Η «Χρυσή Αυγή» ψηφίζει «όχι». Εμείς;

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΛΑΨΙΦΡΟΝΟΣ. Αν κάποιος κόψει τους δεσμούς με τη σοβαρότητα, τη λογική, την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα στις συναλλαγές, ό,τι τελοσπάντων θωρείται μέση ανεκτή συμπεριφορά, αποκτά κάποια σοβαρά πλεονεκτήματα. Απελευθερωμένος από τις αντίστοιχες δεσμεύσεις, μπορεί να λέει (και να κάνει) ό,τι θέλει, ό,τι του κατέβει. Το τελευταίο πεντάμηνο που εμείς, ο σοφότερος λαός της υφηλίου, διαλέξαμε αυτή την τραγέλαφη κυβέρνηση, έχουμε παρακολουθήσει άπειρες δηλώσεις επί δηλώσεων πρωθυπουργού, υπουργών και λοιπών βαστάζων ενός ήδη παραπαίοντος κυβερνητικού άχθους. Δηλώσεων αντιφατικών μεταξύ τους –πράγμα αναμενόμενο σε έναν θίασο ποικιλιών– ακόμη και του ίδιου προσώπου μέσα στο ίδιο 24ωρο. Οι άνθρωπο αυτοί αισθάνονται ελεύθεροι και πανάλαφροι. Συνήθως ανοίγουν το στόμα τους για να πουν παραδοξότητες και χοντρά ψέματα. Ωστόσο δεν φρόντισαν, μέσα στα τόσα άλλα, να στήσουν και ένα Υπουργείο Συντονισμού (Ψεμάτων). Αυτο-απολαμβάνουν την ικανοποίηση να «τους παίζουν» τα μήντια, ενώ οι δυστυχείς δημοσιογράφοι προσπαθούν μάταια να ερμηνεύσουν τα διαταραγμένα εκ-φθέγματά τους, κυήματα μιας οργουελικής φαντασίας. Ρήσεις που αποτελούν ένα μίγμα σταλινισμού, θεολογίας, θρησκοληψίας, δεξιάς εθνικοφροσύνης παλαιάς κοπής, πομφολυγώδους εθνικής υπερηφάνειας, μπαμπεσιάς, ανατολίτικης κουτοπονηριάς και χατζηαβατισμού. Αυτό στη Newspeak τους λέγεται «εθνική υπερηφάνεια», όταν η μόνιμη πρακτική τους είναι η επιθετική επαιτεία, ο αντιευρωπαϊσμός, η αναπόληση φρικαλέων «λαϊκών» δικτατοριών, του αλβανικού ή βορειοκορεάτικου απομονωτισμού. Ένας λόγος και μια συμπεριφορά που απέχουν έτη φωτός από αυτό που αποκαλούμε Δυτικό Πολιτισμό. Ένας λόγος που εμφανίζεται σε προφανή σύγχυση, μια σκέψη στα όρια του ακαταλόγιστου, αφού δεν δεσμεύεται από καμία φρενοπέδη. Έτσι όμως έχουν καταλήξει πλέον οι όποιες δηλώσεις τους, ακόμη και για το πιο κρίσιμο θέμα, να αντιμετωπίζονται με την αλαφράδα που τους αρμόζει. Αντιμετωπίζονται σαν κάποιοι που ενώ ξεκινάνε διαβεβαιώνοντας ότι θα πουν την αλήθεια, την ίδια αυτή στιγμή ψεύδονται. Το εξοργιστικό είναι ότι πολλές από τις δηλώσεις τους τις διανθίζουν με αναίσχυντες ρητορικές κορώνες του τύπου: «Σας εγγυώμαι προσωπικά»! Με άλλα λόγια: ο κανόνας είναι ότι ψεύδονται, ότι έχουν εθιστεί αθεράπευτα στο ψέμα, κολυμπάνε στο ψέμα. Ψεύδονται εκτός κι αν –πράγμα σπάνιο– αποδειχθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση λένε την αλήθεια. Έτσι λοιπόν, όσο λιγότερες δηλώσεις τους ακούει κανείς, τόσο λιγότερους ψεκασμούς ψεύδους δέχεται. ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Στα ’70 υπήρχε στην Αυστραλία ένας σκληροτράχηλος, αιμοβόρος θα λέγαμε, αρχισυνδικαλιστής. Κάποτε είχε προκαλέσει μια ανέλπιστα μακροχρόνια απεργία που είχε γονατίσει οικονομικά τη χώρα. Καμία προσπάθεια δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Στο τέλος τον κάλεσε ο πρωθυπουργός για να συζητήσει μαζί του – στην ουσία να τον ικετεύσει να λήξει την απεργία γιατί η χώρα καταστρεφόταν. Ο αγωνιστής μας όμως έδειχνε αγέρωχος. Ενώ ετοιμαζόταν να φύγει μετά από τη σύντομη και άκαρπη συνάντηση, κοντοστάθηκε για λίγο στην πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου, γυρίζει και λέει στον πρωθυπουργό με αυτοπεποίθηση: – Όπως ξέρεις έχω ένα ψεύτικο μάτι. Θα σταματήσω αμέσως την απεργία αν βρεις ποιο είναι το καλό μου μάτι. Αν χάσεις, η απεργία θα συνεχιστεί. Έχεις διορία ένα λεπτό καιρό για να αποφασίσεις. – Αυτό!, λέει αμέσως ο πρωθυπουργός, δείχνοντας το δεξί μάτι του εκβιαστή. – Μπράβο, κέρδισες, είπε ο συνδικαλιστής. Αλλά για πες μου, πώς το βρήκες; – Πολύ απλό αγαπητέ, απάντησε ο πρωθυπουργός. Το βρήκα από τη γλυκύτητα που βγάζει το γυάλινο μάτι σου. ΟΧΙ ή ΝΑΙ; Έχω το ερώτημα με την ίδια σειρά που το θέτει το γελοίο (αλλά τραγικό προς τις συνέπειές του) δημοψήφισμα που προκήρυξε η κυβέρνηση των Συριζανεξέλ, και προσυποστηρίζουν οι ιθαγενείς Νεοναζί και οι δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη. Αν μας κάνουν την ερώτηση: «Ναι ή Όχι;» χωρίς να μας αποκαλύψουν το ερώτημα, το πιθανότερο είναι εφτά στις δέκα φορές να απαντήσουμε «όχι». Το «όχι» έχει πολλά πλεονεκτήματα. Κυρίως διότι νομίζουμε ότι με το «όχι» δεν αλλάζει τίποτα, δεν ρισκάρουμε τίποτα. Περισσότερα θα σας πουν οι ψυχολόγοι. Ιδίως σε έναν λαό που ρέπει στην άρνηση και την αντίδραση (προσοχή: αντίδραση, όχι αντίσταση!), σ’ έναν τέτοιο λαό λοιπόν, οι πιθανότητες του «όχι» είναι περισσότερες: οχτώ στις δέκα. Κάτι ξέρανε λοιπόν οι προπαγανδιστές του θιάσου με φιλοδοξίες καθεστώτος, που έβαλαν πρώτο το «Όχι». Alors c’est la guerre, όπως το είπε ο δικτάτορας Μεταξάς. Στην περίπτωσή μας ο πόλεμός τους είναι κόντρα στην Ευρώπη και σε ό,τι η Ευρώπη συμβολίζει. Συνεπώς η υπερψήφιση του ΝΑΙ θα αποτελεί μεγάλη νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ. Ο Αδόλφος Χίτλερ έλεγε ότι όσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό. Διότι ο απλός άνθρωπος, υποστήριζε ο Φύρερ, δεν πιστεύει ότι μπορεί να είσαι τόσο αχρείος ώστε να του πεις ένα τόσο μεγάλο ψέμα. Η βασική αυτή ιδέα βρήκε την αποθέωσή της στις προπαγανδιστικές μεθόδους του διαβόητου Γιόζεφ Γκαίμπελς. Ο Γκαίμπελς ήταν όντως ένας τεχνίτης, ένας επιστήμονας, μια φαιά εξοχότης του ναζιστικού καθεστώτος. Τον μιμήθηκαν, μάλλον χονδροειδώς, τα σταλινικά καθεστώτα, οι ανατολικές «δημοκρατίες» και άλλοι ολοκληρωτισμοί. Αμφότερους τους μιμούνται στα προπαγανδιστικά οι σημερινές απομιμήσεις τής καθ’ ημάς νότιας Βαλκανικής. ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Απάτη είναι η πρόκληση βλάβης στην περιουσία κάποιου άλλου με αντίστοιχο όφελος του απατεώνα, με χρήση αθέμιτης παραπλάνησης. Κλασικό παράδειγμα από τα ποινικά εγχειρίδια του παρελθόντος: ο Χ εμφανίζεται σαν στρατηγός, τρώει την προίκα πολύφερνης νύφης και εξαφανίζεται. Έτσι και στην πολιτική: κάποιος θρασύς εμφανίζεται μπροστά σε έναν ολόκληρο λαό σαν ο κατάλληλος πρωθυπουργός. Το έργο του διευκολύνεται όταν ο συγκεκριμένος λαός προσφέρεται για να εξαπατηθεί. Ο δημοκόπος λοιπόν του αποσπάει την ψήφο και μετά τον καταστρέφει. Τα ίδια νομικά εγχειρίδια λένε ότι η ευήθεια του θύματος δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον δράστη. Γράφει σοφά ο ιστορικός Γιάννης Κολιόπουλος: «Οι τυχοδιώκτες και οι δημαγωγοί ευδοκιμούν σε λαούς επιρρεπείς στον τυχοδιωκτισμό και ευάλωτους στη δημαγωγία και επιλήσμονες των καθηκόντων που επιβάλλει, σε μια ευνομούμενη πολιτεία, ο ρόλος του λαού ως θεσμοθετημένου και υπεύθυνου οργάνου της πολιτείας». Δυστυχώς η νομολογία μας δέχεται ότι το ψευδές γεγονός δεν μπορεί να ανάγεται στο μέλλον. Λ.χ. αν ο επίδοξος απατεώνας προσέλθει σε μία σύμβαση με εξαρχής ενδιάθετη βούληση να μη την τηρήσει ποτέ, θεωρείται ότι (νομικά) δεν διαπράττει απάτη διότι το ψευδές γεγονός ανάγεται στο μέλλον. Άλλο βέβαια το τεράστιο ηθικό ζήτημα. Με αυτό τον τρόπο η νομολογία έχει βοηθήσει έμμεσα να γεμίσει η χώρα απατεώνες. Ποινικούς τε και πολιτικούς. Είναι προφανές ότι πρέπει επειγόντως να αλλάξει η νομοθεσία περί απάτης έτσι ώστε να ελπίζουμε ότι επιτέλους θα δούμε κάποιον πολιτικό απατεώνα στη φυλακή. Προσοχή: περιοριζόμαστε εδώ μόνο στο ζήτημα της απάτης και όχι στα ποικίλα άλλα ποινικά αδικήματα που συνδιαπράττονται παρ’ ημίν μέσω και διά της πολιτικής. ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ. Έχω γράψει και αλλού ότι ο, ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, ακόμη πρωθυπουργός της Ελλάδας, καίτοι 40χρονος, είναι ο τελευταίος Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα. Θα τον παρομοίαζα με τον «κοντοχωριανό» του Ιωάννη Κωλέττη. Με τη διαφορά ότι ο παμπόνηρος γιατρός του Αλή πασά ήταν τουλάχιστον μορφωμένος. Ο Τσίπρας λοιπόν, πέραν των άλλων μελανών του, θα καταγραφεί στην ιστορία και ως ο μόνος πρωθυπουργός που κατέστρεψε τη χώρα μέσω ενός δημοψηφίσματος το οποίο προκήρυξε απλώς για να αποφύγει την οργή των βουλευτών «του». Πολλοί θεωρούν ότι ο περί ού ο λόγος πρωθυπουργός λαϊκίζει. Λάθος! λαϊκίζει κάποιος που έχει κάποιο επίπεδο και το χαμηλώνει σκόπιμα προκειμένου να δημοκοπήσει. Ο συγκεκριμένος δεν μας έχει πείσει για την ύπαρξη κάποιου επιπέδου – ώστε να το «χαμηλώσει». Κλείνω με μια απορία: 4 ή 5 βουλευτές των ΑΝΕΞΕΛ διαφοροποιήθηκαν ανοιχτά και θαρραλέα από τις αντιευρωπαϊκές πρωτοβουλίες του Αρχηγού τους και συγκυβερνήτη του κ. Τσίπρα. Γιατί σιωπούν οι όποιοι και όσοι εναπομείναντες συριζαίοι ευρωπαϊστές; Πώς ανέχονται να έχουν «συναγωνιστές» τους, αυτοί οι δήθεν αριστεροί, ανθρώπους που «γνέφουν στο γύπα και το γεράκι»; Είναι γνωστό ότι η σιωπή δεν εξασφαλίζει την απαλλαγή, αφού –και ορθά– θεωρείται μορφή συναίνεσης. Θα θεωρηθούν λοιπόν όλοι τους ΣΥΝΕΧΟΧΟΙ των όσων αδίστακτα διαπράττονται σε βάρος τούτης της έρημης χώρας.

Η «Χρυσή Αυγή» ψηφίζει «όχι». Εμείς;

Σύνδεση