέον, παραδέχθηκε λίγο προ της δευτεροβάθμιας δίκης σε συνέντευξή του στον γερμανικό Spiegel (κατόπιν εορτής βεβαίως) ότι τότε έγραφε ανοησίες κατ’ εντολή του κόμματος στο οποίο παλαιότερα ανήκε, (πριν περιπλανηθεί σε διάφορα άλλα κόμματα για να καταλήξει στο νυν κυβερνών μόρφωμα).

Η εισήγηση επί της αναιρέσεώς μας της διορισθείσας εισηγήτριας αρεοπαγίτου Πηνελόπης Ζωντανού ήταν θετική για τρεις (3) τουλάχιστον από τους πέντε προβληθέντες λόγους που αφορούσαν παρανομίες της εφετειακής απόφασης, ενώ και ένας ακόμη τουλάχιστον λόγος έπρεπε να γίνει δεκτός, σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις των νομικών μας παραστατών, ανθρώπων όχι άμοιρων νομικής (αλλά και γενικότερης) παιδείας. Φυσικά θα αρκούσε η παραδοχή έστω και ενός λόγου για την εκ ρίζης αναίρεση και εξαφάνιση της ανωτέρω, εντελώς καταγέλαστης αποφάσεως του Εφετείου.

2.

Ωστόσο η υπό την προεδρία σας εκλεκτή σύνθεση του Αρείου Πάγου, περιφρονώντας την ικανώς τεκμηριωμένη εισήγηση, απέρριψε σύρριζα όλους τους λόγους αναιρέσεως, χωρίς καμία στοιχειωδώς σοβαρή πειστική σκέψη. Σαν να μην αρκούσε αυτό, ακόμη και η εισηγήτρια, ως εκ θαύματος παρασυρθείσα, άλλαξε άρδην θέση, αγνόησε και με εκπλήσσουσα ελαφρότητα καταψήφισε αναιτιολόγητα τη γραπτή εισήγησή της, για την οποία, προφανέστατα, είχε καταναλώσει ικανό χρόνο και πολλή νομική φαιά ουσία. Έτσι με την κυνική πλειοψηφία πέντε προς μηδέν ο υπό την συγκεκριμένη σύνθεση Άρειος Πάγος εμφανίζεται να διαπίστωσε ότι η πανταχόθεν εμπτυσθείσα απόφαση του Εφετείου ήταν κατά πάντα και μέχρι κεραίας άψογη. Τέτοια όμως δεχόμενος ο υφ’ υμάς Άρειος Πάγος, κατέστη αλληλέγγυός της και εκουσίως κατέστη συναποδέκτης των εναντίον της αποφάσεως αυτής αιχμηρών ψόγων. Σε τέτοιο διασυρμό όμως κανείς δεν είχε το δικαίωμα να εκθέσει το ανώτατο δικαστήριό μας.

Τις συνθήκες υπό τις οποίες εκδόθηκε η περί ής ο λόγος απόφαση του Αρείου Πάγου, σεις άριστα γνωρίζετε, ως διευθύνας τις σχετικές διεργασίες που οδήγησαν στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σε ό,τι μας αφορά, αφού συνήλθαμε από το σοκ, καταλήξαμε ότι η απόφασή σας δεν μπορεί επ’ ουδενί να υπήρξε προϊόν απροσωπόληπτης δικαστικής κρίσης. (Το ίδιο ασφαλώς θα κάνατε και εσείς, αν βρισκόσασταν στη θέση μας). Θεωρήσαμε ότι για να εκ-δώσετε την συγκεκριμένη απόφαση, με κίνδυνο μάλιστα ανεξίτηλου στιγματισμού της δικαστικής σας σοβαρότητας, κάποιοι σπουδαιότεροι λόγοι θα συνέτρεχαν. Βεβαίως όχι λόγοι εθνικοί ‒ η γνωστή καταφυγή των επιτηδείων.

Λίγους μόλις μήνες μετά την έκδοση της απίστευτης αυτής αποφάσεως ανακοινώθηκαν οι διορισμοί εκ μέρους της κυβέρνησης στις θέσεις του προέδρου και των αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου. Έτσι, και χωρίς την ελάχιστη για εμάς έκπληξη, εσείς μεν διοριστήκατε πρόεδρος, ενώ και άλλα δύο μέλη της επίμαχης συνθέσεως διορίσθηκαν σε θέσεις αντιπροέδρων. Ήταν καταφανές ότι –ασχέτως των δικών σας προθέσεων‒ η κυβέρνηση σας θεωρεί πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης της. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ειδικά για εσάς, περίμενε την αρεοπαγιτική σας «ενηλικίωση» ώστε να μπορεί και τυπικά να σας διορίσει, παρακάμπτοντας αξίες και την επετηρίδα. Για τον λόγο αυτόν ζήσαμε και το πρωτοφανές να μείνει ο Άρειος Πάγος ακέφαλος και ακυβέρνητος για κάμποσους μήνες, μετά την αποχώρηση της εγνωσμένου κύρους Β. Θάνου και την εκτρωματική προσπάθεια αντισυνταγματικής παράτασης της θητείας της.

