Στο μυαλό του Τραμπ – Νο 1

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών αναρωτιούνταν αν ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν περίπτωση «χρήσιμου ηλίθιου» ή, ακόμα χειρότερα, ανθρώπου της Μόσχας, όπως έγραψε ο Ζαν Λεσιέρ. Πάνω από 38 χρόνια, οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, όπως και η πάλαι ποτέ KGB εξάλλου, έχουν στα αρχεία τους έναν «φάκελο Τραμπ». Ακόμη περισσότερο, ο Αλνούρ Μουσάγιεφ, πρώην μέλος της έκτης διεύθυνσης της KGB και στη συνέχεια πρόεδρος της Επιτροπής Ασφάλειας του Καζακστάν, βεβαιώνει ότι το 1987 ο Ντόναλντ Τραμπ συνεργαζόταν με την KGB, υπό το κωδικό όνομα «Κράσνοφ». Την πληροφορία αυτή μετέφερε με επιφύλαξη στο γαλλικό περιοδικό Le Point ο πρώην πράκτορας της KGB στη Γαλλία Σεργκέι Ζαρνόφ, τονίζοντας ότι εκείνη την εποχή η έκτη διεύθυνση της τότε σοβιετικής υπηρεσίας εξειδικευόταν στην οικονομική κατασκοπία και αντικατασκοπία και ενδιαφερόταν άμεσα για τους Αμερικανούς επιχειρηματίες που επισκέπτονταν τη Ρωσία του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ. Τα γεγονότα και τίποτε άλλο πέρα από αυτά είναι ευρέως διαθέσιμα και τεκμηριωμένα σε σειρά βιβλίων που αποκαλύπτουν πολλά: Collusion: Secret Meetings, Dirty Money, and How Russia Helped Donald Trump Win του Luke Harding. Russian Roulette: The Inside Story of Putin’s War on America and the Election of Donald Trump των Michael Isikoff και David Corn. Trump / Russia: A Definitive History του Seth Hettena. House of Trump, House of Putin: The Untold Story of Donald Trump and the Russian Mafia του Craig Unger. Trump Revealed από τους Michael Kranish και Marc Fisher. Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Τριαντάρης, ο Ντόναλντ Τραμπ εργαζόταν τότε μαζί με τον πατέρα του στις αγοραπωλησίες ακινήτων και είχε ισχυρή παρουσία στη γειτονιά Μπράιτον Μπιτς της Νέας Υόρκης, κοντά στο Κόνι Άιλαντ. Εκεί ήρθαν επίσης να εγκατασταθούν μετανάστες, τους οποίους η Σοβιετική Ένωση συμφώνησε να αφήσει να φύγουν, με αντάλλαγμα ευνοϊκές εμπορικές συμφωνίες που είχε συνάψει η Ουάσιγκτον. Ο Ντόναλντ Τραμπ τότε δεν είχε ενδιαφέρον για την πολιτική, είτε εγχώρια είτε ξένη. Πάνω από όλα, ήθελε να βγάλει λεφτά, πολλά λεφτά. O Σεμιόν Κισλίν και ο Τιμούρ Σεπιασβίλι είναι οι πρώτοι Ρώσοι –και μαφιόζοι– σύντροφοι του Ντόναλντ Τραμπ. Επίσημα, πουλάνε τα τελευταίας μόδας ηλεκτρονικά είδη σε όλους αυτούς τους νέους κατοίκους σοβιετικής καταγωγής στην Αμερική, που φυσικά έχουν στους κόλπους τους και μερικούς πράκτορες της KGB. Πράγματι, σύμφωνα με τον Βρετανό ιστορικό Κρίστοφερ Άντριου και τον διάσημο αντιφρονούντα Ολέγκ Γκορντιέφσκυ, πρώην μέλος των σοβιετικών υπηρεσιών, η KGB άλλαξε τότε την πολιτική στρατολόγησης ανθρώπων στην Αμερική. Δεν είχαν πια την προτίμησή της ιδεολογικοί και θεσμικοί υποστηρικτές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι τελευταίοι δεν ήταν πλέον τόσο απαραίτητοι όσο τα μέλη της κοινωνίας των πολιτών, που ήταν περισσότερο ενσωματωμένα σε ευρύτερους κοινωνικούς κύκλους και είχαν σημαντικές επαφές. