Στο Ισραήλ

Ποιος θα μου πει αν βρίσκεσαι, Ισραήλ, κάπου στον χαμένο
λαβύρινθο των αρχαίων ποταμών, στο αίμα μου;
Και ποιος να ξέρει ποιους τόπους
το αίμα μου και το αίμα σου έχουν διασχίσει;
Δεν έχει σημασία. Ξέρω πως βρίσκεσαι στο ιερό βιβλίο
που περιέχει τον χρόνο και πως η ιστορία
του χωματένιου Αδάμ διασώζεται στη μνήμη
και στο ψυχομαχητό του Εσταυρωμένου.
Βρίσκεσαι στο βιβλίο αυτό, που καθρεφτίζει
κάθε πρόσωπο που πάνω του σκύβει,
καθώς και το πρόσωπο του Θεού, που αντανακλά
φοβερό, στο σκληρό και αδιανόητο γυαλί του.
Χαίρε, Ισραήλ, που μαχόμενο παθιασμένα,
προασπίζεσαι τα οχυρά του Θεού.

Απόδοση για την ARB: Δημήτρης Καλοκύρης (2023)

 Ισραήλ, 1969

Φοβόμουν πως στο Ισραήλ
θα παραμόνευε ύπουλη και γλυκιά η νοσταλγία
που οι αιώνες της διασποράς
είχαν μαζέψει σα θλιβερό θησαυρό
στις πολιτείες των απίστων, μες στα γκέτο,
στα δειλινά της στέπας και στα όνειρα,
των νοσταλγών σου η νοσταλγία
Ιερουσαλήμ, παρὰ τοὺς ποταμοὺς Βαβυλῶνος.
Τι άλλο ήσουν, Ισραήλ, παρά αυτή ακριβώς η νοσταλγία,
αυτή ακριβώς η θέληση να σώσεις,
μέσ’ από τις εναλλασσόμενες μορφές του χρόνου,
το αρχαίο μαγικό βιβλίο σου, τις τελετές σου,
τη μοναξιά σου ἐν Θεῷ;
Κι όμως. Το αρχαιότερο έθνος είναι ταυτόχρονα και το νεότερο.
Δεν ξεγέλασες τον κόσμο με κήπους, με το χρυσάφι και την πλήξη του, αλλά του πρόσφερες το μόχθο, γη εσχάτη.
Το Ισραήλ είπε του ανθρώπου, δίχως λόγια:
Θα ξεχάσεις ποιος είσαι.
Θα ξεχάσεις τι ήσουν.
Θα ξεχάσεις ποιος ήσουν σ’ εκείνα τα μέρη που σου χάρισαν τις αυγές και τα δειλινά τους και τα μέρη που δεν πρέπει πια να νοσταλγήσεις.
Θα ξεχάσεις τη γλώσσα των πατέρων σου για να μάθεις του Παραδείσου τη γλώσσα.
Θα είσαι ένας Ισραηλίτης, ένας στρατιώτης.
Θα φτιάξεις την πατρίδα σου στους βάλτους· θα τη χτίσεις στην έρημο.
Στο πλευρό σου θα δουλεύει ο αδερφός σου, που δεν αντίκρισες ποτέ το πρόσωπό του.
Μονάχα ένα πράγμα σου υποσχόμαστε: μια θέση στη μάχη.

Από το «Εγκώμιο της Σκιάς», σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, εκδόσεις Πατάκη.