Δεν γνωρίζουμε άλλες πιθανές υποθέσεις από τις οποίες καλλιεργήθηκε αυτή η κυβερνητική εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σας, αλλά εμάς μας αρκεί η κατάφωρη αδικία που υπαιτιότητί σας βιώσαμε. Το γεγονός ότι προσφεύγουμε στο ΕΔΔΑ μικρή σημασία έχει, αφού ο αντίδικός μας, οπλισμένος με την απόφαση-όπλο που του εκδώσατε (αυτό δεν είναι απόφαση, είναι άδεια οπλοφορίας), προχώρησε ήδη σε ιταμές πράξεις αναγκαστικής εκτελέσεως, με εφιαλτικό στόχο τον στόχο των ονείρων του, ήτοι το κλείσιμο της Athens Review of Books. Χρησιμοποιώντας δε τον μηχανισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, σαν να ήταν Υπουργείο του Χόνεκερ ή του Γιαρουζέλσκι, την προπαγάνδα των οποίων υπηρέτησε, και με όπλο ακριβώς αυτή την απόφαση προσπαθεί να μας συντρίψει: αυτά όμως δεν τα βλέπει η Θέμις που με δεμένα μάτια κραδαίνει σπαθί, ούτε οι ανεξάρτητοι και αδέκαστοι λειτουργοί της, οίος υμείς, στο μέτρο των δυνατοτήτων σας, βεβαίως. Φυσικά δεν θα επαναλάβουμε το χιλιοειπωμένο για τη γυναίκα του Καίσαρα, όταν τα πράγματα βοούν.

3.

Με την ανάληψη των καθηκόντων σας διαβάσαμε δηλώσεις σας στον Τύπο για διαχρονικό και επιτακτικό αίτημα των συμπολιτών μας για «αποτελεσματική λειτουργία της δικαιοσύνης με όσα πολλά μπορούν να εννοηθούν με τις λίγες αυτές λέξεις». Σε ό,τι μας αφορά, εννοήσαμε. Έντρομοι μάλιστα. Βεβαιώσατε επίσης «ότι οι δικαστικοί λειτουργοί όλων των βαθμίδων επιτελούν το καθήκον τους με αίσθημα ευθύνης» κλπ, κλπ. Προφανώς από τους ανωτέρω δεν εξαιρείτε τον εαυτό σας. Δραττόμενοι λοιπόν της ευκαιρίας των δηλώσεών σας, σας προσφέρουμε την ευκαιρία να δώσετε αμέσως, σεις ο ίδιος, δείγμα γραφής για το πώς εννοείτε αυτές τις ‒διόλου πρωτότυπες, βέβαια‒ διακηρύξεις.

Ζητάμε από εσάς καταρχήν να αναγνωρίσετε εμπράκτως ότι μας αδικήσατε ενσυνείδητα, ήτοι με τρόπους, φευ, όχι συγγνωστούς. Όθεν σας καλούμε παραχρήμα, ήτοι άνευ υπαίτιας βραδύτητος, να κινήσετε ο ίδιος αυτεπάγγελτα τις διαδικασίες ανάκλησης, ακύρωσης και εξαφάνισης της ανωτέρω προκλητικής απόφασης που ο Άρειος Πάγος υπό την προεδρία σας εξέδωσε σε βάρος μας. Διότι είναι αδύνατο να πείσει ακόμη και τον πιο αμβλύνοα συμπολίτη μας ότι αποτέλεσε πράξη «απόδοσης δικαιοσύνης». Οι λόγοι για κάτι τέτοιο υπάρχουν τόσο στην εισήγηση Ζωντανού, όσο και στα στοιχεία που προσκομίστηκαν και τέθηκαν υπόψη σας ‒ αλλά εσείς συνειδητά αγνοήσατε. Σας καλούμε συνεπώς να διασκεδάσετε κάθε υπόνοια ότι συνειδητά καταπατήσατε την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ότι συνειδητά αγνοήσατε ακόμη και την πιο πρόσφατη απόφαση του ΕΔΔΑ, η οποία στις 19 Ιανουαρίου 2017 καταδικάζοντας ακόμη μια φορά την Ελλάδα επεξέτεινε τα όρια του θεωρούμενου πολιτικού προσώπου, κρίνοντας ότι ακόμη και ένα απλό μέλος μιας γνωμοδοτικής επιτροπής κατείχε «σχεδόν πολιτική θέση». Πόσο μάλλον ο υπουργός Εξωτερικών που είναι πολιτικός από το 1974, ως μέλος τότε της ηγεσίας του ΚΚΕ, έως και σήμερα σε διάφορα άλλα κόμματα. Όπως και να ’χει όμως δεν σας έδωσε κανείς το δικαίωμα με τις αποφάσεις σας να διασύρετε σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο το ανώτατο δικαστήριο στο οποίο βρεθήκατε να υπηρετείτε. Διότι αν μεν πιστεύετε στην ορθότητα της αποφάσεώς σας αυτό μαρτυρεί ανεπάρκεια αδιανόητη για κάποιον που επιλέχθηκε να αναλάβει την ανώτατη θέση στην ιεραρχία της δικαιοσύνης. Εάν δε πάλι την εκδώσατε τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος, αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί δείγμα δικανικής εντιμότητας.

