Όπως είναι γνωστό, ο νυν υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς έχει κάνει μια αγωγή κατά της Athens Review of Books, επί της οποίας εκδόθηκε πρόσφατα μια απόφαση του Εφετείου της Αθήνας (δικαστές: Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου, Κυριάκος Φώσκολος Στυλιανή Μπλέτα), που αποτέλεσε μέχρι τώρα αντικείμενο δυσμενών σχολίων αλλά και σκωμμάτων. Αφορμή της αγωγής αυτής, που απέβλεπε στο κλείσιμο της ARB, στάθηκε η δημοσίευση μιας επιστολής και ο χαρακτηρισμός φανατικός σταλινικός που δήθεν έθιξε τον επονομαζόμενο και «Σουσλώφ του Κόμματος».
Ο Κοτζιάς ξεκίνησε τη δίκη ζητώντας χρηματική αποζημίωση της δήθεν προσβεβλημένης τιμής του το ποσό των 250.000 ευρώ. Προκειμένου να «δικαιολογήσει» το αιτούμενο τρελό ποσό, στη διαδρομή της δίκης ισχυρίστηκε διάφορα απίθανα πράγματα και προσκόμισε αμφίβολης γνησιότητας «αποδεικτικά στοιχεία», που, όπως φαίνεται να νομίζει, δείχνουν το μέγεθος της προσωπικότητάς του και συνεπώς το μέγεθος της δήθεν προσβολής που του έγινε.
Μεταξύ των τέτοιων ισχυρισμών για το κατ’ αυτόν κύρος του ήταν και ότι η οικογένειά του, η οικογένεια Κοτζιά, αποτελεί κλάδο της οικογενείας του μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού (!). Συγκεκριμένα γράφει τις εξής ασυναρτησίες οι οποίες αρκούν για να καταλάβει κανείς αν μη τι άλλο την διανοητική του κατάσταση, αλλά και τον βαθμό της κατά καιρούς πολυμορφικότητάς του:
«(…) προέρχομαι από μεγαλοαστική οικογένεια με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ειδικώτερον επισημαίνεται ότι η οικογένειά μου είναι κομμάτι της οικογένειας του Παλαιών Πατρών Γερμανού, κατά κόσμο Κοτζιά, και ο πατέρας μου, Άγγελος Κοτζιάς, ήταν ιδιοκτήτης τόσον της αντιπροσωπείας όσον και μονάδας παραγωγής της εταιρείας “LM Erics[s]on Τηλεπικοινωνίες” στην Αθήνα».
Φυσικά το να τυγχάνει απευθείας απόγονος του Παλαιών Πατρών Γερμανού ο Ν. Κοτζιάς είναι λίγο δύσκολο, ενόψει του γεγονότος ότι οι μητροπολίτες σε τούτη τη χώρα δεν παντρεύονται (χωρίς αυτό βέβαια –σε αντίθεση προς τα δύστυχα μουλάρια– να τους εμποδίζει τη διαιώνιση του είδους με τον φυσικό τρόπο). Τι σχέση όμως έχει ο Κοτζιάς –ή κάποιος Κοτζιάς τέλος πάντων– και η οικογένειά του με τον εν λόγω ιεράρχη;
Στο βιβλίο Γερμανοῦ Π. Πατρῶν Μητροπολίτου, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ[1], στην ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του 1837, και στα προλεγόμενα της 3ης έκδοσης (έτους 1900) διαβάζουμε τα εξής τερπνά:
«Ἦν δ’ ὁ Γερμανὸς μεγαλοπρεποῦς μὲν καὶ ἐπιβάλλοντος ἤθους μεταξὺ τῶν Ὀθωμανῶν, προσηνοῦς δὲ καὶ ἀρεσκομένου εἰς τὰ ἀστεῖα μεταξὺ τῶν οἰκείων. Ἐγράφη ὅτι ἐπωνυμεῖτο Κοτζιᾶς, ἀλλὰ τὸ τουρκόφωνον τοῦτο ἐπώνυμον ἔφερε τότε μόνος Δημήτριός τις, ὅστις εἶχε σύζυγον τὴν πρώτην ἐκ μητρὸς ἐξαδέλφην τοῦ Ἱεράρχου καὶ ὅστις ἐφημίζετο ὅτι ἔτρεφε μεγαλειτέραν στοργὴν εἰς τοὺς ἡμιόνους ἢ [= παρὰ στὰ] τὰ τέκνα του· καὶ ὅτε ποτὲ ἠρώτησεν αὐτὸν ὁ Ἱεράρχης, τί κάνεις, κυρ Δημήτρη; —Καλά, ἀφέντη Δεσπότη· —τί κάνουν τὰ μουλάρια σου; —σὲ προσκυνοῦν, φιλοῦν τὸ χέρι σου». (σελ. 11-12)
Σχετικά δε με τους γονείς του Γερμανού διαβάζουμε:
«Ὁ πατὴρ τοῦ ἱεράρχου, χρυσοχόος τὸ ἐπάγγελμα, ὠνομάζετο Ἰωάννης Γκόζιας ἢ Γκοζιόπουλος, κατὰ τὴν ἐγχώριον συνήθειαν, ἕλκων πιθανῶς τὸ γένος αὐτὸς ἢ οἱ πρόγονοι αὐτοῦ ἐκ τοῦ ὁμωνύμου χωρίου τοῦ δήμου Μαλευρίου τῆς Λακωνίας. (…) Ἡ δὲ μήτηρ τοῦ Ἱεράρχου ὠνομάζετο Κανέλλα ἐκ τοῦ γένους Κουκουζοπούλου». (σελ. 6-7)
Δηλαδή το τουρκόφωνο επώνυμο Κοτζιάς έφερε μόνο κάποιος Δημήτριος που είχε σύζυγο την εξαδέλφη της μητέρας του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Αυτή είναι λοιπόν η μόνη σύνδεση του ονόματος Κοτζιάς με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, πάνω στο οποίο ο Μυνχάουζεν Υπουργός Εξωτερικών αποπειράται να θεμελιώσει το …ιστορικό βάθος και κύρος της οικογένειάς του – και αυτού του ιδίου. Με λίγα λόγια: όσο ο κατά φαντασίαν Πολυκαθηγητής Ν. Κοτζιάς υπήρξε Καθηγητής των Πανεπιστημίων Οξφόρδης, Χάρβαρντ και Μαρβούργου, άλλο τόσο είναι κατά τα φαινόμενα και απόγονος του Γερμανού, όπως αυτογελοιοποιούμενος ισχυρίζεται στα δικογραφήματά του.
[1] Γερμανοῦ Π. Πατρῶν Μητροπολίτου, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ. Ἐπιγραφόμενα Ἀπομνημονεύματά τινα τῆς κατὰ τοῦ τυράννου τῶν Ἑλλήνων ὁπλοφορίας, καί τινων πολιτικῶν συμβεβηκότων ἐν Πελοποννήσῳ κατὰ τὴν πρώτην τῆς διοικήσεως περίοδον. Ἔκδοσις τρίτη, Ὑπὸ Γ. Ι. Παπούλα, Μετὰ Προλεγομένων ὑπὸ τοῦ ἰδίου, Ἐν Ἀθήναις, Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου Σπύρου Τσαγγάρη, 1900. Ἡ παροῦσα ἔκδοσις ἐγένετο ἐκ παραβολῆς πρὸς τὸ ἐν τῷ τμήματι τῶν χειρογράφων τῆς Ἐθν. Βιβλιοθήκης ἀποκείμενον αὐτόγραφον τοῦ ἀοιδίμου Γερμανοῦ ὑπὸ τοῦ Ἐπιμελητοῦ κ. Δημ. Γρ. Καμπούρογλου.