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν ο Κισλίν και ο Σεπιασβίλι εργάζονταν εκείνα τα χρόνια για κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό τους. Σε κάθε περίπτωση, έκαναν δουλειές με τον Τραμπ εξοπλίζοντας με ηλεκτρονικές συσκευές το ξενοδοχείο του Commodore, που μόλις είχε αγοράσει και το μετέτρεπε στο σημερινό Hyatt Grand Central New York. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο μελλοντικός πρόεδρος βρισκόταν σε αυτό το σύμπαν των αδίστακτων τύπων, που αναμιγνύουν νόμιμες κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις, εκβιασμούς, ασφαλιστικές απάτες, πωλήσεις βενζίνης στη μαύρη αγορά και παραχάραξη. Όπως αναφέρει ο Ζαν Λεσιέρ,[1] εκείνα τα χρόνια της δίψας για χρήμα, ο Ντόναλντ αντιμετωπίζει κάποια νομικά προβλήματα. Όμως ο μέντορας και δικηγόρος του Ρόι Κον, βάναυσος, πονηρός, διεφθαρμένος και διάσημη κυνική φιγούρα της Νέας Υόρκης, τον βγάζει από όλες τις κακές του καταστάσεις. Τίποτα, επομένως, δεν εμποδίζει την άνοδο του Τραμπ στον κόσμο των οικονομικών παραγόντων των ακινήτων και των «σπουδαίων». Η ρωσική μαφία παντός εδάφους της Νέας Υόρκης γοητεύεται ακόμη περισσότερο όταν η Ιβάνα Ζελνίσκοβα εμφανίζεται στη σκηνή ως μια από τις νέες του «φίλες». Πρόκειται για μια Τσεχοσλοβάκα που δεν είναι ούτε αντιφρονούσα, ούτε νοσταλγεί την Άνοιξη της Πράγας. Ούτε οι υποδειγματικοί κομμουνιστές γονείς της εκτιμούσαν την «Χάρτα 77». Η Ιβάνα ήθελε να γίνει πρωταθλήτρια στο σκι ή τοπ μοντέλο αλλά δεν τα κατάφερε. Καταφέρνει όμως να φύγει από την τότε Τσεχοσλοβακία και παντρεύεται έναν Αυστριακό κτηματομεσίτη, τον οποίον χώρισε λίγο αργότερα για να πάει σε έναν εκπαιδευτή σκι στο Τορόντο και μετά στο Μόντρεαλ. Σύντομα τη βρίσκουμε στη Νέα Υόρκη, όπου συχνάζει κυρίως σε νυχτερινά μαγαζιά. Παντρεύτηκε τον Ντόναλντ Τραμπ τον Απρίλιο του 1977. Σύνθεση του Ρώσου Αλεξέι Σεγκιένκο με τα πρόσωπα των Πούτιν και Τραμπ, η οποία εκτίθεται και πάλι σε γκαλερί στην Αγία Πετρούπολη, από τις 12 Μαρτίου 2025. Ο τίτλος του κιτς έργου ήταν «Η ειρήνη» (2017). © ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / Anatoly Maltsev Σύμφωνα με έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν το 2016, οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τσεχοσλοβακίας –οι πιο αποτελεσματικές, μαζί με τους Ανατολικογερμανούς, στην υπηρεσία της Μόσχας– ενδιαφέρονται για το ζευγάρι. Γνωρίζουμε ακόμη και τα ψευδώνυμα των δύο πρακτόρων που είναι υπεύθυνοι για την υπόθεση: «Αλ Τζάρντα» και «Λούμπος». Παράλληλα, ο πατέρας της Ιβάνα, Μίλος Ζελνίτσεκ, πιέζεται για συνεργασία με τις Αρχές, στις οποίες κοινοποιεί πρόθυμα τα γράμματα που του στέλνει η κόρη του. Σε αντάλλαγμα, το ζευγάρι της Νέας Υόρκης μπορεί περιστασιακά να επιστρέψει στην πατρίδα