Ωστόσο, θα συμφωνήσετε ελπίζουμε, δεν θα πρέπει απαραιτήτως η χώρα να διασυρθεί ακόμη μία φορά ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για μια κακοδικία που «βγάζει μάτι», που θα μείνει στα ανέκδοτα της δικαστικής ιστορίας της χώρας. Εξάλλου, εσείς τον στόχο σας τον πετύχατε. Γίνατε πρόεδρος μετά από μια περιπετειώδη διαλογή. Μάλιστα μετά από παραμερισμό άλλων αξίων συναδέλφων σας, η δε κυβέρνηση την απόφασή της του διορισμού σας (όπως και των συνεργατών σας στην εναντίον μας απόφαση) δεν μπορεί να την πάρει πίσω. Σε ό,τι μας αφορά, θεωρούμε ότι όλοι οι προαχθέντες αναρριχηθήκατε κυριολεκτικά πατώντας επάνω μας. Επειδή όμως τυχαίνει να μην είμαστε άψυχα πτώματα, διαμαρτυρόμαστε για την αδικία που εν ψυχρώ διαπράξατε σε βάρος μας και σας καλούμε πάραυτα να αποδείξετε ότι όντως εννοούσατε τις δηλώσεις που πρόσφατα κάνατε περί Δικαιοσύνης, σεβασμού των Πολιτών, κ.τ.τ. Τούτο δε μέσα στη γενική υποχρέωση των Αρχών να ανακαλούν πράξεις άδικες ή παράνομες που σκανδαλίζουν το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών. Άλλως μέσα στη γενική πολιτισμική αρχή ότι ο δράστης Κακού ενέχεται σε επανόρθωσή του. «Ο τρώσας και ιάσεται», όπως έλεγαν οι Αρχαίοι. Ασφαλώς γνωρίζετε ότι το κύρος των δικαστικών αποφάσεων δεν βρίσκεται στο ύψος του βαθμού δικαιοδοσίας, αλλά στην έντιμη ορθότητά τους και μόνο. Που θα πει ότι οι σκολιές αποφάσεις στερούνται οποιουδήποτε κύρους. Θα προχωρούσαμε μάλιστα να πούμε ότι αποτελεί καθήκον για τον έντιμο πολίτη η μη συμμόρφωση σε τέτοιας στάθμης αποφάσεις.

4.

Εσείς ο οποίος πείσατε ακόμη και την εισηγήτρια Ζωντανού να αυτοδιασυρθεί καταψηφίζοντας την εισήγησή της, ασφαλώς μπορείτε να βρείτε τρόπους επανόρθωσης του Κακού που προξενήσατε τόσο σε εμάς όσο και στην Ελληνική Δικαιοσύνη, που ασφαλώς δεν στερείται εντίμων δικαστών. Σε περίπτωση που προκρίνετε να εμμείνετε στην αλλόκοτη απόφασή σας, σας καλούμε να έρθετε σε εκ νέου συνεννόηση με τον αντίδικό μας ώστε να σταματήσει να χρησιμοποιεί το όπλο που του εκ-δώσατε. Τέλος, αν καμία λύση δεν θεωρείτε εφικτή, σας καλούμε να καταβάλετε εσείς εξ ιδίων και «εις ολόκληρο» το ποσό των λύτρων στα οποία μας καταδικάσατε, άλλως από κοινού μαζί με τα άλλα μέλη της συνθέσεως που φιλοτέχνησε την υπ’ αριθμό 697/2017 απόφαση του Αρείου Πάγου. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε καμιά διάθεση να πληρώσουμε εμείς τόσο ακριβά την προεδρία σας (και τις αντιπροεδρίες τους). Και εμείς μεν είμαστε δικαιολογημένα υπερήφανοι για την Athens Review of Books. Ωστόσο αναρωτιόμαστε εσείς πόσο υπερήφανος μπορεί να είστε με την όχι εξ αμελείας απόφαση που εκδώσατε εναντίον ενός τέτοιου περιοδικού. Αισθανόμαστε δε και φόβο απλώς με την ιδέα ότι εσείς (όπως και οι συνεργάτες σας) μπορεί να μην έχετε συναίσθηση του κακού που κάνατε. Το στίγμα της φίμωσης μιας διεθνώς καταξιωμένης επιθεώρησης όπως η Athens Review of Books μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε τις παράφρονες αξιώσεις ενός αείποτε σταλινικού πολιτικού, θα το φέρετε ΕΣΕΙΣ στο ακέραιο και ες αεί. Οι προνεωτερικές αντιλήψεις των δικαστών που εξέδωσαν τις τρεις κυνικές αποφάσεις και του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου στον οποίο χρεώθηκε η σχετική αναφορά μας, για το τι εκπροσωπεί η Athens Review of Books αλλά και για το τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, είναι ντροπιαστικές ‒ τόσο για τους δράστες τους (πράγμα αδιάφορο), όσο και για τη χώρα και τους δικαστικούς μηχανισμούς της. Σε συνδυασμό με την παχυλή αγραμματοσύνη και την εμμονική «εθνική αντίσταση» στη νομολογία του ΕΔΔΑ, διαιωνίζουν το Κράτος Αδίκου. Μερικές από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία τόσο των Γραμμάτων, του Πολιτισμού, όσο και της Ελληνικής Δικαιοσύνης θα φέρουν το ονοματεπώνυμο και την υπογραφή σας. Εδώ πρόκειται για νομιμοποίηση κακοηθειών durch Verfahren, για να παραφράσουμε τον Λούμαν. Διότι απέναντί μας είστε ένοχος και το γνωρίζετε!

Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας συνεπεία άδικων πράξεων και ασυγχώρητων παραλείψεων, σας καλώ να μου απαντήσετε εντός ευλόγου χρόνου όχι μεγαλύτερου της μιας εβδομάδος από της επιδόσεως της παρούσης, αρμόδιος δε δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα στον Βασίλειο Πέππα, πρόεδρο του Αρείου Πάγου, καθώς και στους θεσμικούς φορείς που αυτή κοινοποιείται, για να λάβουν γνώση και για όλες τις νόμιμες συνέπειες, και να την αντιγράψει στις οικείες εκθέσεις επίδοσης.

Αθήνα 5 Οκτωβρίου 2017
Ο εξωδίκως προσκαλών πολίτης

Μανώλης Βασιλάκης

12.

Δημοσιεύσαμε αυτούσιο το εν λόγω εξώδικο στο τεύχος Φεβρουαρίου 2018 της Athens Review of Books, ως υπενθύμιση προς τον κ. Πρόεδρο και τους άλλους αρεοπαγίτες που φιλοτέχνησαν αυτό το ταφικό δικανικό μνημείο. Εξακολουθούν να αγνοούν το αίτημά μας για Δικαιοσύνη: γνωρίζουν ότι μας αδίκησαν και επιμένουν στην άδικη απόφασή τους. Έχουμε βέβαια προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τις 6.12.2017, ωστόσο επιμένουμε να απαιτούμε δικαιοσύνη από τον μηχανισμό απονομής της στην πατρίδα μας. Αυτό είναι το νόημα της υποβολής της παρούσας αγωγής κακοδικίας, παρά τις «πρακτικές» συμβουλές και νουθεσίες που μας απέτρεπαν, αφού το είδος ουδέποτε ευδοκίμησε στην χώρα της οιονεί παπικά αλάνθαστης δικαιοσύνης, πολλώ δε μάλλον όταν στρέφεται κατά της νεότευκτης ηγεσίας του Αρείου Πάγου. Παρ’ όλα αυτά όμως αρνούμαστε να υποκύψουμε στις δυνάμεις αυτής της λογικής («αυτή είναι η Ελλάδα», «εσύ θα αλλάξεις το Ρωμαίικο;» κ.τ.τ.).

Επειδή δε αυτή η Ελλάδα ανήκει ακόμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη και κράτος δικαίου. Εφόσον σιωπούν ο Πρόεδρος και οι άλλοι αρεοπαγίτες που επιμένουν στην Άδικη και διόλου τιμητική γι’ αυτούς απόφαση, μετά την εκπνοή της προθεσμίας της 14ης Οκτωβρίου 2017, υποβάλλουμε την παρούσα αγωγή κακοδικίας. Αν δε χρειαστεί, θα προσφύγουμε εκ νέου στο Δικαστήριο του Στρασβούργου. Δεν παραιτούμεθα από το δικαίωμά μας ως πολιτών σε δίκαιη δίκη, δεν παραιτούμεθα από το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμά μας στην ελευθερία του λόγου.

