Αφού η εισηγήτρια αρεοπαγίτης πρότεινε, με επιχειρήματα δεκατριών σελίδων που τεκμηρίωναν την νομική της άποψη, να γίνουν δεκτοί οι τρεις βασικοί λόγοι αναίρεσης, και αφού η συζήτηση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο διεξήχθη με βάση την εισήγησή της, όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας, χωρίς καμιά εξήγηση, καταψήφισε τον εαυτό της. Δηλαδή πρότεινε την αθώωσή μας και ψήφισε την καταδίκη μας! Σημειώνεται ότι θα αρκούσε η αποδοχή έστω και ενός λόγου αναίρεσης για την εξαφάνιση της απόφασης του Εφετείου.
Όταν μια ανώτατη δικαστικός φτάνει σε τέτοιο σημείο αυτοδιασυρμού, εύλογα αναρωτιέται κανείς ποιες αόρατες δυνάμεις μπορεί να λειτούργησαν ώστε να επιτευχθεί η σταλινική ομοφωνία τής κατάφωρα άδικης και απολύτως παράνομης απόφασης του ανώτατου ελληνικού δικαστηρίου.
Η πράξη αυτή θεωρούμε ότι συνιστά αυταπόδεικτη παράβαση καθήκοντος. Αυτό για μας αποτελεί απόδειξη ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου (όπως και εκείνη του Εφετείου) ήταν δεδομένη υπέρ του αντιδίκου μας υπουργού, και απλώς έπρεπε να προηγηθεί τυπικά η δίκη. Η συντριπτική υπέρ της Athens Review of Books εισήγηση συνιστά προφανώς ένδειξη έλλειψης συντονισμού. Φυσικά η πλευρά μας επιφυλάσσεται να ασκήσει όσα δικαιώματα της παρέχει η ισχύουσα Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία, κατά των δικαστών που τόσο απροκάλυπτα συνέπραξαν σ’ αυτή την εσκεμμένη αδικία.

— The Athens Review of Books