της συζύγου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, εκείνα τα χρόνια, ο Τραμπ που πολιτικά είναι με το Δημοκρατικό Κόμμα, δεν ενδιαφέρεται για τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης, ούτε για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Καμαρώνει για τις αναφορές που κάνουν γι’ αυτόν κάποια περιοδικά «people» και συγκεκριμένες αβανταδόρικες εκπομπές στην τηλεόραση. Κάποιοι όμως δεν έχουν ξεχάσει τις «φιλίες» του με Ρώσους μαφιόζους. Έτσι, το φθινόπωρο του 1986, η ζωή του «ανέμελου» Ντόναλντ μπαίνει σε νέα φάση. Όλα ξεκινούν σε ένα κοινωνικό γεύμα στη Νέα Υόρκη, με οικοδεσπότη τον επιχειρηματία Λέοναρντ Λόντερ, γιο της διάσημης και κοινωνικής βασίλισσας των καλλυντικών, Εστέ Λόντερ. Στο γεύμα αυτό δεν ήταν τυχαίο ότι ο Γιούρι Ντουμπίνιν τοποθετήθηκε ακριβώς δίπλα στον Ντόναλντ. Είχαν ήδη συναντηθεί μια φορά. Ο Ντουμπίνιν, ο οποίος αργότερα θα γινόταν πρεσβευτής της ΕΣΣΔ στην Ουάσιγκτον και μετά στο Παρίσι, είχε φτάσει λίγους μήνες νωρίτερα στις ΗΠΑ ως επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπίας στον ΟΗΕ, ένα άντρο, όπως όλοι γνωρίζουν, κατασκόπων από το κρύο (βλ. το κλασικό θρίλερ North by Northwest του Άλφρεντ Χίτσκοκ). Ας αφήσουμε όμως την κόρη του Γιούρι Ντουμπίνιν, Νατάλια, η οποία είναι μέλος της αντιπροσωπίας, να αφηγηθεί την αρχή ενός ειδυλλίου μεταξύ του Τραμπ και του πατέρα της. «Υποδέχθηκα τον πατέρα μου στο αεροδρόμιο Κένεντι όταν έφτασε τον Μάρτιο», λέει η Νατάλια. «Επειδή ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν στη Ν. Υόρκη, θέλησα να του δείξω λίγο την πόλη. Στην 5η Λεωφόρο, ο Trump Tower τον γοήτευσε. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που ήθελε να μπει αμέσως μέσα. Ο Τραμπ ήταν εκεί. Όταν συναντήθηκαν, ο πατέρας μου τον κολάκευε τόσο πολύ που ο Τραμπ γοητεύτηκε εντελώς». Η Ιρίνα, η άλλη κόρη του Ντουμπίνιν, αναγνωρίζει ότι μέρος της αποστολής του πατέρα της, εν μέσω περεστρόικα, ήταν να τα «φτιάξει» με Αμερικανούς επιχειρηματίες και να τους πείσει ότι κάτι άλλαζε στη Σοβιετική Ένωση. Το καθεστώς ήθελε νέες επενδύσεις. Αποφάσισε έτσι να «χτυπήσει» τον Τραμπ. Εξ ου και αυτή η δεύτερη συνάντηση, όπου οι δύο άντρες βρίσκονται δίπλα- δίπλα στο σπίτι της οικογένειας Λόντερ. Ο Τραμπ δίνει μια ειλικρινή περιγραφή στο βιβλίο του The Art of the Deal. «Το ένα οδηγεί στο άλλο», έγραψε, «βρισκόμαστε να συζητάμε για την κατασκευή ενός μεγάλου πολυτελούς ξενοδοχείου, απέναντι από το Κρεμλίνο, σε συνεργασία με τη σοβιετική κυβέρνηση». Τίποτα πολύ κρίσιμο προς το παρόν. Κι όμως... Τον Ιανουάριο του 1987, ο Ντουμπίνιν έγραψε στον Τραμπ. «Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας μεταφέρω καλά νέα από τη Μόσχα. Το Goscom Intourist, το σοβιετικό τουριστικό πρακτορείο, θα ήθελε να σας προσκαλέσει να συνεχίσετε μαζί του το έργο της κατασκευής ενός ξενοδοχείου στη Μόσχα». Όλοι οι ειδικοί στη Σοβιετική Ένωση γνωρίζουν