Διότι δυστυχώς σε κανένα στάδιο αυτού του μακρού δικαστικού αγώνα δεν είχαμε δίκαιη δίκη: δεν είναι δυνατόν να κρατούν οι ανωτέρω δικαστές στα χέρια τους το χαφιέδικο πόνημα Der autonome Intellekt με την υπογραφή και του Κοτζιά που εξέδωσε το καθεστώς Χόνεκερ και να αποφαίνονται με ελαφρότητα ότι αυτό δεν αποδεικνύει τίποτε· ούτε καν ότι ο ενάγων και αντίδικός μας υπήρξε καν απλός θαυμαστής του εκεί εξυμνούμενου καθεστώτος! Δεν μπορεί να κρατούν το βιβλίο ωμής σταλινικής προπαγάνδας Η Πολωνία κι εμείς και να επαναλαμβάνουν ότι δεν αποδεικνύει πως υπήρξε καν θαυμαστής της κομμουνιστικής δικτατορίας! Δεν είναι δυνατόν να γράφουν ότι είναι εκ των ιδρυτών του ΚΚΕ (αλλά …όχι θαυμαστής των κομμουνιστικών καθεστώτων) και να μπορεί να σταθεί αυτό το αλλόκοτο κατασκεύασμα. Δεν θα έπρεπε να είναι δυνατόν να περιέχουν τόσες ακρισίες σε μια φράση και να επικυρώνει την απόφασή τους ο Άρειος Πάγος. Και μάλιστα ενώ το ΚΚΕ γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του!! Θα πρέπει τέλος να μας δοθεί μια πειστική εξήγηση πώς είναι δυνατόν να συντάσσει η αρεοπαγίτης εντέλει μια εισήγηση-φάρσα βάσει της οποίας διεξήχθη μια παρωδία δίκης, όπως αποδείχθηκε στο ανώτατο δικαστήριο, και όταν έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας να την καταψηφίζει, χωρίς καμιά απολύτως αιτιολογία, με τις σκέψεις όλων στις επικείμενες προαγωγές.

13.

Ο Υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιώντας αυτή την παράνομη απόφαση προχώρησε αμέσως στην δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών μας και στην δέσμευση των εσόδων του περιοδικού από το Πρακτορείο Διανομής «ΑΡΓΟΣ». Παράλληλα, χρησιμοποιώντας παράνομα τον μηχανισμό του Υπουργείου Εξωτερικών για αυτή την ιδιωτική του αντιδικία, επιδόθηκε σε διεθνή εκστρατεία κατασυκοφάντησης του «ζεύγους Βασιλάκη» (όπως μας αποκαλούσε) και του περιοδικού μας και με ποικίλους άλλους τρόπους και μεθόδους ΣΤΑΖΙ. Δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο σε ευρωπαϊκή δημοκρατία, δεν υπάρχει προηγούμενο κήρυξης παγκόσμιου πολέμου από ένα ευρωπαϊκό κράτος εναντίον δύο πολιτών του με στόχο τη συντριβή τους. Για όλα αυτά ρητώς επιφυλασσόμαστε για την περίοδο που ο εν λόγω δεν θα έχει την υπουργική προστασία.

Διεθνούς κύρους έντυπα ασχολήθηκαν με την πρωτοφανή βία που άσκησε εναντίον μας ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς (για να επιβεβαιώσει τον σταλινισμό του τον οποίο εντελώς αφύσικα δεν ήθελαν να δουν οι φυσικοί δικαστές μας), ενώ δεκάδες διαπρεπείς ξένοι επιστήμονες και έλληνες ακαδημαϊκοί επέκριναν τον αεί σταλινικό αντίδικό μας. Ως κυβερνητική επέμβαση στη Δικαιοσύνη, αλλά και το όνομα του φαινομένου Πηνελόπη Ζωντανού επικρίθηκε από τους Financial Times, την Frankfurter Allgemeine Zeitung, την Neue Zürcher Zeitung κ.ά. Πάνω απ’ όλα, τίτλος τιμής για μας ήταν η συμπαράσταση μορφών της διεθνούς αντίστασης κατά του ναζισμού και του φασισμού όπως οι Μανώλης Γλέζος και Περικλής Κοροβέσης που μας χαρακτήρισαν «γκαουλάιτερ της δημιουργίας», αλλά και ακαδημαϊκών όπως ο τότε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Θανάσης Βαλτινός, ο Νομπελίστας Χριστόφορος Πισαρίδης, διαπρεπείς ακαδημαϊκοί διεθνούς κύρους (Lars Baerentzen, Richard Clogg, Kevin Featherstone, John O. Iatrides, James E. Miller, Alexander Nehamas, και πολλοί άλλοι).

14.

Κατά της αποφάσεως αυτής και συγκεκριμένα κατά της Ελλάδος προσφύγαμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την από 6.12.2017 προσφυγή μας της οποίας επίκειται ο προσδιορισμός. Τούτο σημαίνει ότι για μία ακόμη φορά οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώσουν τις συνέπειες μιας ακόμη κακοδικίας που βοά αφ’ εαυτής.

15.

Ενόψει των ανωτέρω είναι κραυγαλέα προφανές ότι εδώ έχουμε περίπτωση κακοδικίας σε βάρος μας με την έννοια ότι εκδόθηκαν δικαστικές αποφάσεις (πρωτοδικείου – εφετείου και Αρείου Πάγου) με τις οποίες, παρά τον νόμο και το δίκαιο, ευνοήθηκε ο αντίδικός μας Νικ. Κοτζιάς και με αντίστοιχη υλική και ηθική ζημία ημών. Οι αποφάσεις αυτές οφείλονται σε ηθελημένο δόλο των συγκεκριμένων δικαστών που δίκασαν, σε κάθε δε περίπτωση σε βαριά αμέλειά τους που εξομοιώνεται προς τον δόλο.