ότι το Intourist είναι ένα άτυπο παράρτημα της KGB, υπεύθυνο για την παρακολούθηση, ακόμη και την προσέγγιση, όλων των επώνυμων, κυρίως αλλοδαπών, που έχουν άδεια να έρθουν στη Μόσχα. Ο Τραμπ και η Ιβάνα φτάνουν στην τότε σοβιετική πρωτεύουσα στις 4 Ιουλίου 1987. Τους προσφέρεται η Σουίτα Λένιν στο National Hotel κοντά στο Κρεμλίνο, που ονομάστηκε έτσι επειδή ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ υποτίθεται ότι έμεινε εκεί τον Οκτώβριο του 1917. Φυσικά, η σουίτα είναι «γεμάτη» – μεταξύ άλλων με κάμερες. Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτές. Είναι γοητευμένος από τη χλιδή που του προσφέρεται και η οποία τον κολακεύει. Επισκέπτεται επίσης το Λένινγκραντ (που δεν έχει ξαναγίνει Αγία Πετρούπολη), τα Χειμερινά Ανάκτορά του, το Μουσείο Ερμιτάζ και επιστρέφει στη Νέα Υόρκη, απόλυτα ευχαριστημένος. Ωστόσο, το ξενοδοχειακό του έργο δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα βήμα, και στη διάρκεια της επίσκεψής του ήταν πενιχρή η συζήτηση για την ανέγερση μιας μονάδας. Από την άλλη, όμως, ανέπτυξε ένα νέο πάθος για τη γεωστρατηγική και τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης. Ενάντια στο NATO και στην οικουμενική δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Μόσχα τον είχε γοητεύσει. Ο Ντόναλντ Τραμπ επενδύει 94.801 δολάρια σε μια «ανοιχτή επιστολή» προς τον αμερικανικό λαό, μια ολοσέλιδη διαφήμιση στους New York Times, την Washington Post και την Boston Globe. Του άνοιξε τα μάτια η Ρωσία; Όπως οι απομονωτιστές της χειρότερης εποχής, όπως ο πρόεδρος που σήμερα εγκαταλείπει τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι και επαναλαμβάνει λέξη προς λέξη την προπαγάνδα του Πούτιν, καταγγέλλει τα δισεκατομμύρια που ξοδεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για «την ασφάλεια των άλλων». «Γιατί αυτές οι χώρες δεν πληρώνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες για τα δισεκατομμύρια δολάρια και τις ζωές που χάνουμε για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους;», ρωτά ο άνθρωπος που τώρα προτείνει να τεθεί η Ουκρανία, μια «συμμαχική» χώρα, υπό αυστηρό έλεγχο, και ο οποίος καλεί τον Πούτιν να κάνει «ό,τι θέλει με τις χώρες» που σκοπεύει να βάλει στο στόχαστρο. Η σημερινή περίεργη στρατηγική του «ηγέτη του ελεύθερου κόσμου» βασίζεται απλώς στον φόβο του για την άνοδο της Κίνας; Ζηλεύει έναν δικτάτορα του οποίου την απόλυτη εξουσία θαυμάζει όπως και τον τρόπο που την ασκεί; Ή υπάρχει κάτι άλλο, πολύ βαθύτερο, που ο πρώην έμπειρος και απίστευτα αδίστακτος πράκτορας της KGB θα αξιοποιήσει εις βάρος της Ευρώπης, την οποία για ανεξήγητους προσώρας λόγους ο Τραμπ κυριολεκτικά απεχθάνεται; Ίδωμεν… [1] Jean Lesieur, «Trump et la Russie, une histoire trouble qui s'écrit dès les années 1970», Le Point, 27.2.2025. Το περιοδικό είχε εξώφυλλο με τίτλο «Trump, l’homme de Moscou».

Στο μυαλό του Τραμπ – Νο 1

Σύνδεση