Ειδικότερα, κατά το άρθρο 914 ΑΚ υπάρχει ευθύνη από αδικοπραξία όταν ο υπαίτιος παραβιάζει εκ δόλου ή από βαριά αμέλεια διάταξη νόμου, και από την παραβίαση αυτή προκαλείται υλική ή ηθική βλάβη στον δικαιούχο – ενάγοντα. Προς την παραβίαση της διάταξης νόμου εξομοιώνεται και η αγνόηση της ομόφωνης γνώμης της θεωρίας ή της νομολογίας επί συγκεκριμένου ζητήματος. Στην συγκεκριμένα μάλιστα περίπτωση υπάρχουν σαφώς και αποφάσεις του ΕΔΔΑ τις οποίες αγνόησαν επιδεικτικά οι δικάσαντες δικαστές, με προφανή σκοπό να ευνοήσουν τον αντίδικό μας υπουργό Ν. Κοτζιά, από τη στάση του οποίου μάλιστα εξαρτιόταν άμεσα και η υπηρεσιακή τους κατάσταση. Το τι ακριβώς παραβίασαν οι συγκεκριμένοι δικαστές προκύπτει με σαφήνεια από την εισήγηση της εναγομένης αντιπροέδρου του Α.Π. Πηνελόπης Ζωντανού, η οποία περιέχει την αναγκαία νομική και θεωρητική τεκμηρίωση. Οι συγκεκριμένοι δικαστές όμως όχι μόνο αγνόησαν αυτή την εισήγηση, αλλά ακόμη και η συντάκτριά της την αγνόησε. Το περίεργο μάλιστα είναι ότι η απόφαση 697/2017 του Αρείου Πάγου που τελικά εκδόθηκε βρέθηκε σε αδυναμία να «αντικρούσει» τις θέσεις της Εισήγησης. Και ως μόνη λύση επιλέχθηκε η συνολική αγνόησή της… Και μόνο το γεγονός αυτό αρκεί να αποδείξει τον δόλο των συγκεκριμένων δικαστών. Μάλιστα το κλειδί για τη συγκεκριμένη κακοδικία παρέχουν σε κάθε καλόπιστο πολίτη οι προαγωγές – επιβραβεύσεις συγκεκριμένων μελών της συγκεκριμένης συνθέσεως, οι οποίοι προ-τιμήθηκαν με ανώτατες θέσεις, όπως Προέδρου και Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου. Υπήρξε λοιπόν μια συνειδητά σε βάρος μας άδικη δικαστική κρίση απλώς και μόνο επειδή ο αντίδικός μας τύχαινε να είναι υπουργός· από την στάση του οποίου εξαρτιόνταν οι συγκεκριμένοι δικαστές, πράγμα που μετ’ ου πολύ αποδείχθηκε. Δεν επρόκειτο λοιπόν για μια εξ αμελείας ή εξ ελαφρότητος έστω άστοχη δικαστική κρίση, αλλά για ενέργεια οφειλόμενη σε άμεσο δόλο. Συγκροτείται δηλαδή εδώ όχι απλώς η έννοια της αδικοπραξίας, αλλά εκείνη του αδικήματος κατά την έννοια του άρθρου 914 ΑΚ. Η τέτοια ευθύνη διέπεται από την αρχή της υπαιτιότητας, συνιστάμενης όπως εδώ στην ύπαρξη δόλου ή στην καλύτερη περίπτωση βαριάς, βαρύτατης αμέλειας. Δόλος δε υπάρχει όχι μόνο όταν ο δράστης επιδιώκει την πρόκληση ζημίας (άμεσος δόλος), αλλά και όταν προβλέπει και αποδέχεται ως αναγκαία ή ως ενδεχόμενη συνέπεια της παράνομης συμπεριφοράς του (ενδεχόμενος δόλος). Για την κατάφαση του δόλου πρέπει ο δράστης να γνωρίζει τα πραγματικά και νομικά περιστατικά που συνιστούν την παράνομη συμπεριφορά του και προσέτι να έχει συνείδηση του άδικου χαρακτήρα της. Προφανέστατα δε υπάρχει τέτοια συνείδηση του αδίκου όταν ο δικαστής παραβιάζει εν ψυχρώ το σύνολο της θεωρίας καθώς και αποφάσεις του ΕΔΔΑ και όταν η εισήγηση επί της υποθέσεως που κρίνει του αναφέρει σαφώς τις σχετικές θέσεις της νομολογίας και της θεωρίας. Επίσης όταν αποστρέφει το βλέμμα από την τέτοια Εισήγηση και την αγνοεί. Ιδιαίτερος δόλος βέβαια υπάρχει όταν τη στάση αυτή την επιδεικνύει ακόμη και ο ίδιος ο συντάκτης της σχετικής Εισήγησης. Φυσικά απαιτείται επίσης ικανότητα προς καταλογισμό – και θα ήταν εξωφρενικό να υποστηρίξει κανείς ότι στην Ελλάδα δικάζουν δικαστές χωρίς αυτό το δεσμευτικό προσόν.

Σε ό,τι μας αφορά, εμείς όχι μόνο ασκήσαμε όλα τα παρεχόμενα σε εμάς από την κείμενη νομοθεσία ένδικα μέσα και βοηθήματα. Μέχρι και την 403/18-11-2015 αναφορά υποβάλαμε κατά των δικαστών του πρωτοδικείου, αλλά και κατά των τότε εφετών Ερωτόκριτου Ερωτοκρίτου, Κυριάκου Φώσκολου και Στυλιανής Μπλέτα δικαστών του Εφετείου προς τον αρμόδιο επιθεωρητή αρεοπαγίτη (κ. Ν. Λεοντή) ο οποίος απεφάνθη ότι «δεν υπερέβησαν τα ακραία όρια της λογικής». Σημειωτέον ότι περιφρονώντας μας και ο συγκεκριμένος λειτουργός αυτής της Δικαιοσύνης εδέησε να μας κάνει γνωστό το αποτέλεσμα της μη έρευνάς του κατόπιν εξώδικης διαμαρτυρίας μας.

Προς τους ανωτέρω εφέτες μάλιστα είχαμε αποταθεί με τις από 11.4.2016 εξώδικες διαμαρτυρίες που επιδόθηκαν στις 15.4.2016 με τις οποίες ζητούσαμε:

«Συμμετείχατε στη σύνθεση του Εφετείου Αθηνών που εξέδωσε την υπ’ αρ. 4034/2015 απόφαση του Εφετείου Αθηνών στην υπόθεση Ν. Κοτζιάς εναντίον Athens Review of Books κ.λπ., της οποίας είμαι διευθυντής έκδοσης.

Ανάμεσα σε άλλες κρίσιμες παραδοχές της απόφασής σας, βάσει των οποίων προσδιορίστηκε τόσο η βλάβη όσο και η αποζημίωση του αντιδίκου μου, Υπουργού Εξωτερικών, περιλαμβάνεται και η παρακάτω προδήλως εσφαλμένη, η οποία επαναλαμβάνεται μάλιστα δυο φορές, έτσι που να αποκλείεται η παραδρομή:

«Και ναι μεν απεδείχθη ότι ο ενάγων [: Ν. Κοτζιάς] υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ», όμως «ούτε και από τα κείμενά του που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι προκύπτει ο θαυμασμός του για το εν λόγω απολυταρχικό καθεστώς και η διαφήμισή του».

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου, σας καλώ εντός 15 ημερών από της επιδόσεως να ζητήσετε εγγράφως συγγνώμη. Εκτός βέβαια εάν μπορείτε να μας παραδώσετε τα στοιχεία βάσει των οποίων «απεδείχθη» ότι ο Κοτζιάς υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ (το οποίο ιδρύθηκε το 1918/1924), οπότε θα σας ζητήσουμε εμείς συγγνώμη δημοσίως και με τον πιο πανηγυρικό τρόπο. Επίσης να εξηγήσετε γιατί –πέραν των άλλων– η συγγραφή ιδεολογικού πονήματος από τον αντίδικό μου υπό την σκέπη του Επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του ανατολικογερμανικού καθεστώτος και πασίγνωστου πλέον πράκτορα της αλήστου μνήμης Στάζι, δεν αποτελεί εκδήλωση θαυμασμού προς το καθεστώς Χόνεκερ. Άλλως με ποια κριτήρια ο ανωτέρω διαβόητος πλέον πράκτορας, γνωστός στον υπόκοσμο του καθεστώτος εκείνου ως «Ελαφοπόδαρος», βρήκε τον αντίδικό μας ώστε να συνεργαστεί μαζί του. Όλα αυτά ως θιγόμενος πολίτης και μέσα στα πλαίσια της καλής πίστης και πριν κινήσω τη διαδικασία για την εν λόγω περίπτωση με βάση όσα δικαιώματα μου παρέχονται από το ελληνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο ως πολίτη που αδικήθηκα.»
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται κ.λπ. …»

Δεν σταματήσαμε ούτε λεπτό αυτά τα χρόνια να διαμαρτυρόμαστε νομίμως για τις προειλημμένες και πρωτοφανούς βαναυσότητας και αυθαιρεσίας δικαστικές αποφάσεις που σαφώς υπονομεύουν το κράτος δικαίου, τη δημοκρατία, αμφισβητούν τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θέτουν εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού τη χώρα μας.

16.

Η ηθική βλάβη μας

Σε ό,τι αφορά την ζημία μας: Ως τέτοια νοείται κάθε βλάβη των εννόμων αγαθών του προσώπου συνεπεία του αδικήματος. Τέτοια είναι α) η υλική θετική ζημία και β) η ηθική βλάβη που προκλήθηκε στο θύμα της άδικης πράξης εκ μέρους του δικαστή. Σε ό,τι αφορά την ηθική βλάβη, αυτή κατ’ άρθρο 932 ΑΚ προσδιορίζεται σε κατ’ αρχήν μη αποτιμητή σε χρήμα ζημία που οφείλεται στην προσβολή εννόμων αγαθών του θύματος, είτε περιουσιακών είτε μη περιουσιακών, τα οποία αναφέρονται στην ηθική, πνευματική και σωματική συγκρότησή του, αλλά και τα διανοητικά και ψυχικά βασανιστήρια τα οποία υπέστημεν, το πνευματικό έργο που δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε, τα συνέδρια και τα έργα που ματαιώσαμε κι όλα αυτά επειδή δημοσιεύσαμε μια επιστολή αναγνώστη που αποκαλούσε φανατικό σταλινικό τον πιο κυνικό και αδίστακτο σταλινικό τυχοδιώκτη που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Πρωτίστως δε τραυματίστηκε μέσα μας κάθε έννοια περί Δικαίου, αφού υποφέραμε και υποφέρουμε ένεκεν δικαιοσύνης…

Εξαιτίας της παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς τους οι εναγόμενοι υποχρεούνται σύμφωνα με τα άρθρα 914 και 932 Α.Κ. σε πλήρη αποζημίωση για την ηθική βλάβη που μας προκάλεσαν. Όπως έχει τονιστεί, υπήρξε υπαίτια προσβολή της προσωπικότητάς μας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε επιστημονικό και επαγγελματικό επίπεδο, από την οποία υπέστημεν ηθική βλάβη. Η ηθική μας βλάβη λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τον βαθμό της υπαιτιότητας, τις συνθήκες τέλεσης της προσβολής, το γεγονός ότι οι ως άνω δικαστικές αποφάσεις χρησιμοποιήθηκαν από τον Νικόλαο Κοτζιά μέσω των μέσων ενημέρωσης και δηλώσεών του για να μας εμφανίσουν ότι τάχα είμαστε συκοφάντες του αλλά και γιατί του επιδίκασαν και του επέτρεψαν να διεκδικήσει μέσω αναγκαστικής εκτέλεσης από μας το ποσό των είκοσι μίας χιλιάδων (21.000 €) ευρώ πλέον τόκων και λοιπών εξόδων. Έτσι η ανάλογη χρηματική αποζημίωσή μας για την αιτία αυτή ανέρχεται σε 25.000 ευρώ για τον καθένα εκ των εναγομένων.
[....]

Επειδή η παρούσα νόμιμα εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου σας σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 693/1977.

Επειδή οι εναγόμενοι οφείλουν να αποκαταστήσουν την ηθική βλάβη που μας προκάλεσαν και ως εύλογη χρηματική ικανοποίησή μας λόγω της ηθικής βλάβης (κατ’ άρθρο 932 Α.Κ.) που υπέστημεν κατά τα ανωτέρω, λαμβανομένων υπ’ όψιν της βαρύτητας της προσβολής και των εν γένει συνθηκών υπό τις οποίες διεπράχθη η υπό κρίση αδικοπραξία εκ μέρους των εναγομένων, κρίνεται το ποσό των 25.000 ευρώ για καθένα από μας και σε βάρος ενός εκάστου εκ των εναγομένων. Το ποσό αυτό πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλουν οι εναγόμενοι σε καθένα από μας, νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσης μας, έως και την ολοσχερή μας εξόφληση. [….]

Επειδή έτσι η παρούσα είναι νόμιμη και βάσιμη.

Επειδή συνημμένα προσκομίζουμε όλα τα ανωτέρω έγγραφα, το νόμιμο παράβολο, λοιπά τέλη καθώς και την κατά νόμο προείσπραξη ΔΣΑ του υπογράφοντος την παρούσα πληρεξουσίου δικηγόρου μας, προσέτι δε και το ειδικό υπ’ αριθμό 25.681/11.4.2018 πληρεξούσιο του συμβολαιογράφου Αθηνών Αθανασίου Πετράκη.

Για τους λόγους αυτούς
όσα επιφυλασσόμεθα να προσθέσoυμε κατά τη συζήτηση της παρούσας, και με επιφύλαξη κάθε άλλου δικαιώματός μας

ΖΗΤΟΥΜΕ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αγωγή μας.
Να καταδικασθούν οι εναγόμενοι να μας καταβάλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστημεν το ποσό των 25.000 ευρώ ο καθένας τους και υπέρ ενός εκάστου εξ ημών (ήτοι συνολικά 8 x 25.000 ευρώ x 2 = 400.000 ευρώ) νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσης μέχρι πλήρους εξοφλήσεως.

Να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην πλήρη δικαστική δαπάνη μας και στην καταβολή της αμοιβής του πληρεξουσίου δικηγόρου μας, και
Να διαταχθούν όλα τα λοιπά νόμιμα.

Αθήνα, 5η Απριλίου 2018

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος

Χ.Ε. Μαραβέλιας